Οι σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία βρίσκονταν σε σφοδρή ένταση εξαιτίας της αμερικανικής υποστήριξης των κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού, αλλά αφήνοντας ελεύθερο το έδαφος στην Άγκυρα στην βόρεια Συρία, ο Τραμπ εγκαινιάσει περίοδο ύφεσης στις διμερείς σχέσεις.
Τι κρυβεται πίσω από την απόφαση Τραμπ
Ήδη οι ευρωπαϊκές Καγκελαρίες καθώς και οι εμπλεκόμενες χώρες στο συριακό είχαν εκφράσει τον ενδοιασμό τους από την πρώτη στιγμή, που το tweet του αμερικανού προέδρου έκανε τον γύρο του διαδικτύου. Το πρωί της Πέμπτης, 20 Δεκεμβρίου, ειδικοί αναλυτές και στρατιωτικοί παράγοντες στη Μέση Ανατόλη και στην Ευρώπη, εξέφρασαν ανοιχτά το ερώτημα σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από την αιφνιδιαστική απόφαση της Ουάσινγκτον.
Το απόγευμα της Πέμπτης και το ΥΠΕΞ της Γερμανίας εξέφρασε την απορία του και στη συνέχεια την ανησυχία του για την αμερικανική αυτή απόφαση.
Το γνωστό περιοδικό Foreign Police, το οποίο εκτός από διπλωματική επιθεώρηση είναι ένα σημαντικό «think tank» των Δημοκρατικών, εξέφρασε την Πέμπτη μία σειρά από ερωτήματα και απορίες σχετικά με την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει άμεσα τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία.
Η Ρωσία χαιρέτισε αρχικά την απόφαση Τραμπ αλλά ο Πρόεδρος Πούτιν στη χθεσινή πολύωρη συνέτευξη Τύπου υπέδειξε με νοημα πως οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πριν 17 χρόνια την πρόθεση τους να αποχωρήσουν και από το Αφγανιστάν αλλά παραμένουν ακόμα εκεί.
Σιώπη κυριάρχησε και στην Τεχεράνη, ενώ το Ισραήλ προτίμησε να διατηρήσει στάση αναμονής περιμένοντας να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ωστόσο, τα σημαντικά παγκόσμιας εμβέλειας ΜΜΕ, κυκλοφόρησαν την Πέμπτη προσπαθώντας να περιγράψουν την πραγματική εικόνα.
Tα συμπεράσματα ήταν περίπου κοινά. Αναμφισβήτητα, νικητές μετά από αυτήν την εξέλιξη στο συριακό θέατρο αντιπαράθεσης είναι η Ρωσία, το Ιράν, ο Άσαντ και… ο Ερντογάν. Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση.
Σε αυτήν την εικόνα όλοι αυτοί που επιχείρησαν να εξηγήσουν τη στάση του Τραμπ προσπάθησαν να εξηγήσουν την πρώτη ανάγνωση: «Περιμένουμε τη συλλογή επιπρόσθετων πληροφοριών σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από την ανακοίνωση του Αμερικανού προέδρου».
Το κουρδικό ζήτημα, η Τουρκία και η αμερικανική υποχώρηση
Πριν από περίπου μια εβδομάδα ο Ερντογάν σε ομιλία του ανακοίνωσε, την επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εντός της Συρίας και ανατολικά του Ευφράτη. Ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων της Άγκυρας όσον αφορά τον βόρειο τομέα της Συρίας. Η σιγουριά που απέπνεαν οι δηλώσεις του Ερντογάν ακόμα και στους εχθρούς του, δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων της Άγκυρας, όσον αφορά τον βόρειο τομέα της Συρίας. Καθώς, οι πάντες γνώριζαν ότι οι Αμερικανοί που είναι παρόντες σε αυτήν την περιοχή δεν άφηναν το τουρκικό εκστρατευτικό σώμα να απειλεί τις περιοχές που ελέγχουν.
Λίγες μερες μέτα η ανακοίνωση του Τραμπ, επιβεβαίωσε τη σιγουριά του Ταγίπ Ερντογάν. Επί της ουσίας η Ουάσινγκτον άναψε το «πράσινο φως» στο τουρκικό επιτελείο, προκειμένου να υλοποιήσει τον πολεμικό σχεδιασμό του.
Αργά το πρωί της Πέμπτης, ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, προέβη σε μία δήλωση που δεν άφηνε περιθώρια ερμηνείας. «Ό,τι και να κάνουν οι Κούρδοι στη Συρία…ό,τι και να σκάψουν, ορύγματα ή τούνελ, θα θαφτούν μέσα σε αυτά», δήλωσε ο αιμοχαρής πρώην στρατηγός και νυν Υπ. Άμυνας.
Επί του εδαφους οι μοναδες των Κούρδων ανταρτών (YPG), ήξεραν ότι στο μέλλον, τις επόμενες εβδομάδες, θα ειναι μόνοι τους απέναντι σε ενα οργανωμένο, νατοϊκού επιπέδου, τουρκικό στρατό.
Όσο και εάν έχουν εξοπλιστεί τα τελευταία δύο χρόνια από τους αμερικανούς συμβούλους, που βρέθηκαν εκεί, όσο και εάν εκπαιδεύτηκαν, είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουν την τουρκική πολεμική μηχανή, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά.
Ομοίως αιφνιδιάστηκαν και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, οι οποίοι και αυτοί έχουν στείλει εκστρατευτικό σώμα στη Βόρεια Συρία και βρίσκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Χωρίς τους Αμερικανούς, η γαλλική και η βρετανική παρουσία στην περιοχή είναι αναποτελεσματική.
Προφανώς Λονδίνο και Παρίσι προσπαθούν από το βράδυ της Τετάρτης να συνεννοηθούν για να καταλήξουν σε μία κοινή απόφαση.
