Το 2017, συνολικά 112,9 εκατομμύρια άνθρωποι,ή το 22,5% του πληθυσμού, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με σημερινά στοιχεία της Eurostat, δηλαδή είχε κίνδυνο φτώχειας μετά από κοινωνικές μεταβιβάσεις (εισοδηματική φτώχεια), σοβαρές υλικές στερήσεις ή ζούσε σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή “ένταση εργασίας”.

Σύμφωνα με τη Eurostat, μετά από τρεις διαδοχικές αυξήσεις που ανέβασαν το σχετικό δείκτη στο 25% περίπου μεταξύ 2009 και 2012, το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό στην ΕΕ μειώνεται συνεχώς και έφτασε το 22,5% πέρυσι, 1,2 εκατοστιαίες μονάδες κάτω από το σημείο αναφοράς του 2008 και 1% κάτω από το επίπεδο 2016.

Στην Κύπρο, το ποσοστό αυτό από 23,3% το 2008 αυξήθηκε σε 25,2% το 2017, ή από 181.000 άτομα σε 215.000. Αναλυτικά το ποσοστό κινδύνου φτώχειας μετά από κοινωνικές μεταβιβάσεις μειώθηκε από 15,9% το 2008 σε 15,7% το 2017, το ποσοστό των ατόμων που ζουν με σημαντικές υλικές στερήσεις αυξήθηκε από 9,1% σε 11.5% και το ποσοστό όσων ζουν σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας αυξήθηκε από 4,5% σε 9,4%.

Το 2017, περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού κινδύνευε από τη φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό σε τρία κράτη μέλη: Τη Βουλγαρία (38,9%), τη Ρουμανία (35,7%) και την Ελλάδα (34,8%). Στο αντίθετο τέλος της κλίμακας, τα χαμηλότερα ποσοστά ατόμων που κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό καταγράφηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία (12,2%), τη Φινλανδία (15,7%), τη Σλοβακία (16,3%), τις Κάτω Χώρες (17,0%), Σλοβενία ​​και Γαλλία (και 17,1%) και Δανία (17,2%).

Μεταξύ των κρατών μελών για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα για το 2017, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από το 2008 σε δέκα κράτη μέλη, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να σημειώνονται στην Ελλάδα (από 28,1% το 2008 σε 34,8% το 2017 ή + 6,7 ποσοστιαίες μονάδες), την Ιταλία (+3,4 ), την Ισπανία (+2,8 ), τις Κάτω Χώρες (+2,1), την Κύπρο (+ 1,9%) και την Εσθονία (+1,6). Αντίθετα, η μεγαλύτερη μείωση παρατηρήθηκε στην Πολωνία (από 30,5% σε 19,5% ή -11,0 ποσοστιαίες μονάδες), ακολουθούμενη από τη Ρουμανία (-8,5 ), τη Λετονία (-6,0 ) και τη Βουλγαρία (-5,9).

Σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, περισσότερα από 1 στα 5 άτομα διατρέχουν κίνδυνο εισοδηματικής φτώχειας στη Ρουμανία (23,6%), τη Βουλγαρία (23,4%), τη Λιθουανία (22,9%), τη Λετονία (22,1%), την Ισπανία (21,6% (21,0%), Ιταλία (20,3%) και Ελλάδα (20,2%). Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία (9,1%), τη Φινλανδία (11,5%), τη Δανία και τη Σλοβακία (από 12,4%), τις Κάτω Χώρες (13,2%), τη Γαλλία και τη Σλοβενία (από 13,4%). Σε σύγκριση με το 2008, το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από εισοδηματική φτώχεια έχει αυξηθεί σε δεκαεννέα κράτη μέλη, παρέμεινε σταθερό σε ένα και μειώθηκαν σε επτά.

Επιπλέον στην ΕΕ το 2017, το 6,9% του πληθυσμού υποβλήθηκε σε σοβαρές υλικές στερήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι συνθήκες διαβίωσης τους περιορίζονται από την έλλειψη πόρων, όπως η αδυναμία να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, να διατηρήσουν το σπίτι τους αρκετά ζεστό ή να κάνουν ένα εβδομάδα διακοπές μακριά από το σπίτι. Το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε σχέση με το 2016 (7,5%) και το 2008 (8,5%). Το ποσοστό αυτό το 2017 διαφέρει σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών, από 30,0% στη Βουλγαρία, 21,1% στην Ελλάδα και 19,7% στη Ρουμανία, σε λιγότερο από 4% στη Σουηδία (μόλις 1,1%), στο Λουξεμβούργο (1,2%), τη Φινλανδία (2,1%), τις Κάτω Χώρες (2,6%), τη Δανία (3,1%), τη Μάλτα (3,3%), τη Γερμανία (3,4%), την Αυστρία και την Τσεχική Δημοκρατία. Σε σύγκριση με το 2008, το σχετικό ποσοστό  αυξήθηκε σε εννέα κράτη μέλη και μειώθηκε σε δεκαοκτώ.