Παραθέτουμε πιο κάτω  την ομιλία του προέδρου του Κινήματος Οικολόγων Γιώργου Περδίκη  στην ολομέλεια της Βουλής για τις μαύρες επετείου του πραικοπήματος και της τούρκικης εισβολή.

«Θα ήθελα να μπορούσα σε αυτό τον επετειακό λόγο προς τιμή των θυμάτων του προδοτικού και ξενοκίνητου πραξικοπήματος και της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής να απευθυνθώ στους ηρωικούς νεκρούς με το χαιρετισμό του μεγάλου Κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη προς τον απαγχονισθέντα Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και να τους πω :

“Συ που σκοτωθείς για το φως,

σήκου να δεις τον ήλιο,

σήκου να δεις το αίμα σου,

που έγινε βασίλειο” .

Αλλά δεν μπορώ, δυστυχώς…

Δεν μπορώ γιατί αν και έχουν περάσει 44 χρονιά από τότε, η πληγή που άνοιξε στο σώμα της Κύπρου η προδοσία, ακόμα αιμορραγεί, ακόμα βγάζει πύον. Ο τουρκικός στρατός κατέχει ακόμα τη πατρίδα μας και εμποδίζει τους ανθρώπους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους να ζήσουν ελεύθεροι στην πατρίδα τους. Η Τουρκία  συνεχίζει τον εποικισμό και επιπλέον διεκδικεί να ελέγξει στρατηγικά ολόκληρη την Κύπρο, μαζί με τη θαλάσσια αποκλειστική ζώνη.

Το χειρότερο από όλα, είναι που διαπιστώνεται ότι η κυπριακή ηγεσία – σε αντίθεση με τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό το 1821 – διαπραγματεύεται για 40 χρόνια τους όρους του συμβιβασμού με τις απαιτήσεις των κατακτητών.

Έφτασε στο σημείο μέσα από την πρόσφατη διαδικασία των πενταμερών διασκέψεων στην Ελβετία και την άκρατη αποδοχή του πλαισίου Γκουντέρες, να αποδεχθεί την εκ περιτροπής προεδρία, την απαγόρευση της άσκησης του δικαιώματος ιδιοκτησίας για τους εκτοπισθέντες και την κατοχύρωση επικίνδυνων δικαιωμάτων για τους Τούρκους εποίκους και υπηκόους.

Συζητούν ακόμα την παραμονή ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και μετά τη λύση του Κυπριακού και επεξεργάζονται σχέδια για νέο καθεστώς ασφάλειας και εγγυήσεων. Έχουν ήδη συμφωνήσει σε ένα σύστημα διοίκησης γεμάτο παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προετοιμάζουν την διαιώνιση των δεδομένων της κατοχής, την νομιμοποίηση της διαίρεσης και του εποικισμού, μέσα από ένα ιδιότυπο και πρωτοφανές σύστημα ρατσιστικής διζωνικής, που συν τοις άλλοις επιβραβεύει τον εξισλαμισμό και της εξαφάνισή της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Ο διεθνής παράγοντας – όπως και το 1974 – παίρνει βεβαίως το μέρος του ισχυρού, δηλαδή του νεοσουλτάνου προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν, με τον οποίο συναγελάζεται στα σαλόνια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των G20.

Για διευκόλυνση των σχεδίων τους και στο όνομα της συμφιλίωσης – ετοίμαζαν πρόσφατα και “γλωσσάρι λέξεων με σημασία” για να ωραιοποιήσουν το διεθνές έγκλημα και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για την τεράστια σημαία που μολύνει τον Πενταδάκτυλο, σημάδι του πιο άκρατου σωβινισμού και μισαλλοδοξίας, ούτε μια λέξη με σημασία.

Για το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών η συμφιλίωση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων προκύπτει μέσα από τους κοινούς αγώνες για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική προκοπή. Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι ακόμα υπάρχουν προοπτικές για κοινούς αγώνες των Κυπρίων, ενάντια στα κατοχικά δεδομένα και για διεκδίκηση των κοινών αξιών της ασφάλειας, της δικαιοσύνης, της προστασίας του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αυτή είναι η μοναδική μας ελπίδα. Οι ηγεσίες έχουν αποτύχει. Στο βασίλειο της Κύπρου, αυτό  που οραματίζεται ο ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, αυτό για το οποίο θυσιάστηκαν οι αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας το 74 ,δεν έχει ανατείλει ο ήλιος. Κυριαρχούν οι μίζες, οι βίζες και οι ουρανοξύστες. Δεν είναι γι’ αυτά που αγωνίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους οι ήρωες του 74. Δεν είναι για αυτά που ταλαιπωρείται ένας λαός για 44 χρόνια. Δεν είναι γι’ αυτά που θα παλέψει ένας λαός και να αγωνιστεί για να λάμψει ο ήλιος της δικαιοσύνης πάνω από τη χώρα μας. Δεν εμπνέουν λαούς, και δεν δημιουργούν ήρωες οι μίζες, οι βίζες και οι ουρανοξύστες.

Χρειαζόμαστε όραμα και ελπίδα. Κι αυτά δεν θα τα βρούμε σε αυτούς που μας κυβερνούν, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά.

Μόνο με την ενεργοποίηση των ανεξίτηλων δυνάμεων αυτού του μικρού  λαού, που πολεμά “δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου το κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι “, μπορούμε να έχουμε την ελπίδα πως μια μέρα θα απευθυνθούμε στους ηρωικούς νεκρούς που τιμούμε σήμερα και θα τους πούμε :” Εσείς που σκοτωθήκατε για το φως, σηκωθείτε να δείτε τον ήλιο, σηκωθείτε  να δείτε το γαίμαν σας, που εγινηκεν της ελευθερίας και δικαιοσύνης, το βασίλειο “.