Παραθέτουμε πιο κάτω την ομιλία του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΔΗΣΥ στην επετειακή ολομέλεια της Βουλής για την καταδικη τπυ πραξικοπήμτος και της τούρκικης εισβολής.
Η ατομική και συλλογική μας μνήμη στρέφεται για ακόμη μια φορά σήμερα στις δύο οδυνηρές επετείους του 1974, που τόσο σκληρά σφράγισαν την μοίρα της Κύπρου και του λαού μας. Ανακαλούμε στη μνήμη μας την φρίκη του διπλού προσχεδιασμένου εγκλήματος που διαπράχθηκε σε βάρος του Κυπριακού λαού.
Καταδικάζουμε απερίφραστα το προδοτικό πραξικόπημα που έδωσε στην Τουρκία την αφορμή που έψαχνε για χρόνια προκειμένου να επιβάλει τα διχοτομικά της σχέδια στην Κύπρο, τον βίαιο κοινοτικό διαχωρισμό και τον στρατιωτικό έλεγχο της μισής μας πατρίδας. Καταδικάζουμε, και δεν ξεχνάμε, και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, την Τουρκική εισβολή, τα εγκλήματα πολέμου και την κατοχή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Με όση δύναμη ψυχής κι αν καταδικάσουμε όμως την συνεχιζόμενη κατοχή, δεν θα είναι αρκετή, αν δεν σταθούμε με υπευθυνότητα απέναντι στο μείζον διακύβευμα σήμερα:
Μετράμε 44 χρόνια, έχοντας οι πλείστοι από εμάς διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας σε συνθήκες ημικατοχής.
Μετράμε 44 χρόνια και τα παιδιά μας έγιναν νέοι που μεγαλώνουν σε μια διαιρεμένη, μη φυσιολογική πατρίδα.
Μετράμε 44 χρόνια, και ο 21ος αιώνας που ανέτειλε για τη νέα γενιά, εφέτος σηματοδοτεί την ενηλικίωσή της. Γίνονται 18, τα αγόρια ήρθε η σειρά τους να υπηρετήσουν στο στρατό.
Στέκομαι με δέος σήμερα απέναντι στη φθορά του χρόνου.
Αισθάνομαι βάρος ασήκωτο απέναντι σε όσους χάθηκαν, τις μαύρες ημέρες του Ιούλη και του Αυγούστου του ’74.
Σκέφτομαι όλους όσοι έφυγαν αδικαίωτοι, παρά το γεγονός ότι αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή για να δουν τη μικρή μας πατρίδα ελεύθερη, συμφιλιωμένη και ειρηνική.
Διερωτώμαι συχνά αν μπορούμε να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά των Ελλήνων της Κύπρου αυτή την κατάσταση, «έτσι όπως είμαστε» και να πιστεύουμε ότι δεν θα μας ζώσουν Ερινύες .
Λέω λοιπόν ότι δεν οφείλουμε μόνο να τιμούμε τις ηρωικές μορφές των τραγικών γεγονότων του μαύρου Ιούλη του 1974. Έχουμε την υποχρέωση να αντλούμε διδάγματα από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλάβουμε.
Πρώτο και μέγιστο να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά τον φανατισμό και τον διχασμό του λαού μας.
Δεύτερο, να υπενθυμίζουμε πάντα την αξία της μετριοπάθειας και του πατριωτικού ρεαλισμού.
Τρίτον, να αντιληφθούμε εμείς οι πολιτικοί και διαμορφωτές αποφάσεων ότι τα μεγάλα εθνικά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με μεγάλα λόγια και διακηρύξεις. Προϋποθέτουν βαθιά κατανόηση των συσχετισμών ισχύος και την αξιοποίηση διεθνών ερεισμάτων, όπως αυτά που με κόπο κατακτήσαμε και μας επιτρέπουν σήμερα να υπάρχουμε και να ελπίζουμε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η δική μας ευθύνη είναι σήμερα μεγάλη: Να προσηλωθούμε όλοι μας στις διαδικασίες εκείνες που προάγουν και στηρίζουν την νηφάλια πολιτική σκέψη και τον αδογμάτιστο, αλλά ζωντανό και γόνιμο, πολιτικό διάλογο. Να αναγνωρίσουμε έμπρακτα το δικαίωμα σε όλους για έκφραση διαφορετικής ή ακόμα και κριτικής άποψης.
Να μείνουμε μακριά από την όποια αχρείαστη προσπάθεια πόλωσης και αναμόχλευσης των διχαστικών παθών περασμένων δεκαετιών. Μακριά από εμπάθειες, αφορισμούς και ύβρεις που δυναμιτίζουν την προσπάθεια για εθνική συναντίληψη, συναίνεση και συνεννόηση.
Τον Αττίλα δεν τον έφερε η θάλασσα της Κερύνειας. Τον έφερε ο διχασμός και η αφροσύνη των ολίγων που αποδείχθηκε τραγικά αρκετή για να γίνει τόσο μεγάλο κακό στον τόπο μας και να πληρώνουμε μέχρι σήμερα.
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, έχουμε ακόμη ανοικτές πληγές που υποτροπιάζουν αντί να επουλώνονται. Η πατρίδα μας παραμένει μοιρασμένη και καθηλωμένη στις μισές της δυνατότητες.
Δεν μπορούμε να επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο την προσδοκία της δικαίωσης και της επιστροφής, ως να είναι από συνήθεια.
Χρειάζεται να προσανατολιστούμε με αποφασιστικότητα στη στρατηγική διαπραγμάτευση που εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια και απέδωσε σημαντικά κεκτημένα για το περιεχόμενο της λύσης και τον τερματισμό της κατοχής.
Πολύ εύκολα η εικόνα της παρούσας στασιμότητας, μπορεί να αντικατασταθεί από ένα νέο μομέντουμ επίλυσης, αν λάβει κανείς υπόψη, πόση εργασία και ενέργεια έχουν δοθεί για να τεθούν στο τραπέζι όλα τα κρίσιμα εναπομείναντα ζητήματα – πρόσωπο με πρόσωπο με την Τουρκία.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συστρατευτούμε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας χωρίς αμφιταλαντεύσεις.
Για εμάς δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η Κύπρος του μέλλοντος πρέπει να είναι μια ευρωπαϊκή, επανενωμένη και ειρηνική Κύπρος. Γη ελεύθερη, γη της προόδου και της ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.
Το δίλημμα σήμερα δεν είναι Ομοσπονδία ή κάτι καλύτερο.
Το πραγματικό δίλημμα είναι Ομοσπονδία ή διχοτόμηση.
Επειδή πολλά δυνατόν να απαιτηθούν τις αμέσως επόμενες εβδομάδες μέχρι το Φθινόπωρο, θέλω να υπογραμμίσω και τα εξής:
Η παρούσα κατάσταση δεν μπορεί να μείνει στατική. Η παράταση του στάτους κβο για απροσδιόριστο χρόνο θα συνιστά διολίσθηση στη δίνη της διχοτόμησης με πολλά και μεγαλύτερα ρίσκα από όσα βιώνουμε τόσα χρόνια.
Για εμάς, η διασφάλιση της επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού στη γη των πατέρων του θα επιτευχθεί μόνο μέσα από τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής, την άρση των επεμβατικών δικαιωμάτων και την αποχώρηση του κατοχικού στρατού, που θα επιτρέψουν τη δημιουργία συνθηκών για την ειρηνική συμβίωση στο νησί, την συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.
Το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα σε ένα πραγματικά κομβικό σημείο. Οι επόμενοι λίγοι μήνες μπορεί να καθορίσουν τη μοίρα της Κύπρου για πάντα. Εντός των επόμενων εβδομάδων, μετά και από το διορισμό της ειδικής συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, θα διαφανούν οι προθέσεις της Τουρκίας και θα ξεκαθαρίσει το σκηνικό αναφορικά με την επανέναρξη των συνομιλιών.
Στον Δημοκρατικό Συναγερμό έχουμε επίγνωση των δυσκολιών της διαπραγμάτευσης όσο επιβαρύνεται με τον χρόνο η κάθε προσπάθεια επίλυσης. Έχουμε όμως εμπιστοσύνη στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, την εμπειρία και την ικανότητά του να χειριστεί τα ζητήματα με σωφροσύνη, διασφαλίζοντας ότι το πλαίσιο της επίλυσης θα συνάδει με τη σύγχρονη εποχή και την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Σήμερα, οι μαύρες επέτειοι του Ιούλη μας καλούν να ενεργήσουμε με βάση την αίσθηση του χρέους και της ιστορικής μας ευθύνης. Ευθύνης έναντι όλων εκείνων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την πατρίδα. Ευθύνης έναντι των μελλοντικών γενεών οι οποίες μας προστάζουν να τους παραδώσουμε μια Κύπρο ελεύθερη, ενωμένη και ευημερούσα.
Μια πατρίδα οριστικά απαλλαγμένη από τα δεσμά της Τουρκικής κατοχής. Μια Ενωμένη Κύπρο, στην Ενωμένη Ευρώπη. Μια πατρίδα που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ειρηνική συμβίωση, πρόοδο και ευημερία όλων των νομίμων κατοίκων της.
Αυτό είναι το δικό μας χρέος στους αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Αυτό οφείλουμε στις επερχόμενες γενιές.
Τιμή και δόξα στους ήρωες νεκρούς και αγνοούμενους μας.
Τιμή και δόξα στους πρόσφυγές μας που πληγωμένοι και αδικαίωτοι παρέδωσαν την ψυχή τους στην προσφυγιά.»
