Παραθέτουμε πιο κάτω  την ομιλία
του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος
Νικόλα Παπαδόπουλου
στην Ειδική Επετειακή Συνεδρίαση της Βουλής των Αντιπροσώπων
για καταδίκη του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής του 1974

«Η σημερινή Ειδική Συνεδρίαση, αποβλέπει να δηλώσει με τον πλέον έγκυρο, επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν αποδέχεται τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής, ούτε τις λεγόμενες «πραγματικότητες»,που δημιούργησε η σαράντα-τετράχρονη κατοχή της πατρίδας μας από τον τουρκικό Αττίλα–

και ας κακοφανεί στους θιασώτες του επαίσχυντου «Γλωσσαρίου» που αναφέρομαι στον Αττίλα.

Αυτή η άρνηση αποδοχής των τετελεσμένων και των λεγομένων «πραγματικοτήτων», σημαίνει στην πράξη δυο πράγματα:

Πρώτον, ότι έχουμε την υποχρέωση ως Σώμα, ως Κόμματα, ως πολίτες και, κυρίως, ως Κυπριακός Ελληνισμός, να εργαστούμε για ανατροπή αυτών των τετελεσμένων και των λεγομένων «πραγματικοτήτων».

Δεύτερον, ότι έχουμε την υποχρέωση να αντισταθούμε και να αποτρέψουμε τη νομιμοποίηση και διαιώνιση των τετελεσμένων, που επιχειρείται να γίνει μέσα από μια διχοτομική, δυσλειτουργική και απαράδεκτη λύση, όπως αυτήν που προσπαθούν να μας επιβάλουν η Τουρκία και οι ισχυροί σύμμαχοί της.

Η σημερινή τραγική κατάσταση της κατοχής, σχεδόν του μισού εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον τουρκικό κατοχικό στρατό, είναι το απότοκο του προδοτικού πραξικοπήματος, που έγινε σαν σήμερα, πριν 44 χρόνια.

Είναι το πραξικόπημα και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδηλώθηκε την αποφράδα ημέρα της 15ης Ιουλίου 1974, που άνοιξαν οι κερκόπορτες στους Τούρκους εισβολείς και που επέτρεψαν στην Τουρκία,

σχεδόν ανώδυνα, να εισβάλει και να καταλάβει το πιο αναπτυγμένο και πιο παραγωγικό τμήμα της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αδιαμφισβήτητη και ασήκωτη είναι η ιστορική ευθύνη και η ενοχή της χούντας των Αθηνών, που με πολιτική κρίση που άγγιζετην βλακεία και συνειδητή προδοτική σκοπιμότητα,

οργάνωσε το έγκλημα του πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου Μακαρίου και το εκτέλεσε με τη βοήθεια της ΕΟΚΑ Β΄ και των ντόπιων οργάνων της.

Το μέγεθος του εθνικού και προδοτικού εγκλήματος του πραξικοπήματος, καταδεικνύεται από το βαρύ τίμημα, που για 44 χρόνια καταβάλλουμε.

Όλες οι επικλήσεις δήθεν πολιτικών λαθών και παραλείψεων, πριν από το πραξικόπημα, είναι ατεκμηρίωτες και αβάσιμες.
Γιατί και αν ακόμα αποδεχτούμε, για χάρη συζήτησης, τα ισχυριζόμενα λάθη και παραλείψεις, αυτά δεν μπορούσαν να έχουν ανεπανόρθωτα ή καταλυτικά αποτελέσματα.

Μόνο το έγκλημα του πραξικοπήματος έδωσε στην Τουρκία την αφορμή και το πρόσχημα για την εισβολή και την κατοχή. Τίποτε άλλο.

Αυτό να το θυμούνται, τόσο οι νεότεροι όσο και όσοι επιχειρούν εργολαβικά και με ανορθόδοξη και μη επιστημονική ερευνητική μεθοδολογία, να αλλάξουν την Ιστορία και να αθωώσουν τους πραγματικούς ενόχους.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ασφαλώς γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε, πως για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας και να ανατρέψουμε τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, πρέπει να καταβάλουμε βαρύ τίμημα και να επιδιώξουμε μια πολιτική λύση μέσω διαπραγματεύσεων, που θα είναι πικρή και οδυνηρή.

Όχι γιατί «χάσαμε έναν πόλεμο», όπως μοιρολατρικάδηλώνουν κάποιοι συνεχώς, αλλά γιατί υπήρξαμε θύματα μιας πρωτοφανούς εθνικής προδοσίας, η οποία δεν επέτρεψε καν στους ήρωες μας να πολεμήσουν.
Απλά, τους οδήγησε στο θάνατο.

Αυτούς τους ήρωες, τους μαχητές της αντίστασης και τους θαρραλέους στρατιώτες μας, που έδωσαν μια άνιση μάχη με τους Τούρκους εισβολείς, προασπιζόμενοι τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, ζώντες, αγνοούμενους και νεκρούς, τιμούμε και οφείλουμε να τιμούμε, όχι μόνο σήμερα, αλλά και κάθε μέρα που αναπνέουμε και δημιουργούμε σε αυτό το πολύπαθο νησί.

Ήρωες, όμως, δεν είναι μόνο όσοι πολέμησαν και όσοι θυσιάστηκαν στο πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.

Να μου επιτρέψετε να χαρακτηρίσω ως ήρωες και τους χιλιάδες άμαχους πρόσφυγες συμπολίτες μας,
που από την πρώτη μέρα βίωσαν με τον πιο τραγικό τρόπο τον ξεριζωμό από τη γη των προγόνων τους και την απώλεια της περιουσίας τους και που κατάφεραν, μέσα σε αντίξοες συνθήκες,

όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να συμβάλουν εξίσου στην αναγέννηση της ημικατεχόμενης πατρίδας μας και την αλματώδη ανάπτυξη των επόμενων δεκαετιών, που οδήγησε στην ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2004, και στην Ευρωζώνη, το 2008.

Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε, πως η λύση θα είναι πικρή και οδυνηρή.

Δεν αποδεχόμαστε, όμως, μια λύση που θα είναι διχοτομική.

Δεν αποδεχόμαστε μια λύση που να νομιμοποιεί την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό.

Δεν αποδεχόμαστε μια λύση που να καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και να μετατρέπει την Κύπρο σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Δεν αποδεχόμαστε μια λύση που να δίνει επεμβατικά ή άλλα δικαιώματα στην Τουρκία.

Δεν αποδεχόμαστε λύση εθνικού ξεκαθαρίσματος, που να θέτει σε βέβαιο κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.

Δεν αποδεχόμαστε λύση «καλής γειτονίας» δύο κρατιδίων.

Δεν αποδεχόμαστε λύση που να μην είναι λειτουργική, γιατί, πολύ απλά, μια τέτοια λύση δεν θα είναι ούτε βιώσιμη.

Δεν αποδεχόμαστε λύση που να περιφρονεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και να κατατάσσει τους Κύπριους πολίτες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Είναι με πόνο ψυχής που διαπιστώνουμε ότι η αποτυχημένη πολιτική των τελευταίων χρόνων, μετά τις τόσες εκκωφαντικές αποτυχίες συνεχίζεται η ίδια.

Μια πολιτική που μας οδηγεί σε μια ενδιάμεση «στρατηγική συμφωνία», που θα δεσμεύει τις πλευρές σ’ ένα περίγραμμα λύσης χωρίς συνολική διευθέτηση του Κυπριακού.

Ακόμη χειρότερα, αυτή η ενδιάμεση συμφωνία δεν θα εγκριθεί από το λαό, δεν θα αλλοιώνει διχοτομικές πολιτικές, δεν θα ανατρέψει στρατιωτικές και εδαφικές πραγματικότητες στην Κύπρο.

Στόχος είναι η ελληνοκυπριακή κοινότητα να βρεθεί ενώπιον ενός τετελεσμένου γεγονότος, ενός πολιτικού και ηθικού εκβιασμού: Στο τέλος να εγκρίνει μια συμφωνία συνολικής διευθέτησης, που δεν θα είναι παρά η επεξεργασία μιας στρατηγικής ενδιάμεσης συμφωνίας, που δεν ενέκρινε, ή να την απορρίψει αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για το οριστικό αδιέξοδο του Κυπριακού.
Με την στρατηγική συμφωνία θα αρχίσει ένα ταξίδι σε τρικυμισμένο ωκεανό με βάρκα την ελπίδα, όπου η επιστροφή ούτε εφικτή θα είναι ούτε επιτρεπτή.

Προειδοποιούμε: εάν και εφόσον υπογραφεί ή γίνει αποδεκτή μια ενδιάμεση συμφωνία, τότε η εξέλιξη του Κυπριακού είναι προδιαγεγραμμένη: Είτε συνομοσπονδία, είτε δύο χωριστά κράτη – είτε κάτι χειρότερο – να καταλήξουμε χωρίς κράτος.

Γι‘αυτό το λόγο το Δημοκρατικό Κόμμα θέτει –και το θέτουμε με εποικοδομητική και δημιουργική πρόθεση και διάθεση– είναι η ανάγκη χάραξης μιας νέας στρατηγικής στο κυπριακό.

Νέα Στρατηγική ΔΕΝ σημαίνει αλλαγή του επιδιωκόμενου στόχου της πλευράς μας, δηλαδή του στόχου μιας Ομοσπονδίας με σωστό περιεχόμενο, λειτουργικής και βιώσιμης, με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα ολόκληρου του κυπριακού λαού.

Αντίθετα, μια νέα στρατηγική θα είναι η στρατηγική που θα απεγκλωβίσει την πλευρά μας από τις γενναιόδωρες προσφορές των τελευταίων δέκα χρόνων και θα αποτρέψει την υπό εξέλιξη κάκιστη λύση, που προδιαγράφεται και που θα σημάνει το τέλος του κυπριακού ελληνισμού.

Με παρακαταθήκη τις θυσίες όσων αγωνίστηκαν για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, έχουμε χρέος έναντι του τόπου και των παιδιών μας, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε.
Το χρωστάμε στους ήρωες και τους νεκρούς που πέρασαν από αυτό το πολύπαθο νησί.

Το χρωστάμε στα παιδιά μας και στις γενιές που έρχονται.»