Του Νίκου Κατσουρίδη

Έχω την αίσθηση ότι στις επικείμενες εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης όλοι θα συνεργαστούν με όλους και το αντίθετο.  Όλοι θα αντιπαρατεθούν με όλους και όλοι θα στηρίξουν όλους.  Στον ένα Δήμο μια τριπλή συμμαχία π.χ. ενάντια σε μια τετραπλή και στο διπλανό Δήμο η «τετραπλή» αλλάζει στρατόπεδο και το ίδιο η «τριπλή» συμμαχία.  Άστε και τους Δημάρχους που θα στηριχθούν από όλους.  Κάτι σαν τοπικοί «Εθνάρχες».  Θα πει κάποιος, ότι επιλέγονται οι πλέον ικανοί.  Ορθό.  Ικανοί υπάρχουν σε όλα τα Κόμματα και όταν διεξάγονται Βουλευτικές εκλογές.  Και όντως η ικανότητα είναι η μια πτυχή της κρίσης μας όταν επιλέγουμε πολιτειακούς αξιωματούχους. Η άλλη και πιο ουσιαστική είναι η πολιτική τους πρόταση.  Η πρόταση π.χ. ενός υποψηφίου Δημάρχου στα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Κατά συνέπεια η λογική υποβάλλει ότι το πρώτο  κριτήριο είναι η ΠΡΟΤΑΣΗ και το δεύτερο η ικανότητα του υποψηφίου να υλοποιήσει το συγκεκριμένο του πρόγραμμα.  Δεν ψήφισαν π.χ. όσοι ψήφισαν Νίκο Χριστοδουλίδη για να υλοποιήσει το πρόγραμμα του Αντρέα Μαυρογιάννη ή του Αβέρωφ Νεοφύτου και αντίθετα.  Όσοι ψήφισαν τον κ. Μαυρογιάννη τον ψήφισαν για τις προτάσεις του, το πρόγραμμα του και την ικανότητα του να το υλοποιήσει.  Πέραν τούτου θα ρωτήσει κάποιος με το δίκαιο του:  καλά δεν επιτρέπονται συνεργασίες;  Φυσικά και επιτρέπονται και ορισμένες φορές επιβάλλονται.  Υπό μια όμως προϋπόθεση.  Να υπάρχει κοινό πρόγραμμα.  Αλλιώς μπορεί να ψηφίσω το Α και να μου βγει στην πράξη Ω.  Να πω ένα παράδειγμα.  Ας πούμε ότι ένας υποψήφιος Δήμαρχος, π.χ στην Λευκωσία στηριχθεί από όλους, έστω και αν προέρχεται από συγκεκριμένο Κόμμα.  Εγώ ως ψηφοφόρος τι πρέπει να καταλάβω;  Ότι θα υλοποιήσει την πρόταση του Κόμματος του. ΄Η τη δική του πρόταση την οποία θα πρέπει να εκθέσει φυσικά.  ΄Η την πρόταση όλων των Κομμάτων που τον στηρίζουν την οποία και πάλιν θα πρέπει να παρουσιάσει.  ΄Η να υποθέσουμε ότι ΟΛΑ τα Κόμματα στο Δήμο Λευκωσίας έχουν τις ίδιες προτάσεις και απόψεις.  ΄Η μάλλον και πιο πιθανό ότι ο φόβος φέρνει κόλαση. Δηλαδή, φοβούμενα τα αποτελέσματα των εκλογών, τα Κόμματα προτιμούν να θολώσουν τα νερά πριν έχουμε τα αποτελέσματα. Συμμαχώντας  προκαταβολικά και κατά τόπους με ορισμένα άλλα Κόμματα και εναντιονωμένα στα υπόλοιπα στον προηγούμενο δήμο.  Και φυσικά στον επόμενο Δήμο κάνουν ακριβώς το αντίθετο.  Και όταν θα βγουν τα αποτελέσματα θα είναι όλοι νικητές και χαμένοι όλοι οι άλλοι.

Να αναδείξω ακόμα κάτι.  Συνεχίζοντας το παράδειγμα που έχω προαναφέρει. Ας πούμε ότι ο κ. Α εκλέγεται από όλους Δήμαρχος Λευκωσίας.  Πέραν του ερωτήματος που αναμένει απάντηση, δηλαδή ποια πρόταση θα υλοποιεί, προκύπτει ακόμα ένα.  Πως θα την υλοποιεί;  Γιατί χωρίς την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου δεν θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις.  Σταθερή πλειοψηφία μπορεί να υπάρξει με τα σημερινά δεδομένα, μόνο  αν συμφωνούν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.  Αλλιώς η εφαρμογή του προγράμματος βάση του οποίου ψηφίστηκε και εκλέγηκε  ο Δήμαρχος θα είναι στον αέρα.  Άρα οι βασικές κατ΄ ελάχιστον θέσεις του εκλεγέντος πλέον Δημάρχου, θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί προεκλογικά τουλάχιστον από τα δύο μεγάλα Κόμματα.  Αυτό θα γίνει στην πράξη;  Θα το δούμε λίαν συντόμως.

Ένα είναι το σίγουρο.  Ότι αν δεν υπάρξουν συγκεκριμένα προγράμματα υποψηφίων είναι ως να μας λένε ότι δεν υπάρχει λόγος να ψηφίσουμε.  Είναι ως να  μας λένε ότι όλοι οι υποψήφιοι είναι το ίδιο.  Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την περίπτωση των κομματικών συνδυασμών και των προτάσεων τους (αν υπάρξουν) για δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια. Χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε Δήμο και Κοινοτικό Συμβούλιο, από κάθε υποψήφιο και συνδυασμό, μιλάμε για παρωδία.   Γιατί αν οι επιλογές δεν θα γίνουν στη βάση θέσεων και εξαγγελιών από πλευράς υποψηφίων, είναι σαν να λέμε ότι το ίδιο κάνει όποιος και αν ψηφιστεί.  Άρα προς τι οι προεκλογικές εκστρατείες και οι εκλογές;

Πέραν των πιο πάνω θεωρώ κρίσιμο να γίνει αντιληπτό ότι οι Δήμαρχοι μετά τις εκλογές του 2024 δεν θα είναι αυτό που είναι σήμερα.  Η πραγματική εξουσία θα είναι στον Πρόεδρο του Επαρχιακού Συμβουλίου. Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.  Και πλάι σ΄ αυτό πολλοί συμπολίτες μας διερωτώνται γιατί χρειάζονται τόσοι πολλοί αντιδήμαρχοι και ποιος θα είναι ο ρόλος τους.  Αν κατάλαβα καλά ο ρόλος του αντιδημάρχου μικρή διαφορά θα έχει, αν έχει, από το δημοτικό σύμβουλο.

Όσον δε αφορά την περιλάλητη εξοικονόμηση εξόδων λόγω συνενώσεων, πιστεύω με όσα μέχρι στιγμής έχουν γνωστοποιηθεί ότι το κόστος για την οικονομία και την κοινωνία θα είναι μεγαλύτερο.  Η δε γραφειοκρατία δεν θα μειωθεί, μάλλον θα αυξηθεί επιπλέον.

Εικάζω ότι η παρούσα μεταρρύθμιση, αν και αναγκαία, πολύ σύντομα θα χρειασθεί μεταρρύθμιση εκ νέου.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι επικείμενες εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα είναι πολύ περίεργες.