Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Τις δεκαετίες του 60-70 και αρκετά χρόνια μετά την Κυπριακή τραγωδία του 1974 η Κύπρος ήταν χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα.Τους Μακαριακούς και Γριβικούς.Ούτε στο ένα ούτε και στο άλλο στρατόπεδο οι φερόμενοι ως οπαδοί δεν ειχαν τις ίδιες ιδεολογίες, ιδεοληψίες και στοχοπροσηλώσεις. Απλά «ταυτοποιήθηκαν» μέσα σε ένα πελώριο χωνευτήρι για να προσδιορίζεται ποίοι σε ποιά παράταξη ανήκαν.

Αυτός ο παραταξιακός προσδιορισμός σίγουρα δεν ωφέλησε ούτε τον τόπο ούτε και τα συμφέροντα του λαού καθότι αυτοί που δημιούργησαν το κυπριακό πρόβλημα βολεύονταν με αυτό τον εθνοκτόνο διχασμό.

Μετά το θάνατο του Εθνάρχη Μακαρίου το 1977 και του Γρίβα τον Γενάρη του 1974, οι χαρακτηρισμοί αυτοί ξεθώριασαν.Εμειναν μόνο τα φρικιαστικά εγκλήματα  της προδοσίας και όσων σήκωσαν χέρι εναντίον της ίδιας τους της πατρίδας,καρφώνοντας το στιλέτο της διχοτόμησης και του εκτουρκισμού πάνω στο καθημαγμένο κορμί της.

Η πολιτική τράπουλα ανακατεύεται   και πλέον άλλες «ταυτοποιήσεις» και χαρακτηρισμοί έρχονται να προστεθούν στο άλυτο κουβάρι του κυπριακού με τους ορατούς και αόρατους εχθρούς να καραδοκούν προκειμένου το χάσμα να μεγενθύνεται.

«Ενδοτικοί απορριπτικοί, εθνικιστές , αρνητές της λύσης», και άλλοι χαρακτηρισμοί  έρχονται να ρίξουν και  άλλο νερό στον μύλο του διχασμού.Να ταμπελώσουν να εκχυδαίσουν να λοιδωρήσουν την διαφορετική άποψη.

Ο μεγάλος ένοχος, η Τουρκία συνεχίζει απτόητη και ανενόχλητη .Οι ΝΑΤΟϊκοί της σύμμαχοι, παρακολουθούν  τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της.Πέραν από κάποιες φραστικες υποδείξεις δεν κουνούν ούτε το μικρό τους δάκτυλο.Την ίδια ώρα το νεο-σουλτανάτο βαθμολογεί τον αντίκτυπο που έχουν οι απειλές του για μια νέα εισβολή στην Κύπρο όπως του 1974.  Στην  Κύπρο βαθύνεται το χάσμα μεταξύ πολιτικών και πολιτών για την μεθοδολογία  και τον  τρόπο επίλυσης του Κυπριακού.Αλλωστε 45 χρόνια δεν είναι λίγα για να τρωγώμαστε μεταξυ μας και να μην θέλουμε να κατανοήσουμε πως ο κύριος ένοχος για την μη εξεύρεση  λύσης δεν είναι ο λαός αλλά η κατοχική δύναμη η οποία πλεον δεν αρκείται ούτε και βολεύεται με τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Εννέα κόμματα ερίζουν για την ορθότητα των θέσεων τους και ούτε λίγο ούτε πολύ συνεχίζεται το αυτομαστίγωμα πως για τη μη λύση ευθύνεται ο εσταυρωμένος λαός της Κύπρου που οι «γνωστικοί» λένε πως δεν θέλει να μοιραστεί το νησί με τους Τ/κ.

Ετσι όσοι κράτησαν τη σημαία των εκπτώσεων των εκχωρήσεων και της παράδοσης το 2004 υπέρ του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν, επανέρχονται και θέλουν λέει να ανοίξουν δρόμο στην ειρήνη.

Φευ! Και ποιός Ε/κ -με εξαίρεση μια μειοψηφία αφιονισμένων -δεν επιθυμεί να πρυτανεύσει η ειρήνη σε αυτό το νησί που ελάχιστα βίωσε αυτό το παναθρώπινο αγαθό; Ποιός δεν θέλει να κοιμάται και να ξυπνά χωρίς το άγχος της ανασφάλειας  μιας νέας προέλασης των τούρκων κατακτητών; Ποιός δεν θέλει να δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν και να χαίρεται τις βιολογικές του προεκτάσεις με εγγόνια και δισέγγονα;

Πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε η δημιουργία μιας πρωτότυπης πλατφόρμας  με την ονομασία «Απόφαση Ειρήνης» .

Τυχαία , ή συμπτωματικά, οι πρωτεργάτες και πρωταγωνιστές αυτής της πρωτοβουλίας είναι πρωην κομματικά στελέχη ΔΗΣΥ –ΑΚΕΛ, πρώην υπουργοί και πρώην παράγοντες.Ολοι υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν.

Στην ομάδα εμφανίζονται ως επικεφαλής οι κύριοι Αλέκος Μαρκίδης, Ιωάννης Κασουλίδης, Ανδρέας Χρίστου και Κίκης Καζαμίας,που εδώ και 30 χρόνια βρίσκονταν σε δημόσια αξιώματα και διαχειρίζονταν  τις τύχες του λαού.

Διαβάζοντας τη διακήρυξη, η Ξένια Κωνσταντίνου, (ΔΗΣΥ)  μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας, (γνωστότατη από την εποχή τoυ σχεδίου Ανάν με τα προπαγανδιστικά φυλλάδια της UNOPS) είπε, πως τα μέλη της Ομάδας πιστεύουν στη θετική προοπτική της ασφάλειας και της σταθερότητας σε μια επανενωμένη Κύπρο, σε αντιδιαστολή με την ανασφάλεια και τη ρευστότητα που προοιωνίζει η διχοτόμηση της Κύπρου.

«Η διαπραγματευτική διαδικασία για την κατάληξη σε συμφωνημένη λύση επανένωσης της χώρας, η οποία να συγκεντρώνει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του λαού είναι δύσκολη, σύνθετη και πολυεπίπεδη. Παρόλα αυτά, η Ομάδα εκτιμά ότι τη βάση της διαπραγμάτευσης που προηγήθηκε, των σημείων όπου υπάρχουν ήδη συγκλίσεις ή όπου εξακολουθούν να υφίστανται αποκλίσεις, η προοπτική της θετικής κατάληξης είναι ρεαλιστική και εφικτή».

Ο κ. Αλέκος Μαρκίδης ανέφερε πως υπάρχει η διαπίστωση πως δεν υπάρχει ορθή πληροφόρηση για το τι είναι αυτό το πολίτευμα που πάμε να κάνουμε συμφωνημένα από το 1977. (Και αυτό χιλειοειπωμένο ρεφρέν από την εποχή προ και μετά σχεδίου Ανάν.) «Η Ομάδα-όπως υποστήριξε – που δεν έχει σχέση με κόμματα και Κινήματα- έχει ως σκοπό να κάνει μια ενδελεχή επεξήγηση όλων των θεμάτων προς τη κοινή γνώμη με τρόπο λογικό, ψύχραιμο και νηφάλιο, αλλά και να ακούσει, να αντικρούσει ή και να πεισθεί από οποιαδήποτε αντίθετα επιχειρήματα.»

Ο τέως ΥΠΕΞ Ιωάννης Κασουλίδης σημείωσε πως σήμερα πολιτικοί από διάφορους χώρους, πολιτικούς πρώτης γραμμής από το ΑΚΕΛ, το ΔΗΣΥ και άλλους πολιτικούς χώρους, ανέντακτους πολίτες, να ενώνουν δυνάμεις για το Κυπριακό και τη λύση.

Ο Ανδρέας Χρίστου στη δική του  παρέμβαση , είπε πως βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις, και γι΄ αυτό καταθέτουν τις λίγες δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας στην προσπάθεια τα πράγματα να προχωρήσουν.Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ο κόσμος να έχει περισσότερη ενημέρωση και προετοιμασία.

Ο Κίκης Καζαμίας είπε ότι στις επαφές που θα έχει η Ομάδα Πρωτοβουλίας με πολίτες, στις ελεύθερες αλλά και στις κατεχόμενες περιοχές, θα πρέπει αποδείξει πως η εντιμότητα στη σχέση των μελών της, ανεξάρτητα από την έκφραση απόψεων. Με αυτό τον τρόπο θα διασκεδαστούν προσεγγίσεις αλαζονείας μερίδας των Ε/κ έναντι των Τ/κ αλλά και των συμπλεγμάτων μειονότητας μερίδας των Τ/κ και θα καταδειχθεί η ανάγκη για ισότητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ Ε/κ και Τ/κ.»

Λογαριάζουν χωρίς τον Ερντογάν.Γιατί η Τουρκία δεν αρκείται με μια λύση λύση ΔΔΟ.Τα θέλει όλα.

Τα μέλη της ομάδας όμως δεν μας είπαν  ποιό θα είναι το τίμημα αυτής της «Απόφασης Ειρήνης». Πόσες άλλες παραχωρήσεις πρέπει να γίνουν  την ίδια ώρα που η Τουρκία προκαλεί απροκάλυπτα και προελαύνει.

Υπο τουρκική διοικηση

Την περασμένη βδομάδα ο τούρκος πρώην μόνιμος  αντιπρόσωπος της Τουρκία στο Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ) Ντεριάλ Μπατίμπαϊ,δήλωσε ότι  πρέπει να ανατραπεί η απόφαση του «επαρχιακού δικαστηρίου» Αμμοχώστου ότι τα Βαρώσια ανήκουν  στο ΕΒΚΑΦ για να μπορέσει η «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» να εξετάσει τις υποθέσεις που έχει ενώπιόν της και αφορούν την περίκλειστη πόλη.

Την ίδια ώρα εμφανίστηκε αισιόδοξος επειδή όπως υποστήριξε   μια ομάδα Ε/κ στο διαδίκτυο που κατάγονται από τα Βαρώσια  υπέβαλαν μεταξύ τους την ερώτηση αν θα επέστρεφαν στο  Βαρώσι υπό τουρκική διοίκηση.Οπως είπε το «το 70% δεν είναι εναντίον της ιδέας της επιστροφής» και αυτός είναι πολύ σημαντικός αριθμός.Εξέφρασε δε την ελπίδα «να βγήκαν θετικές αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση κατά τις πρόσφατες συναντήσεις στην Άγκυρα».

Σε συνέντευξή του στην Χαβαντίς, ο Μπατίμπαϊ, ανέφερε ότι η εν λόγω απόφαση του «επαρχιακού δικαστηρίου» δεν συνάδει ούτε με τις παγκόσμιες αρχές δικαίου ούτε με τους νόμους του ψευδοκράτους, σημειώνοντας ότι αυτή η απόφαση λήφθηκε χωρίς να ενημερωθούν οι κάτοχοι των τίτλων ιδιοκτησίας στην πόλη και την εγκατέλειψαν το 1974. Για να εξεταστεί μια υπόθεση στο δικαστήριο, είναι διεθνής κανόνας ότι όλοι οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να παρευρίσκονται στη δίκη, πρόσθεσε.

Υπάρχει μια διαδικασία μπροστά μας μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, ανέφερε ο κ. Μπατίμπαϊ και εάν μέχρι τότε το «ανώτατο» εκδώσει απόφαση που να ακυρώνει την απόφαση του «επαρχιακού», τότε η «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» θα μπορούσε να εξετάσει τις υποθέσεις της εταιρείας που έχει προσφύγει και άλλες 500 παρόμοιες αιτήσεις )που αφορούν τα Βαρώσια).

Το ΕΔΑΔ, συνέχισε, θα είναι πολύ ευχαριστημένο με αυτή την κατάσταση και ο τρόπος των τοπικών θεραπειών θα ανοίξει και πάλι…»

Υπενθύμισε ότι μετά το Κραν Μοντάνα ο ίδιος είχε προτείνει τρία πράγματα για να μετατραπεί το στάτους κβο υπέρ της τ/κ πλευράς και αυτό ήταν η ταχεία εξέταση των υποθέσεων από την «επιτροπή ακίνητης περιουσίας», λέγοντας ότι μέσω αυτής μπορεί να αλλάξει η βάση για το περιουσιακό. Δεύτερο, είπε, είναι η επιστροφή των Μαρωνιτών που θα δείξει την πολυπολιτισμικότητα και το τρίτο το άνοιγμα των Βαρωσίων υπό τ/κ διοίκηση.»

Δηλαδή αγάλι αγάλι γίνεται η παράδοση άνευ όρων.

Οι κατ’ επιλογήν μνημονεύσεις

Είναι εκπληκτικό πόσο εύκολα μπορεί να κατηγορηθούν κάποιοι ως εθνικιστές ή ακόμα χειρότερα σοβινιστές από διάφορους. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ κατα το δοκούν και όποτε της συμφέρει μνημονεύει προσωπικότητες αντιστασιακών και κορυφαίων κομμουνιστών που αφιέρωσαν την ζωή τους στον αγώνα υπέρ του δικαίου και της ελευθερίας.

Συχνά πυκνά σε ομιλίες  τους ηγετικά στελέχη τ   επικαλούνται αποσπάσματα από ποίηματα του μεγάλου Τούρκου ποιητή  και κομμουνιστή  Ναζίμ Χικμέτ, που πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του σε φυλακές και εξορίες και του οποίου τα έργα μεταφράστηκαν σε πενήντα γλώσσες, μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά.Οπως για παράδειγμα το απόσπασμα από ένα ποίημα του « αν δεν καώ εγώ αν δεν καείς εσύ ποιός θα διώξει τα σκοτάδια; » Δεν πάνε όμως πάρα κάτω επειδή δεν τους συμφέρει να αναφερθούν και στον άλλο Ναζίμ Χικμετ που διέβλεπε τα κακά που θα διέπρατταν οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές.

Οταν τη δεκαετία του 50 ξεκίνησαν ταραχές στην Κύπρο και η Αγγλία έμπαζε την Τουρκία ως παίκτη και διεκδικητή προκειμένου με το διαίρει και βασίλευε να παραμείνει στο νησί, ο Ναζίμ Χικμέτ με μήνυμα του στους Τούρκους της Κύπρου τόνιζε: «Η Κύπρος ήταν πάντοτε ελληνική.Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με την ελληνικότητα της νήσου.Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Ελληνες και δίκαια αγωνίζονται για την Ενωση της νήσου με την Ελλάδα». Απευθυνόμενος ειδικότερα στην τουρκική μειονότητα της Κύπρου, ο Τούρκο ποιητής τόνιζε ότι «πρέπει να συνεργασθεί με τους Ελληνες Κύπριους για την απαλλαγή  της νήσου από τον Αγγλικό ιμπεριαλισμό…Μόνο όταν η νήσος απαλλαγεί από τους Αγγλους ιμπεριαλιστές , οι Τούρκοι κάτοικοι της θα μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι…»

Σε άλλες αναφορές του τόνιζε ότι «οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουν τους ίδιους θανάσιμα μισητούς εχθρούς: τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες τους.

Για τις πολιτικές του θέσεις το 1951 του αφαιρέθηκε η τουρκική υπηκοότητα την οποία απόκτησε μετά το θάνατο του το 1961.

Βέβαια σήμερα η πλειοψηφία των πολιτών συμπεριλαμβανομένης και της   υποφαινόμενης δεν   υποστηρίζουν «Ενωση» καθότι   αυτό το αίτημα νοθεύτηκε και χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ και τη CIA ως δούρειος ίππος για να διαπραχθεί η εσχάτη προδοσία  στην Κύπρο.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί τρόποι για την επίτευξη της ειρήνης.

Η παράδοση άνευ όρων, η σταδιακή συμμόρφωση και υιοθέτηση θέσεων του κατακτητή, και   ο αγώνας μέχρι τη δικαίωση που υιοθετούσαν μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος τους οι κομμουνιστές και οι πατριώτες ανα τον κόσμο.

Στο χέρι μας είναι ποιά «απόφαση ειρήνης » θα επιλέξουμε.