Παραθέτουμε πιο κάτω την ομιλία του βουλευτή Αμμοχώσου του Κινήματος Αλληλεγγύη Μιχάλη Γιωργάλλα  στην επετειακή ολομέλεια της Βουλής για τις μαύρες επετείους του 1974.

«Μακάρι να μην ξημέρωνε ποτέ η αποφράδα μέρα της 15ης Ιουλίου του 1974.
Μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω.
Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε πίσω στην ιστορία εκείνη την εφιαλτική στιγμή του προδοτικού πραξικοπήματος.
Η 15η Ιουλίου του 1974, δεν ήταν μια στιγμιαία μειοδοσία.
Η 15η Ιουλίου του 1974 ήταν το τέρμα μιας διαρκούς προδοσίας, αρχής γενομένης από την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας και με τραγική κατάληξη την εγκατάλειψη της Κύπρου και του λαού της στο έλεος και τη δολοφονική μανία του αιμοσταγούς Αττίλα.
Ο στόχος των ξένων κέντρων που οργάνωσαν και εκτέλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και την εισβολή, ήταν και παραμένει η κατάλυση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ευτυχώς για εμάς, δυστυχώς για τους ξένους η κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας άντεξε και ακόμα αντέχει.
Όμως οι υποχθόνιες, δόλιες μεθοδεύσεις των ξένων για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεχίζονται και σήμερα.
Συνεχίζονται, γιατί η διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική οντότητα της Δημοκρατίας μας, είναι η ισχυρότερη άμυνα και η ανθεκτικότερη ασπίδα για αποτροπή των επιβουλών εις βάρος του λαού της Κύπρου.

Το έσχατο καταφύγιο ενός λαού είναι η διατήρηση της συλλογικής του μνήμης.
Σήμερα τιμούμε και μνημονεύουμε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στο όνομα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης.
Όμως η Κύπρος της παρακμής του σήμερα δεν είναι η πατρίδα για την οποία έδωσαν τη ζωή τους τα παλικάρια που μνημονεύουμε σήμερα.
Στην Κύπρο της παρακμής σήμερα, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε το αγώνα γιατί οι κίνδυνοι παραμένουν ισχυροί.
Έχουμε χρέος απέναντι στους ήρωες μας και απέναντι στα παιδιά μας να θωρακίσουμε την πατρίδα μας.
Να ξεριζώσουμε τη διαπλοκή, τη διαφθορά και την ατιμωρησία από το σώμα της κοινωνίας μας.
Να ταυτίσουμε την πολιτική με την ηθική.
Να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο, έντιμο, οικονομικό και ευέλικτο κράτος που θα μας κάνει όλους περήφανους.
Μνημονεύοντας σήμερα τα παλικάρια που χάθηκαν μέσα στις φλόγες του πραξικοπήματος και της εισβολής τους δίνουμε την υπόσχεση.
Ότι δεν ξεχνούμε την προδοσία και το έγκλημα και θα δικαιώσουμε τη θυσία τους.
Ότι δεν πρόκειται να υποταχθούμε και να παραδοθούμε όπως δεν υποτάχθηκαν και δεν παραδόθηκαν εκείνοι.
Ότι δεν εκχωρούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας και δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θα συνεχίσουμε στον δρόμο της ευθύνης και της αξιοπρέπειας μέχρι να ξημερώσει η πολυπόθητη εκείνη μέρα που δεν θα πηγαίνουμε στα κατεχόμενα εδάφη μας, ως επισκέπτες, που δεν θα πηγαίνουμε στις εκκλησίες μας ως περιηγητές, αλλά θα ξαναζήσουμε εκεί, μόνιμα ριζωμένοι στους τόπους των προγόνων μας.
Και μπορούμε να φτάσουμε στη λευτεριά.
Στην ώρα που ελληνοκύπριοι, τουρκοκύπριοι και όλοι οι Κύπριοι ισότιμοι, ισόκυροι, ισάξιοι θα ζούμε υπό καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας σε όλη την επικράτεια της Κύπρου.
Αρκεί να το πιστέψουμε
Γιατί οι ανακατατάξεις στην περιοχή μας σε συνάρτηση με την ενεργειακή μας αναβάθμιση, μας δίνουν τη δυνατότητα να ευθυγραμμίσουμε τα συμφέροντα μας, με τα συμφέροντα που έχουν ισχυροί ‘‘παίκτες’’ στη γειτονία μας και να πείσουμε ότι η σταθερότητα και η ασφάλεια στην ταραγμένη περιοχή μας περνά μέσα και από μια λειτουργική και στέρεα λύση του κυπριακού.
Στέλνουμε και ένα μήνυμα σε όλους αυτούς τους αφελείς επιπόλαιους που πιστεύουν ότι θα αποδεχτούμε τα κτηνώδη εγκλήματα αν αλλάξουμε ορολογίες και ονόματα.
Για τον κυπριακό λαό οι Αττίλες είναι σφαγείς και δολοφόνοι, τα κατεχόμενα κατεχόμενα και η εισβολή και κατοχή μια κατάφωρη παρανομία που φέρνει μαζί της πρόσφυγες, ερείπια, πολύ αίμα, αγνοούμενους, εγκληματικές δολοφονίες και κτηνώδεις βιασμούς.
Δεν θα λυθεί το κυπριακό αν κρύψουμε κάτω από το χαλί αυτά που μας ενοχλούν.
Γιατί η αδικία, η καταπίεση, οι διακρίσεις, η απόκρυψη της αλήθειας και η αλλοίωση της ιστορίας θα οδηγήσουν εκ νέου σε βία, δυστυχία, καταστροφή και χάος.
Και όπως λέει ο ποιητής.
Σ΄ αυτό το χώρο δεν χωράνε ψέματα,
ούτε πλαστογραφία
Τον του θανάτου τον θάνατο
τον λέμε αθανασία
Και τις χρυσές τις αλυσίδες τις ονομάζουμε σκλαβιά
Γι΄ αυτό θα μείνουμε πιστοί
στον που εσείς παλλικάρια της Κύπρου εχαράξατε αγώνα για τη λευτεριά.
Μέχρι που θα έρθει η ευλογημένη ώρα που θα διαλαλήσουμε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η κατοχή πέθανε και η Κύπρος μας είναι λεύτερη.
Αιωνία και αλησμόνητη ας είναι η ιερή μνήμη των παλλικαριών που μνημονεύουμε σήμερα.»