«Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβιώσει επί πολύ, αν δεν κατοχυρώνει την δημοκρατία. Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβιώσει, χωρίς τον σεβασμό της εθνικής αξιοπρέπειας του λαού μας.Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε και να νικήσουμε αφού δεν μας επιτρέπεται να νικηθούμε».Τα πιο πάνω υπογράμμισε στον Επιμνημόσυνο του λόγο ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νικόλας Παπαδόπουλος στο ετήσιο μνημόσυνο του
αγωνιστή-ποιητή Δώρου Λοϊζου, τονίζοντας ότι σήμερα που η πατρίδα μας διέρχεται μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορικής της πορείας, οφείλουμε να διδαχθούμε από το παράδειγμα και τη θυσία του Δώρου Λοιζου.»

Στον επιμνημόσυνο του λόγο ο Ν.Παπαδόπουλος τόνισε:

«Σαραντατρία χρόνια συμπληρώθηκαν από την δολοφονία του συμβόλου της αντίστασης, του ήρωα ποιητή, Δώρου Λοϊζου.

Ο θάνατος του το πρωί της 30ης Αυγούστου του 1974 χτύπησε σαν κεραυνός τις ψυχές όλων των δημοκρατικών ανθρώπων.

Οι δολοφόνοι του παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι.

Ο Δώρος Λοϊζου γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 23 Φεβρουαρίου του 1944.

Σπούδασε αρχικά στην Σχολή Θεάτρου Θάνου Σακέττα και Κωστή Μιχαηλίδη, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στην Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στη Ρόδο.

Εκδιώχθηκε όμως από την Ελλάδα λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης.

Ακολούθως πήγε στη Βοστώνη όπου σπούδασε Ιστορία.
Αλλά και στη Βοστώνη δεν σταμάτησε τον αντιφασιστικό του αγώνα, προβάλλοντας το πρόβλημα που δημιουργούσε η Χούντα σε Ελλάδα και Κύπρο.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επιστρέφει στην Κύπρο και εντάσσεται στους κόλπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ.

Αρχικά αναλαμβάνει οργανωτικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος καθώς και Γραμματέας της Νεολαίας.

Παράλληλα αναλαμβάνει διευθυντής της κομματικής εφημερίδας «Σοσιαλιστική Έκφραση».

Το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 βρίσκει το Δώρο στις επάλξεις.

Ρίχνεται στον αγώνα, οργανώνοντας πυρήνες αντίστασης στην Αρχιεπισκοπή και στο Καϊμακλί.

Το πρωί της 30ης Αυγούστου 1974, ένοπλοι της ΕΟΚΑ Β’ έστησαν ενέδρα κατά του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης και οδηγούσε ο Δωρος.

Από τη δολοφονική επίθεση γλύτωσε ο μέντορας του Δώρου Λοϊζου, ο Βάσος Λυσσαρίδης, σκοτώθηκε όμως ο Δώρος και ένας περαστικός, ο Χρυσήλιος Μαυρομμάτης.

Ο Δώρος, με την μαχητική του ζωή και τον θάνατο του, απόδειξε μια θαυμαστή συνέπεια ανάμεσα σε όσα έγραφε και στα όσα με έργα επιτέλεσε.

Ηταν ένας οραματιστής ιδεολόγος, όμως, δεν αρκείτο μόνο στις θεωρίες.

Δεν ήταν, συμπτωματική εξέλιξη ότι εντάχθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα.

Έδρασε, εκδιώχθηκε, σπούδασε,
επέστρεψε και αγωνίστηκε στις τάξεις της ΕΔΕΚ,
Και τέλος, «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος», προετοιμασμένος για όλα, σκοτώθηκε από τους δολοφόνους της δημοκρατίας.

Για το Δώρο η πολιτική ήταν καθήκον, η ποίηση μια ανάγκη.

Μια κραυγή για τις αδικίες και τους πολέμους, για την καταπίεση, που δεν μπορούσε να πνίξει.

«Επικίνδυνος ποιητής» χαρακτηρίστηκε για όλα τα κατεστημένα, για όλους τους φορείς της αδικίας, που έπρεπε,
όπως έλεγαν προφητικά οι στίχοι του «να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση»…

‘Οπως και πραγματικά συνέβηκε.
Πυροβολήθηκε άνανδρα, χωρίς προειδοποίηση, σε ενέδρα των δολοφόνων της ΕΟΚΑ Β’.

Ο θάνατος ουδέποτε τον απασχόλησε.
Γιατι σαν ένας μικρός Απόστολος, πριν εγκαταλείψει τα γήινα, έσπειρε το σπόρο της ελευθερίας.

«Πάντως εμείς θα αντισταθούμε,
όποιοι και νάναι,
όσο δυνατοί και νάναι», έλεγε.

Αυτός είναι ο Δώρος Λοϊζου, ο βάρδος της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, που πέρασε πια στην επικράτεια του θρύλου.

Το σύντομο πέρασμα του από τη ζωή, χάραξε την μεγάλη πορεία και έδειξε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Σήμερα που η πατρίδα μας διέρχεται μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορικής της πορείας,
οφείλουμε να διδαχθούμε από το παράδειγμα και τη θυσία του Δώρου Λοιζου.

Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβιώσει επί πολύ, αν δεν κατοχυρώνει την δημοκρατία.

Καμιά λύση δεν μπορεί να επιβιώσει, χωρίς τον σεβασμό της εθνικής αξιοπρέπειας του λαού μας.

Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε και να νικήσουμε αφού δεν μας επιτρέπεται να νικηθούμε.

Πέρασαν 43 χρόνια από τότε που ο 30χρονος αγωνιστής και ποιητής έφυγε από τη ζωή, αλλά ο Δώρος παραμένει θρύλος αναστάσιμος μέσα στο μάρμαρο της ιστορίας.

Πριν 43 χρόνια, ένας νέος άντρας, ένας Δώρος έλουσε την ηθική μας συνείδηση με γλυκολυπούμενες σταγόνες δροσιάς.

Ήταν ο αγωνιστής για την απόκτηση της ελευθερίας, αλλά και ο φλογερός ποιητής που κάποτε μας είπε:

«Θα ρίξω τα μαλλιά μου πίσω
Θα φορέσω το πρόσωπο ανάποδα

Και θα βγω στους δρόμους και στις πλατέες
Με ντουφέκια, φωνές και συνθήματα…

Να ρεζιλέψω τους οπαδούς του συρματοπλέγματος…
…………………………………………………………………………
να διεκδικήσω ψωμί και ελευθερία.

Όλοι εμεις, έχουμε ευθύνη να πράξουμε ανάλογα.

Να ρεζιλέψομε τους οπαδούς του συρματοπλέγματος.
Να διεκδικήσουμε ψωμί και ελευθερία.

Μόνο τότε θα φανούμε αντάξιοι του.»