Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, μακριά στην Αμερική, ένας χρυσοθήρας, του οποίου οι φίλοι και το άλογό είχαν πεθάνει από τις κακουχίες που συνάντησαν στο δρόμο της επιστροφής χωρίς νερό και φαγητό για πολλές μέρες, πλησίαζε στον προορισμό του μέσα από ένα δάσος, συρόμενος κυριολεκτικά στα τέσσερα, αλλά κουβαλώντας στους ώμους και τα σακιά με το χρυσάφι των φίλων που καθοδόν αποδήμησαν.
Δεν τον έφτανε η κούραση κι’ η εξάντλησή του, ενώ σερνόταν, ξαφνικά τον πλησιάζει ένας πεινασμένος λύκος, που και εκείνος για μέρες τριγυρνούσε στο δάσος αναζητώντας τροφή. Ο λύκος τον πλησιάζει και τον μυρίζεται κι ο άνθρωπος σκέφτεται, να αντιδράσει και να δοκιμάσει να πνίξει με τα χέρια τον λύκο;Συλλογιέται όμως, αν δεν τον φτάσουν οι δυνάμεις του και τον εγκαταλείψουν ακριβώς πάνω στην προσπάθεια; Μα και ο λύκος το ίδιο σκέφτεται: αν δεν τον φτάσουν οι δυνάμεις του και δεν τα καταφέρει να τον φάει;
Στο τέλος- τέλος, επικρατεί κοντολογίς ένα «ισοζύγιο αδυναμίας ή δύναμης» και ο καθένας παίρνει το δρόμο του …
Κάπως έτσι, σε όρους λογοτεχνίας, θα μπορούσε κανείς να παραφράσει την κατάσταση στη Συρία και στη Μέση ανατολή των τελευταίων χρόνων, αν και με καθαρά πολιτικούς όρους τα πράγματα πήραν την τροπή που πήραν λόγω της ισχύος και αποφασιστικότητας της Ρωσίας του Πούτιν και των συνεργατών-επιτελών του, να μην ανεχθούν πλέον τις συμπεριφορές του «παλιού» κόσμου.
Βεβαίως πρέπει να πιστώσουμε και τον Τζον Κέρι που ανταποκρίθηκε και για αρκετές φορές, κατά το τελευταίο διάστημα, επικοινώνησε και συνεργάστηκε με τον Σεργκέι Λαβρόφ για τις βασικές παραμέτρους της κατάπαυσης του πυρός. Ο τερματισμός της αιματοχυσίας και της βίας είναι αναντίλεκτα το πιο σημαντικό για τον λαό και όλος ο κόσμος ελπίζει και ευελπιστεί ότι θα αρχίσουν οι ενδοσυριακές συνομιλίες για μια πολιτική διευθέτηση των προβλημάτων στη γειτονική χώρα με σεβασμό των διεθνών αρχών.
Υπάρχει όμως ακόμα, ιδιαίτερη ανησυχία λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας που κρατά ξύπνιο τον πόλεμο συγκεντρώνοντας στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Συρία. Η Ρωσία γνωρίζει καλά με ποιους έχει να κάνει και καλά κάνει και δεν σβήνει ποτέ τις μηχανές της και βελτιώνεται συνεχώς σε όλους τους τομείς. Με την Τουρκία έξαλλου πολέμησε στο παρελθόν τουλάχιστον δέκα φορές, αλλά φαίνεται ο Ερντογάν να παίρνει από την ιστορία μόνο όσα του αρέσουν, τα μεγάλα παλάτια και τα θρυμματισμένα όνειρα μιας χαμένης αυτοκρατορίας.
2/3/2016
(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας.Η e-shocknews υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση θέσεων απόψεων και ιδεών)
