Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διαχρονικά ο «εαυτός μας» υπήρξε ο μεγαλύτερος εχθρός μας πριν από οτιδήποτε άλλο σε αυτό τον τόπο. Πριν από τους αποικιοκράτες, το ΝΑΤΟ, την Χούντα, την Τουρκία, τον Γρίβα, την ΕΟΚΑ Β’, την μη ευρωπαϊκή Ευρώπη, τους τραπεζίτες, τον κάθε απατεώνα.
«Εχθρός» μας ήταν ο εαυτός μας, είτε γιατί εμείς ξέραμε εκατό λέξεις και οι άλλοι ήξεραν χίλιες, είτε γιατί οι τάξεις που μας κυβερνούσαν μας επέβαλαν πάντα τις δικές τους απόψεις και πολιτικές και εμείς αγόγγυστα τις δεχόμασταν. Το ίδιο μας συμπεριφέρονται και σήμερα και έτσι θα συνεχίσουν μέχρι την κλασική απόληξη (αν δεν την ελέγξουν πάλι a priori), που «οι κάτω» να μην ανέχονται πλέον τους «πάνω» και οι «πάνω» να μην μπορούν πλέον να κυβερνούν τους «κάτω».
Τα Κόμματα είναι καλά εργαλεία για να ξυπνούν τους πολίτες, αλλά ενίοτε και για να τους καταδυναστεύουν, το ίδιο, ίσως και πιο πολύ τα ΜΜΕ, που δεν ανήκουν σε όποια συλλογική ιδιοκτησία, αλλά στον ένα, στους δύο, στους τρείς. Το δράμα μας σε αυτό τον τόπο όμως είναι ότι οι ξένες παρεμβάσεις ήταν τόσο πολλές, έντονες και συστηματικές, δια κομμάτων και ΜΜΕ, φανερά ή κρυφά, που προκάλεσαν και προκαλούν ανεπανόρθωτες στρεβλώσεις και στο σημερινό τρόπο σκέψης, που ήταν προφανώς και το ιδιαίτερο ζητούμενο τους, ο «τηλεχειρισμός» των συνειδήσεών μας.
Έτσι είτε αλλιώς, εμείς όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε πάντα τις ευθύνες μας για ό,τι κάναμε ή δεν κάναμε, όταν μιλούμε ή όταν σιωπούμε.
Τώρα, μετά από σκόρπιες σκέψεις και απόψεις 15 ετών επανήλθε στο προσκήνιο η απόφαση για μείωση της στρατιωτικής θητείας, μια απόφαση που εν πολλοίς προκάλεσε αντιδράσεις, όχι γιατί οι κύπριοι διαφωνούν με την μείωση, αλλά με όλα εκείνα που επιμελώς αποκρύβει η συγκεκριμένη απόφαση ή που προσπαθεί να δημιουργήσει για την επίτευξη άλλων κομματικών σκοπιμοτήτων, οι οποίες ελέχθησαν εξεζητημένα.
Η πρόκληση σήμερα, είναι να πάρει ο λαός μόνο το θετικό κομμάτι της απόφασης και μάλιστα να συνάδει με τις προοπτικές για λύση στο Κυπριακό. Με άλλα λόγια να ξεχαστούν οι αγορές νέων οπλικών συστημάτων και οι προσλήψεις και η στρατιωτική θητεία να μειωθεί μόνο σε 12 μήνες, με την προϋπόθεση ότι θα αναζητήσουμε άλλες δικλείδες κάλυψης του «κενού», με διπλωματικές κινήσεις και συμφωνίες με φίλες χώρες, όπως τη Ρωσία.
Αυτή θα ήταν υπό τις περιστάσεις, τα μεγέθη μας και τις επιδιώξεις μας στη λύση του Κυπριακού, η καλύτερη λύση, μαζί επαναλαμβάνω, με ανάλογες κινήσεις προς την κατεύθυνση της Ρωσίας. Ακόμα και τα χελιδόνια όταν δεν μπορούν να περάσουν ένα ωκεανό γιατί ξέρουν ότι δεν θα τους αρκέσουν οι δικές τους δυνάμεις τότε «ανεβαίνουν» σε ένα μεγαλύτερο πετούμενο. Το ΝΑΤΟ το πράξαμε και την «ευαισθησία» και «δικαιοσύνη» του τα ζούμε καθημερινά για 42 χρόνια. ‘Όλα πλέον συνηγορούν προς άλλη κατεύθυνση: 12 μηνη θητεία με ρωσική «δικλείδα» ασφαλείας.
Ιδού η «Ρόδος» που συγκεράζει τη δραστική μείωση της θητείας, με την επαύξηση της αμυντικής ικανότητας της Κύπρου και του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Μπορεί ο Αναστασιάδης, το ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ , ΔΗΚΟ και γενικά όλοι να κάνουν αυτό το «πήδημα»;
(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας.Η e-shocknews υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση θέσεων απόψεων και ιδεών)
