Το κόστος της λύσης και η αναζήτηση χρηματοδοτησης μιας ενδεχόμενης λύσης εξακολουθεί να διχάζει τα κόμματα και να εκφράζονται διαφωνίες .
Το ΑΚΕΛ δια του εκπροσώπου τύπου του Γ.Λουκαίδη ανεφερε  ότι«το κόστος της λύσης δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για να μην εργαζόμαστε για αυτή,ενώ όπως είπε το ΑΚΕΛ  απορρίπτοει,  όμως μνημονιακές συνταγές για τη χρηματοδότηση της».Και πρόσθεσε:

«Γίνεται εκ νέου πολύς λόγος για το οικονομικό κόστος της λύσης του Κυπριακού, με τρόπο που να δημιουργείται το εύλογο ερώτημα κατά πόσο αυτό το θέμα τίθεται από ορισμένους ώστε να αποδεχτούμε τη συνέχιση της κατοχής, στο όνομα του κόστους της λύσης.
Όσοι με κάθε ευκαιρία καλλιεργούν φοβικά σύνδρομα ανάμεσα στο λαό μας, φαίνεται επίσης να παραγνωρίζουν πλήρως τα σημαντικά οφέλη που θα προκύψουν για την οικονομία από μια βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού.
Πρόσθετα, είναι ή όχι σχήμα οξύμωρο, ορισμένοι που καλούν συνεχώς το λαό να κάνει θυσίες, που ακόμη κοινωνικοποιούν τις ζημίες των τραπεζών, όποτε γίνεται λόγος για τη λύση, αμέσως να θέτουν θέμα κόστους;
Για το ΑΚΕΛ, το κόστος ασφαλώς αποτελεί μια σημαντική παράμετρο της λύσης και θα πρέπει να μελετηθούν τρόποι αντιμετώπισης του. Ξεκάθαρα υπογραμμίζουμε ότι ενώ από τη μια το κόστος της λύσης δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για να μην εργαζόμαστε για αυτή, από την άλλη οι μνημονιακές συνταγές για τη χρηματοδότηση της λύσης δεν θα γίνουν αποδεκτές από το ΑΚΕΛ.»
Η Συμμαχια Πολιτών δια του εκπροσώπου της Στ.Στυλιανού  αφού διερωτάται «πόσα μνημόνια και πόσες γενιές Κυπρίων φορολογουμένων θα χρειαστούν για να αποπληρωθεί ένα δάνειο των 25-30 δις που θα προστεθεί στο υφιστάμενο χρέος των 20 δις» αναφέρει:
«Από το «η λύση θα φέρει ανάπτυξη» τελικά με βάση τα λεγόμενα του Προέδρου Αναστασιάδη και του Προέδρου του ΔΗΣΥ, «η λύση θα φέρει πάρα πολλά νέα μνημόνια». Και αυτό γιατί η λύση που διαπραγματεύονται στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά πλέον όχι στη λογική της επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια τους ή στην καθιέρωση του δικαιώματος της περιουσίας και της ελεύθερης εγκατάστασης αλλά στη λογική των αποζημιώσεων. Ενώ για κάποιο διάστημα προσπάθησαν να καθησυχάσουν τους πολίτες με το παραμύθι των δωρητών τώρα προσπαθούν να μας προετοιμάσουν ότι τα 25 ή 30 δις που θα κοστίσουν οι όροι που συμφώνησαν στο περιουσιακό, θα πρέπει να τα πληρώσει ο κυπριακός λαός. Αντί να επανέλθουν σε θέσεις αρχών στο κυπριακό, κατοχυρώνοντας πραγματικά το δικαίωμα του ιδιοκτήτη, Ελληνοκυπρίου και Τουρκοκυπρίου, να πάρει την περιουσία του, κάτι που θα μείωνε δραστικά το κόστος λύσης, κινούνται στην άδικη λύση των αποζημιώσεων. Πόσα μνημόνια και πόσες γενιές Κυπρίων φορολογουμένων θα χρειαστούν για να αποπληρωθεί ένα δάνειο των 25-30 δις που θα προστεθεί στο υφιστάμενο χρέος των 20 δις;
Διαπραγματεύονται το κούρεμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών για να επιβάλλουν στη συνέχεια και ένα νέο βαρύ οικονομικό κούρεμα.»