Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Ο νεποτισμός, «ως η οικογενειοκρατία, η οποία εκδηλώνεται με την παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς και φίλους, απότοκο της εκμετάλλευσης από κάποιον του αξιώματος ή της θέσης που κατέχει, για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια, διαχρονικά ήταν μια πρακτική που εμφανίστηκε συνήθως στην πολιτική και τη θρησκεία»*.

Το φαινόμενο του νεποτισμού, που προέρχεται από τη λατινική λέξη νέπος (nepos, γεν. nepotis) που σημαίνει «ανεψιός» ή «εγγονός», διαχρονικά ταλαιπώρησε πολλές κοινωνίες και κύρια τις καπιταλιστικές, αλλά και το Αριστερό επαναστατικό κίνημα, στις περιπτώσεις όπου δεν μπόρεσε να ανδρωθεί και να ξεπεράσει αυτή την «παιδική ασθένεια».

Όταν κάποτε μια κυρία που είχε το ίδιο επίθετο με τον Τσε Γκεβάρα, του έγραψε ένα γράμμα θέλοντας να μάθει κατά πόσον έφταναν συγγενείς, ο Τσε της απάντησε πως «αν εκείνη ήταν ικανή, να αισθάνεται οργή και αγανάκτηση κάθε φορά που διαπράττεται μια αδικία στον κόσμο, τότε- της είπε- είμαστε σύντροφοι και αυτό είναι πολύ πιο πάνω από τη συγγένεια».

Βεβαίως το φαινόμενο του νεποτισμού και ο τρόπος που ξεπεράστηκε, ιστορικά καταγράφηκε ακόμα και από τη σοβιετική λογοτεχνία…

…Κάποτε, δυό αδέλφια που είχαν δώσει τα πάντα για τη νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης έφτασαν να καταλάβουν μεγάλα αξιώματα και ο ένας μάλιστα, ανακηρύχτηκε σε ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και έγινε αρχηγός των αρμάτων μάχης. Ο άλλος, έγινε υπεύθυνος για την πολεμική αεροπορία .

Η πτώση ενός γερμανικού αεροσκάφους κοντά στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν η αιτία να συναντηθούν τα δύο αδέλφια μετά από παρέλευση 12 ετών. Τότε τους δόθηκε η ευκαιρία να ξαναδούν ο ένας τον άλλο και να μιλήσουν για πολλά και διάφορα. Ο μικρότερος αδελφός, εκείνος της αεροπορίας, μέσα από τη συζήτηση κατάλαβε πως τον αδελφό του κάπου τον ξεπέρασε η εποχή και με όλη του την αδελφική αγάπη και ενδιαφέρον του εισηγήθηκε να αποσυρθεί. Εκείνος όμως, δεν ήθελε να ακούσει λέξη για κάτι τέτοιο.

Πέρασε λίγος καιρός και μια μέρα του έτυχε και έπρεπε να αντιμετωπίσει σε μια μάχη γερμανικά άρματα. Χωρίς να κατέχει τις σύγχρονες τακτικές, οδήγησε τα σοβιετικά άρματα σε μια πανωλεθρία και τελικά, ανώτεροί του, τον υποχρέωσαν σε αποχώρηση και ανέθεσαν την ηγεσία σε ένα νεαρό στρατηγό ονόματι Γκαϊντάρ…

Κοντολογίς αυτή ήταν η κατάληξη εκείνης της έκφανσης και αντιμετώπισης ενός προβλήματος, όχι τόσο νεποτισμού, αλλά ανεπάρκειας. Σήμερα, πόσοι άραγε έχουν το θάρρος και την τόλμη να συμπεριφερθούν σε φίλους, συγγενείς, κουμπάρους ή συγχωριανούς τους σαν τον Τσε και πολλούς άλλους?

Η οικονομική κρίση, η ανάγκη για μια δουλειά, αλλά και το αλληλολιβάνισμα καλά κρατούν, γιατί έτσι συντηρείται η κυριαρχία των μετριοτήτων, που δυστυχώς εν πολλοίς στις μέρες μας κυριαρχεί. Μετριότητα και νεποτισμός αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοϋποστηρίζονται…μέχρι, προφανώς, «τα άρματα να οδηγηθούν ξανά σε πανωλεθρία».

*Βικιπαίδεια