Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Η άγρια φύση έχει διδάξει στα ζώα, άλλοτε να οριοθετούν τον ζωτικό τους χώρο για να μην εισέρχονται ξένοι και άλλοτε να καλύπτουν τ΄αχνάρια τους για να μην εντοπίζονται. Τα ανθρώπινα ζώα όμως είναι πιο έξυπνα κι από τα ζώα αφού έμαθαν, όχι μόνο να καλύπτουν τα’ αχνάρια τους, αλλά να συγκαλύπτουν και τις αποτυχίες τους με τον πιο ιδιοφυή τρόπο…
Τώρα τι σχέση μπορούν να έχουν αυτά με την αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στη Συρία, μόνο ο βετεράνος δημοσιογράφος Seymour Hersh μπορεί να ξέρει, αφού με ένα άρθρο 7000 λέξεων, μας λέει, μεταξύ άλλων, ότι η ήττα της πολιτικής Ομπάμα και ΗΠΑ στη Συρία, στην ουσία ήταν απότοκο της απόφασης ορισμένων υψηλόβαθμων του Πεντάγωνου των ΗΠΑ «να διοχετεύουν κρίσιμες στρατιωτικές πληροφορίες των ΗΠΑ στη Δαμασκό, μέσω των στρατιωτικών επιτελών της Γερμανίας, του Ισραήλ και της Ρωσίας»!!!
Μπορεί ο κ.Hersh να είναι βραβευμένος με βραβείο «πούλιτζερ», όμως εμείς που έχουμε ένα κοινότυπο δείκτη νοημοσύνης και προσλαμβάνουσες, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί επέλεξε αυτή την στιγμή (22/12/2015) να διατυπώσει τις σκέψεις του περί «ρήξης» στρατιωτικών επιτελών με Ομπάμα, για σημάδια που άρχισαν να διαφαίνονται από το φθινόπωρο του 2013.
«Στόχος, αναφέρεται, ήταν να ενισχυθεί έστω και πρόσκαιρα ο Ασαντ, καθώς πεποίθηση πια των Αμερικανών στρατηγών ήταν ότι τυχόν πτώση του καθεστώτος της Δαμασκού θα βύθιζε στο χάος τη Συρία, με το «κενό» εξουσίας να αναπληρώνουν οι -υποστηριζόμενοι από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία- τζιχαντιστές».
Το πιο συναρπαστικό στην αφήγηση (Εφ. Συντακτών,25/12/2015), είναι ότι «Για την περαιτέρω αποδυνάμωσή τους λέγεται μάλιστα ότι υποβαθμίστηκε σκοπίμως η αμερικανική βοήθεια στις αντικαθεστωτικές ομάδες της Συρίας, με την αποστολή απαρχαιωμένου οπλισμού».
Φανταστείτε δηλαδή, τι θα γινόταν αν δεν τους έστελλαν τα απηρχαιωμένα όπλα; Στο τέλος ο Συριακός λαός και ο Άσαντ,(αλλά και οι Ρώσοι) θα πρέπει να χρωστούν και ευγνωμοσύνη στους αμερικανούς για το « κρυφό «αντάρτικο» της ηγεσίας του αμερικανικού Πενταγώνου έναντι του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ», σύμφωνα με την εφημερίδα των Συντακτών.
Σε αντάλλαγμα, γράφει ο Χερς, το Πεντάγωνο έθεσε εμμέσως τέσσερις όρους στον Μπασάρ αλ Ασαντ:
(α) να αποτρέψει τη σύμμαχό του, λιβανέζικη οργάνωση «Χεζμπολάχ» από νέες επιθέσεις κατά του Ισραήλ,
(β) να ξαναρχίσει τον διάλογο με το Τελ Αβίβ για τα Υψίπεδα του Γκολάν,
(γ) να αποδεχθεί «Ρώσους κι άλλους εξωτερικούς στρατιωτικούς συμβούλους», και
(δ) να δεσμευτεί για ελεύθερες εκλογές στη Συρία, αμέσως μετά τη λήξη του αιματηρού εμφυλίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, καταλήγει ο βραβευμένος δημοσιογράφος, λειτούργησε έκτοτε αυτή η άτυπη «συμμαχία»(!!!), μέχρι και τον περασμένο Σεπτέμβριο, οπότε έλαβε τέλος, μετά την αφυπηρέτηση ενός Αμερικανού επιτελάρχη και τη μετέπειτα επίσημη εμπλοκή της Μόσχας στον συριακό εμφύλιο και στη μάχη κατά του «Ι.Κ.»….
Και τέλος ζήσανε όλοι καλά κι εμείς καλύτερα… Τα έξυπνα ζώα καλύπτουν τα αποτυπώματά τους κι οι άνθρωποι τις αποτυχίες τους με κάτι παραπάνω… και με «πούλιτζερ», έτσι όπως εκείνους που ισχυρίστηκαν μετά από 2000 περίπου χρόνια, ότι ο Ιούδας δεν ήταν προδότης, αλλά ένας επαναστάτης, που γνώριζε τις ικανότητες του Χριστού και ήθελε να τον «προβοκάρει» για να τις χρησιμοποιήσει και να σώσει τον κόσμο! Τι καλός που ήταν ο «σωτήρας» Ιούδας!
