Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διάβασα σε μια ιστοσελίδα μια καταγγελία όπου, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

«Στις 8 Ιουλίου, στον δημιουργικό κόμβο Ρομάντσο στο κέντρο της Αθήνας, η μη-κυβερνητική οργάνωση Vouliwatch πραγματοποίησε σεμινάριο για δημοσιογράφους και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης σε έγγραφα, δεδομένα και πληροφορίες της διοίκησης.

Περί τις 5:30 το απόγευμα, μικρή αντιπροσωπεία της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση προχώρησε σε μια πρωτοβουλία ενημέρωσης των συμμετεχόντων στο σεμινάριο στην αίθουσα του Ρομάντσο, αναρτώντας πανό και διαβάζοντας ένα ψήφισμά τους. Τα παρευρισκόμενα άτομα παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την παρέμβαση, η οποία συναντά και δικές μας ανησυχίες και συζητήσεις στους κλάδους μας για την ελλιπή, και συχνά στρεβλή, δημοσιογραφική κάλυψη των γεγονότων στην Παλαιστίνη από τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Μας προκαλεί έκπληξη και ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι, λίγο μετά την αποχώρησή τους από το Ρομάντσο, οι εκπρόσωποι της συνέλευσης αλληλεγγύης προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ. Θεωρούμε ότι η πρακτική αυτή δεν είναι απλώς καταχρηστική, αλλά και καταφανώς επιλεκτική. Συνιστά πολιτική ενέργεια που βάλλει κατά της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και της ελευθερίας της ενημέρωσης, ενώ γίνεται σαφές ότι στοχεύει αποκλειστικά πρωτοβουλίες που αφορούν το Παλαιστινιακό.

Η καταστολή αυτού του είδους μας βρίσκει ριζικά αντίθετους και δημιουργεί ιδιαίτερες ανησυχίες για τις ελευθερίες στη χώρα μας, σε μια περίοδο διολίσθησης του Κράτους Δικαίου. Καλούμε την ΕΛΑΣ να σεβαστεί τις θεμελιώδεις ελευθερίες, και την κοινωνία των πολιτών να βρίσκεται σε εγρήγορση για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων μας».

Από ανάρτηση ενός από τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση πληροφορούμαστε ότι «Ένας ασφαλίτης λίγο αργότερα μπήκε στο χώρο και ζήτησε να μάθει περισσότερα αφήνοντας να εννοηθεί ότι παρακολουθούνται όσοι αναλαμβάνουν δράση υπέρ της Παλαιστίνης».

Το περιστατικό έρχεται να επιβεβαιώσει την τάση εντεινόμενης προσβολής των πλέον θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στην Ελλάδα, όπως και σε όλη τη «συλλογική Δύση». Επιβεβαιώνει ομοίως τη θρασύτητα των αρχών που επιδεικνύουν άνευ αιδούς την προθυμία τους να παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και να επιχειρούν την τρομοκρατία των πολιτών.

Αλλά είναι επίσης και μία από τις πολλές ενδείξεις του βαθμού στον οποίο οι «ελληνικές υπηρεσίες» έχουν πλέον μεταβληθεί σε απλά όργανα διαφόρων ξένων δυνάμεων και υπηρεσιών, περιλαμβανομένου και του κράτους του Ισραήλ. Δεν θα ήταν άλλωστε υπερβολή να πούμε ότι Ελλάδα και Κύπρος έχουν τώρα μεταβληθεί από πολλές απόψεις σε αποικίες όχι μόνο των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά και του Ισραήλ.

Κι ενώ κάπου κάπου, έστω και σπάνια, ακούγονται ακόμα κάποιες αναφορές στην εξάρτηση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ή στον ρόλο της Ουάσιγκτων στο πραξικόπημα και την εισβολή στην Κύπρο το 1974, για τον ρόλο τότε και σήμερα του Ισραήλ στην Ελλάδα και την Κύπρο επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή!

‘Όπως και κανείς απολύτως, από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά, δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες εγκατέστησαν το σύστημα παρακολούθησης των πάντων (προφανώς και του ίδιου του Μητσοτάκη) στην Ελλάδα. Δες εντελώς ενδεικτικά  εδώ, εδώ και εδώ. Αντίστοιχες ιστορίες παρακολούθησης των πάντων από το ισραηλινό βαν είχαμε και στην Κύπρο. Και αν κρίνουμε από την απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης, υποθέτουμε ότι για το σύνολο της ελληνικής και κυπριακής πολιτική τάξη και τα δύο κράτη η κατάσταση αυτή, η μετατροπή δηλαδή των δύο κρατών σε «αποικίες δεδομένων» είναι απολύτως αποδεκτή.

Να πούμε όμως και κάτι ακόμα. Δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει αξιοπρεπής άνθρωπος που να μην καταδικάζει το φοβερό έγκλημα που διεξάγεται τώρα από το Ισραήλ. Κάποιος που δεν καταδικάζει τέτοια εγκλήματα δεν αξίζει να ονομάζεται ούτε ‘Ελληνας, ούτε άνθρωπος.

Κάθε κρατική συνεργασία της Ελλάδας και της Κύπρου με αυτό το κράτος ντροπιάζει τον ελληνισμό και θα έπρεπε να έχει διακοπεί προ πολλού, τουλάχιστον όσο συνεχίζεται η γενοκτονία.

‘Οσο για αυτούς, τους αλίμονο τόσο λίγους, που αγωνίζονται υπέρ των Παλαιστινίων στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αυτοί υπερασπίζονται ταυτόχρονα και τον πανανθρώπινο πολιτισμό και τον πυρήνα των πιο ζωτικών, των πιο κρίσιμων εθνικών συμφερόντων. Που είναι ασφαλώς η διαφύλαξη της ανυπέρβλητης κληρονομιάς του ελληνικού πολιτισμού, μακριά και σε αντίθεση από κάθε μορφή και κάθε είδος Φασισμού.

konstantakopoulos.gr