Θα αλλάξει ο κομματικός χάρτης μετά τις εκλογές;
Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Ένας μεγάλος αριθμός κομμάτων- για τα μεγέθη της Κύπρου -με το 1/3 των εδαφών της να βρίσκεται υπό κατοχή, διεκδικούν σήμερα την ψήφο των πολιτών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, (περιφερειάρχες, δημάρχους , αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, Σχολικούς Εφόρους και κοινοτάρχες). Πάνω από 7.500 άτομα γνωστά και άγνωστα , διεκδικούν διάφορα αξιώματα, με τα κόμματα να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση και βάρος στην εκλογή ευρωβουλευτών καθότι εκεί θα κριθεί το ποσοστό ενός εκάστου κόμματος.
Για τις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι συνεργασίες και συμπράξεις που έγιναν, αναιρούν τις διαφορές μεταξύ των κομμάτων. Έτσι είδαμε την ηγεσία του ΔΗΣΥ να συνεργάζεται μια με το ΔΗΚΟ και μια με τη ΔΗΠΑ ξεχνώντας τις πληγές που άνοιξαν στις προεδρικές του Φεβρουαρίου όταν τα δύο αυτά κόμματα στήριξαν την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη και τον διχασμό που ξέσπασε στο ΔΗΣΥ όταν ο τέως πρόεδρος του κόμματος Αβέρωφ Νεοφύτου απέτυχε να περάσει στο δεύτερο γύρο. Πρωτοφανές για τα ιστορικά του κόμματος. Αυτές οι πληγές είναι ακόμα νωπές και αναμένεται να έχουν το αποτύπωμα τους και στην κάλπη.
Βλέπουμε το ΑΚΕΛ να συνεργάζεται με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ για την εκλογή δημάρχων ή περιφερειαρχών, αφήνοντας στην άκρη τις κατηγορίες ότι τα δύο αυτά κόμματα κατά την άποψη του ΑΚΕΛ είναι εναντίον της λύσης επειδή δεν αποδέχονται και άλλες υποχωρήσεις . Παρατηρείται και το οξύμωρο στην πρωτεύουσα να διεκδικούν την δημαρχία δύο δεξιοί. Οι Ν.Τορναρίτης και Χαράλαμπος Προύντζος . Ο πρώτος με την υποστήριξη ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ , ΔΗΠΑ και ο δεύτερος με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ και όπως φαίνεται και αρκετών ψηφοφόρων του Συναγερμού καθότι θήτευσε σε αρκετά πόστα στο ΔΗΣΥ . Οι καταβολές του είναι γνωστές, άσχετο εάν έχει διαγραφεί από το κόμμα όταν υποστήριξε την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και όψιμα ανακοινώθηκε και ο διορισμός του ως Υπουργός Οικονομικών εάν εκλέγονταν ο ανθυποψήφιος του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Κατά τις διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων κάτω από το τραπέζι τέθηκε και ο όρος ή η προϋπόθεση, «υποστήριξε το δικό μου να υποστηρίξω το δικό σου….»
Αυτά βλέπουν οι πολίτες και αποστρέφουν το βλέμμα από τα κομματικά δρώμενα , τις σκοπιμότητες και τα αλλότρια συμφέροντα. Στην ουσία στέλνεται το μήνυμα πως η έγνοια για την Τοπική Αυτοδιοίκηση έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Από το δούναι και λαβείν και το έντονο αλισβερίσι μεταξύ των μεγάλων κομμάτων δεν εξαιρέθηκαν οι κατεχόμενοι δήμοι. Έτσι βλέπουμε 5-6 υποψήφιους να διεκδικούν τη δημαρχία κατεχόμενων πόλεων αντί να υπάρξουν συναινετικές λύσεις και να αποφεύγονταν οι εκλογές μόνο στους κατεχόμενους δήμους. Εφόσον οι κομματικές γραμμές έχουν ξεθωριάσει τόσο πολύ, οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι αριστερός, ποιος κεντρώος, ποιος δεξιός ή ακροδεξιός και ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ τους.
Έτσι αφήνεται να περάσει στην αντίληψη του κόσμου πως όλοι είναι το ίδιο ! Που δεν είναι .
Αλλάζει ο κομματικός χάρτης;
Τα τελευταία 30 χρόνια στον κομματικό χάρτη της Κύπρου εμφανίστηκαν ως διάττοντες αστέρες διάφορα κόμματα στην πλειοψηφία τους προσωποπαγή για να σβήσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η δημιουργία ενός κόμματος πρέπει να ξεκινά από κάτω , την βάση δηλαδή, ως ώριμη ανάγκη για την κοινωνία. Δεν κτίζεται ένα σπίτι από την οροφή, αλλά αντίστροφα. Από τα θεμέλια. Από την κοινωνία δηλαδή και όχι από κάποιον κομματικό που απέτυχε στο κόμμα του και πήγε να δημιουργήσει ένα νέο.
Η επόμενη μέρα των εκλογών ενδέχεται να φέρει μεγάλες εκπλήξεις και απογοητεύσεις. Δεν αποκλείεται κάποια κόμματα θα καταποντιστούν και κάποια άλλα να παραμείνουν στάσιμα ή να μετρήσουν μεγάλες απώλειες.
Το γεγονός ότι αρκετοί νέοι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν την «οικογενειακή παράδοση» που τους ήθελαν να ψηφίζουν δεξιά , αριστερά ή κέντρο όπως οι γονείς και οι παππούδες τους και, να προτιμούν να στηρίζουν ότι να’ ναι, ή ακόμα και να μην προσέρχονται στις κάλπες, είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τις ηγεσίες των κομμάτων εδώ και καιρό. Οι καιροί έχουν αλλάξει, οι νέοι έχουν τα δικά τους προβλήματα και ανησυχίες. Οι ανακυκλωμένες θέσεις των κομμάτων οι οποίες προβάλλονται μόνο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δεν πείθουν.
Για παράδειγμα η ηγεσία του ΔΗΣΥ κατηγορεί το ΕΛΑΜ ως ακροδεξιό και για λαϊκισμό αλλά αποδέχεται τις ψήφους του στη Βουλή σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Κανένας από τις ηγεσίες των παραδοσιακών κομμάτων δεν έθιξε το γεγονός ότι στα έδρανα του ΔΗΣΥ και του Ευρωκοινοβουλίου εκλέχθηκαν υποψήφιοι που διορίστηκαν από την παράνομη κυβέρνηση του πραξικοπήματος το 1974. Μήπως αυτοί δεν ήταν ακροδεξιοί ; Δεν συνέβαλαν στην καταστροφή της Κύπρου με την ανατροπή της νομιμότητας;
Τους ενοχλεί η άνοδος του ακροδεξιού ΕΛΑΜ αλλά στον ουσιώδη χρόνο δεν έκαναν τίποτε για να εμποδίσουν την ανέλιξη του και την διείσδυση του ακόμα και σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων πέραν της δεξιάς και ακροδεξιάς.
Τώρα οι ηγεσίες ΔΗΣΥ -ΑΚΕΛ ερίζουν ποιο από τα δύο κόμματα θα είναι πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό εντός της Ε.Ε. Αποφεύγουν όμως να αναφέρουν πως ούτε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα , ούτε το Σοσιαλιστικό ούτε οι Φιλελεύθεροι ούτε και η Ευρωπαϊκή Αριστερά στάθηκαν με ιδιαίτερο ζήλο να υποστηρίξουν την υπόθεση της κατεχόμενης Κύπρου. Μόνο λόγια και ρητορικές υποσχέσεις.
Από την στιγμή που η Κύπρος εξακολουθεί να είναι όμηρος της Τουρκίας , όλα τα κόμματα όφειλαν να στραφούν σε αυτό το μείζον ζήτημα και να αφήσουν κατά μέρος τις ήσσονος σημασίας διαφορές τους.
Γιατί χωρίς πατρίδα ούτε τα κόμματα θα έχουν λόγο ύπαρξης.
Ο πολυκομματισμός σήμερα στην Κύπρο λειτουργεί ως τροχοπέδη στον αγώνα για την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου. Μακάρι αυτές οι εκλογές να αλλάξουν τα δεδομένα και τα κατεστημένα και η προσοχή όλων να στραφεί στο μείζον εθνικό μας πρόβλημα.
Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούν, διασπασμένοι ποτέ.
