Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Ο μεγαλύτερος πλούτος ενός λαού είναι η μνήμη την οποία πρέπει να διαφυλάσσει προκειμένου να προστατεύεται από επανάληψη λαθών και νέων τραγωδιών.
Οι προσπάθειες αλλοίωσης της ιστορικής μνήμης ή και η παραχάραξη, δεν αφορούν μόνο την Κύπρο αλλά και άλλους λαούς που έπεσαν ή πέφτουν θύματα πολιτικών ραδιουργιών και επεμβάσεων .
Ας πάρουμε για παράδειγμα την πρώην Γιουγκοσλαβία η οποία κατατεμαχίστηκε μετά από τους ανελέητους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς τη δεκαετία του ‘90. Τα κράτη που αναδείχθηκαν μετατράπηκαν σε πειθήνια όργανα των χωρών που βομβάρδισαν την χώρα και τώρα ρουφιανεύουν το ένα το άλλο για να είναι αρεστοί στους δυτικούς και το ΝΑΤΟ .
Στην Κύπρο η κατάσταση είναι χειρότερη. Η διεθνής συνωμοσία σε βάρος της πατρίδας μας το 1974 που είχε πέραν πάσης αμφιβολίας την σφραγίδα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ επιχειρείται από διάφορους επιτήδειους να αλλοιωθεί. Εργολαβικά προσπαθούν και πολλές φορές το επιτυγχάνουν να αλλοιώσουν τα ιστορικά γεγονότα, να αμαυρώσουν τον αντιστασιακό αγώνα του λαού να εξαγνίσουν και αθωώσουν τους μακελλάρηδες του λαού μας . Οι στρεβλώσεις δυστυχώς γίνονται επί χρήμασι από ξένα κέντρα που επιδιώκουν να αποτινάξουν από τους ώμους τους τα εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος του λαού μας.
Η αμνημοσύνη διαχέεται ως ένα τοξικό νέφος προκειμένου να περάσουν διάφορα σχέδια που απεργάζονται οι ξένοι με την ανοχή ή και συμβολή των ντόπιων. Την ώρα που οι κυβερνήσεις της χώρας μας έδωσαν και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να δίνουν γη και ύδωρ σε όλες τις ξένες δυνάμεις που σχεδίασαν, εκτέλεσαν , συνέδραμαν και συνέβαλαν για την διχοτόμηση της Κύπρου (ΗΠΑ, Βρετανία, Τουρκία), σήμερα εμφανίζονται ως προστάτες και κριτές. Οι δύο πρώτες που άνοιξαν τις Κερκόπορτες στην Τουρκία με το προμελετημένο σχέδιο τους προκειμένου η Κύπρος να γίνει το αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ, σήμερα τις θεωρούμε ως τους καλύτερους μας συμμάχους. Τους λιβανίζουμε ως να είναι οι μελλοντικοί μεσσίες μας και κάνουμε κωλοτούμπες υπακούοντας όλες τις εντολές τους.
Ανήμερα της 40η επετείου ανακήρυξης του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου, πολιτικοί, κυβέρνηση και ΜΜΕ αντί να ασχολούνται με αυτό το τραγικό γεγονός , σχολίαζαν την έρευνα του Cyprus Confidential της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), της Paper Trail Media και 67 συνεργαζόμενων μέσων ενημέρωσης. Μόνο οι μαθητές και οι σπουδαστές βγήκαν στους δρόμους να καταδικάσουν το όνειδος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να αποδείξουν πως είμαστε όλοι ελέφαντες σχολιάζοντας όσα αποκάλυψε η ICIJ.
Χωρίς να σκεφτούν γιατί τώρα και για πολλοστή φορά η Κύπρος βρίσκεται στο στόχαστρο. Όπως έγινε και με το μονταρισμένο βίντεο του Αλ Τζαζίρα προκειμένου η Κύπρος να διασυρθεί για διαφθορά και να πάρει στο λαιμό του δικαίους και αδίκους.
Όσο για τους υποτιθέμενους σύμμαχους μας τους Αμερικανούς, μας έφτυσαν πρόσφατα με τον πιο πρόστυχο τρόπο και εμείς νομίσαμε πως ψιχάλιζε αφού δεν δώσαμε καμιά σημασία.
Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Βεντάντ Πατέλ, απαντώντας σε ερώτημα του έγκριτου δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, αν οι ΗΠΑ τάσσονται ενάντια σε όλες τις περιπτώσεις κατοχής στον κόσμο, όπως για παράδειγμα στην Κύπρο, ο ανεκδιήγητος Πατέλ απάντησε ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
“Δεν θα ήταν ορθό εκ μέρους μου να προβώ σε ένα γενικόλογο σχόλιο για κάθε περίπτωση ( κατοχής) στον κόσμο”, κατέληξε ερμηνεύοντας την έννοια της κατοχής ανάλογα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και για το ποιους θεωρούν κατακτητές .Δηλαδή κατά τον Πατέλ τα τουρκικά στρατεύματα στα κατεχόμενα μας εδάφη δεν τα κατακρατούν με την βία των όπλων αλλά βρίσκονται σε …διακοπές.
Δεν μας προβληματίζει το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανένας από τους προβεβλημένους ξένους δημοσιογράφους δεν ασχολήθηκε ούτε και ασχολείται με την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Ούτε και για το έγκλημα εποικισμού και των ξένων επενδύσεων οι οποίοι σφετερίζονται Ε/κ περιουσίες ανεγείροντας πολυτελή ξενοδοχεία και καζίνα. Ψάχνουν να βρουν μόνο διεφθαρμένους στις ελεύθερες περιοχές και ποιοι παραβίασαν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Οι δυτικές χώρες και κυρίως Αγγλία , Γερμανία, Λουξεμβούργο, όχι μόνο φιλοξενούσαν Ρώσους ολιγάρχες ήταν και ευγνώμονες με τις καταθέσεις τους. Τώρα όλοι ξέχασαν πως ο Αμπράμοβιτς ο οποίος αγόρασε έναντι πολλών εκατομμυρίων την ποδοσφαιρική ομάδα Τσέλσι, έπινε τσάι με την μακαρίτισσα βασίλισσα Ελισάβετ.
Ούτε και αναφέρονται στο 2013 όταν διαπράττονταν ένα ακόμα οικονομικό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου με το κούρεμα καταθέσεων. Τότε οι γερμανικές και άλλες τράπεζες της Ευρώπης υποδέχονταν μετά βαίων και κλάδων τα δισεκατομμύρια των Ρώσων, αφού θεώρησαν πως τσάκισαν τους φιλορώσους Κύπριους. Κανένας περισπούδαστος δημοσιογράφος δεν ασχολείται με το ότι η πρώτη διδάξασα στην παραβίαση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας είναι η Νέα Υόρκη η οποία αγοράζει μέσω Ινδίας ρωσικό πετρέλαιο. Ούτε και με το γεγονός ότι πολλοί εφοπλιστές δυτικών χωρών γεμίζουν στη μέση των θαλασσών τα τάνκερ τους με ρωσικό πετρέλαιο.
Μόνο η μικρή Κύπρος είναι ένοχη και διεφθαρμένη και πρέπει να τιμωρηθεί.
Μάλιστα κάποιοι ανεγκέφαλοι σε κυπριακά μέσα πρόβαλαν την έρευνα της ICIJ κάτω από τον τίτλο «Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στη διαφθορά», χάβοντας χωρίς δεύτερη σκέψη το νέο αφήγημα διασυρμού της Κύπρου. Όπως άλλωστε έχαψαν αμάσητη και την ανήθικη προπαγάνδα του Αλ Τζαζίρα .
Η δήλωση του Προέδρου ότι ουδείς είναι υπεράνω της φήμης της Κύπρου είναι λειψή .Γιατί στην προκειμένη περίπτωση η έρευνα που ασχολείται με πρόσωπα και νομικές οντότητες δεν ασχολείται με την …ταμπακέρα.
Γιατί η έρευνα ανακυκλώνει ξανά γνωστές υποθέσεις καθώς και με πράξεις που προηγήθηκαν της επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ούτε και διευκρινίζεται τι έκαναν οι εποπτικές αρχές για να εμποδίσουν αυτά τα φαινόμενα. Δηλαδή οι τράπεζες που διεκπεραίωναν αυτές τις πράξεις είναι άμεμπτες; Η ΚΤΚ που έχει εποπτικό έλεγχο δεν έχει καμιά ευθύνη;
Στην Κύπρο δυστυχώς επιχειρείται ένα άλλο έγκλημα εξίσου σοβαρό με την τουρκική κατοχή και την συνεχιζόμενη απάθεια των «συμμάχων» να αρνούνται κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Είναι η προσπάθεια γενοκτονίας της ιστορικής μνήμης. Να διαγράψει ο λαός τους ένοχους και συνένοχους που χώρισαν την πατρίδα μας στα δύο. Να εξοικειωθεί με την κατοχή, να θεωρεί ως εχθρούς συνεπείς και παραδοσιακούς συμμάχους όπως η Ρωσία που στάθηκαν δίπλα μας κάθε φορά που η Κυπριακή Δημοκρατία βρισκόταν σε κίνδυνο. Όπως το 2004 με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και όταν ο ανεκδιήγητος τότε Γ.Γ. που πήρε το όνομα του το εκτρωματικό αυτό σχέδιο προσπαθούσε με την συνδρομή Βρετανίας και ΗΠΑ να διαγράψει τα ψηφίσματα 540 και 541 τα οποία καταδίκαζαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και καλούσαν όλα τα κράτη μέλη να μην το αναγνωρίσουν.
Η γενοκτονία της μνήμης δεν πρέπει να περάσει γιατί τότε ως λαός κινδυνεύουμε να πάθουμε τα ίδια και χειρότερα από τους ίδιους θύτες.
