Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Χιλιοειπωμένες αναλύσεις, δηλώσεις και ντοκιμαντέρ από τα παλαιότερα χρόνια, αφηγήσεις αιχμαλώτων πολέμου. Η τραγωδία αποτυπωμένη σε πρόσωπα παιδιών που σήμερα είναι μεσήλικες.
Ξαναζήσαμε το δράμα για 49η φορά και σαν σκηνές από ταινία που γυρίστηκε κάπου αλλού σε μια άλλη γωνιά της γης και όχι στον μαρτυρικό μας τόπο. Το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων συνεχίστηκε και τις μέρες των μαύρων επετείων στα οδοφράγματα. Με ανέμελους Ελληνοκύπριους να μεταβαίνουν στα κατεχόμενα για φθηνά ψώνια για φθηνές διακοπές και τζόγο για τους εθισμένους των καζίνων και της τράπουλας. Να χαριεντίζονται και να ξεχνούν πως αυτά που απολαμβάνουν σε χώρους εστίασης και διαμονής στο υποτελές μόρφωμα της Τουρκίας, είναι πληρωμένα με το αίμα και τον τελευταίο βρόγχο αυτών που έπεσαν για να προασπίσουν μια προδομένη πατρίδα. Μια πατρίδα που ήταν από χρόνια πριν σημαδεμένη.
Τώρα επιστρέφουμε στην ρουτίνα της καθημερινότητας μας με τη στυφή γεύση της πίκρα και για μια κάθαρση που δεν έγινε ούτε και θα γίνει ποτέ. Γιατί ποιος θα πληρώσει για αυτό το μεγάλο έγκλημα, όταν οι εγκέφαλοι και εκτελεστές της συνωμοσίας κατά της Κύπρου έχουν γυρίσει προ πολλού σελίδα αφού φρόντισαν τους φονιάδες να τους μεταμφιέσουν σε αναμάρτητους και τους εισβολείς ως ειρηνευτές καλής θελήσεως. Τώρα γράφουν άλλα σενάρια. Πως θα λύσουν το αιμάτινο κουβάρι και πως μια χώρα που με την βία των όπλων και τις δολιότητες της εγγυήτριας Αγγλίας πρέπει να ανεχτεί μια διχοτόμηση που θα της δώσουν άλλο όνομα και θα την στολίσουν με εποικοδομητικές ασάφειες. Μια «λύση» που να φαίνεται αλλά να μην είναι γέννα του δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Μιας τερατογένεσης από την μήτρα του κακού.
Οι μνήμες γυρνούν πίσω όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα με Ελληνοκύπριους ως απλούς επισκέπτες να μεταβαίνουν στα σπίτια τους. Περιουσίες που σφετερίζονται εδώ και χρόνια έποικοι από την Τουρκία. Δραματικές οι σκηνές με εκτοπισμένες γυναίκες να θυμούνται πως ξεκίνησαν οι ζωές τους με αγάπη και έρωτα, πότε γέννησαν τα παιδιά τους και πως κατάντησαν να ζητιανεύουν έλεος και πατρίδα. «Το σπίτι μου, το σπίτι μου» , η απόγνωση του κάθε εκτοπισμένου να επιστρέφει σαν ξένος στην γη που ρίζωσε και κρατιέται ακόμα από μια ελπίδα πως δεν μπορεί το κακό να γεννά και άλλα κακά και το άδικο να βασιλεύει.
Πόσες Χαρίτες και πόσες Σουλτάνες;
Η τηλεόραση του ΣΙΓΜΑ ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου αναμετάδωσε ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που έκανε για το κανάλι το 2006 ο κορυφαίος αείμνηστος δημοσιογράφος Δημήτρης Ανδρέου για δύο γυναίκες:την Ελληνοκύπρια Χαρίτα Μάντολες και την Τουρκοκύπρια Σουλτάνα Κιασίφ, μάνες και σύζυγοι αγνοουμένων. Οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν, μοιράστηκαν τον πόνο και την οδύνη τους και ζήτησαν επιτακτικά τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
Η Χαρίτα Μάντολες είχε αγνοούμενο το σύζυγο ,τον πατέρα της και άλλους τέσσερις συγγενείς. Η Σουλτάνα Κιασίφ έχασε τον άνδρα της και τέσσερις γιους ο μικρότερος μόλις 13 χρονών. Η συνάντηση των δύο γυναικών έγινε στο πλαίσιο του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ, που πρόβαλε ο τηλεοπτικός σταθμός «ΣΙΓΜΑ».
Η οδύσσεια της Ελληνοκύπριας Χαρίτας Μάντολες ξεκίνησε το πρωϊνό της 20ης Ιουλίου, 1974, στο χωριό Ελιά της επαρχίας Κυρηνείας, λίγο μετά την τουρκική εισβολή.
Η ίδια, μαζί με πολλούς συγχωριανούς της, συνελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα και οδηγήθηκε σε ένα ελαιώνα κοντά στο χωριό, όπου έγινε το μεγάλο μακελειό: δώδεκα άντρες πυροβολήθηκαν μπροστά στα έντρομα μάτια των συζύγων και των παιδιών τους. Έκτοτε η τύχη τους αγνοείτο. Αργότερα εντοπίστηκε ομαδικός τάφος με τα οστά και των δώδεκα δολοφονηθέντων.Η Χαρίτα Μάντολες πήγε στο σημείο ,όπου εντοπίστηκε ο τάφος, και φύτεψε συμβολικά δύο κυπαρίσσια.
Η περίπτωση της Τουρκοκύπριας Σουλτάνας Κιασίφ είναι πολύ διαφορετική. Τα τέσσερα παιδιά της το μικρότερο ήταν μόλις 13 χρόνων, ο σύζυγος της και περίπου άλλοι 80 Τουρκοκύπριοι, κάτοικοι του χωριού Τόχνη της επαρχίας Λάρνακας, συνελήφθησαν από εξτρεμιστικά στοιχεία της ΕΟΚΑ Β’ , τον Αύγουστο του 1974, οδηγήθηκαν σε άγνωστο μέρος, όπου και εκτελέστηκαν. Επέζησε μόνο ένας, ο οποίος και έκανε γνωστή την ιστορία.
Από το 1974 η Σουλτάνα και οι συγγενείς των άλλων Τουρκοκυπρίων ζητούν να μάθουν πού είναι θαμμένοι οι δικοί τους.
Ο ομαδικός τάφος των τουρκοκυπρίων της Τόχνης εντοπίστηκε στο πλαίσιο των ερευνών της Διερευνητικής Επιτροπής για τους αγνοουμένους. Οι δύο τραγικές γυναίκες, η Χαρίτα Μάντολες και η Σουλτάνα Κιασίφ, όταν συναντήθηκαν στο σπίτι της δεύτερης στα κατεχόμενα, αναθεμάτισαν τους ενόχους της τραγωδίας τους, αγκαλιάστηκαν, έκλαψαν και παραδέχθηκαν ότι ο πόνος είναι κοινός και για τις δύο.
«Ούτε εγώ έφταιξα, ούτε εσύ έφταιξες. Όμως το ίδιο υποφέραμε και υποφέρουμε και οι δύο», είπαν με δάκρυα στα μάτια η Χαρίτα και η Σουλτάνα
Η Σουλτάνα καταριέται για πέντε γενιές τους δολοφόνους των παιδιών της με την νύφη της να αναγιώνει το ορφανό που γεννήθηκε χωρίς πατέρα και που ποτέ δεν είπε τη λέξη «παπά».
Βέβαια η Κυπριακή Δημοκρατία όφειλε να βρει και να καταδικάσει τους ΕΟΚΑβητατζήδες δολοφόνους με την εσχάτη των ποινών για μαζικές ανθρωποκτονίες αλλά δεν το έπραξε. Έτσι έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία να δικαιολογεί τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε και να τα ταυτίζει με ποινικά αδικήματα Ε/κ φονιάδων.
Η Κυπριακή τραγωδία διαφυλάσσει στις δέλτους της εκατοντάδες ιστορίες με θύματα αμάχους, αμούστακα παιδιά και στρατιώτες που ακόμα και όταν κατάλαβαν πως εκτυλίσσονταν η τελευταία πράξη της εσχάτης προδοσίας επέμεναν να μάχονται ρίχνοντας και την τελευταία τους σφαίρα κατά των εισβολέων. Σαν να ήθελαν να αναχαιτίσουν με το δάκτυλο το ανταριασμένο κύμα της ΝΑΤΟϊκής συνωμοσίας που ήθελαν τον λαό της Κύπρου να θυσιάζεται στο βωμό των ιμπεριαλιστικών τους συμφερόντων.
Οι μεγάλοι ένοχοι η Αγγλία, που έριξε το σπόρο της διχόνοιας ανάμεσα στις δύο κοινότητες και υποδαύλιζε τις συγκρούσεις. Οι ΗΠΑ, που ήθελαν την Κύπρο ορμητήριό τους για την Μέση και Εγγύς Ανατολή, την Αφρική και την Ασία. Η χούντα των Αθηνών με τους αφιονισμένους συνταγματάρχες που στο όνομα «Πατρίς θρησκεία, οικογένεια» πυρπόλησαν και τα τρία. Και η Τουρκία που περίμενε χρόνια να της ανάψουν το πράσινο φως να επέμβει να λεηλατήσει και να αρπάξει.
Η Ελλάδα κουνάει στην Τουρκία λευκό μαντήλι
Ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να λένε οι πολιτικοί μας πως το βασικό στήριγμα μας είναι η Ελλάδα. Κλείνουν τα μάτια όμως μπροστά στο κατάντημα της κυβέρνησης των Αθηνών να μετατρέπει τη χώρα σε ένα κράτος υποτελές στην Αμερική και να αναπνέει με δύο πνεύμονες , έναν ΝΑΤΟϊκό και έναν Αμερικανικό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει απολύτως τίποτα για να εμποδίσει ή να αντιμετωπίσει την επιθετική τουρκική πολιτική κατά της Κύπρου αλλά και της ίδιας.
Ενδεικτικό παράδειγμα η τουριστική καμπάνια της Τουρκίας με τον τίτλο Turkagean. Μόλις το θέμα είχε αποκαλυφθεί η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα χαλαρά.
Ισχυρίστηκαν ότι έγιναν «όλες οι αναγκαίες νομικές ενέργειες και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ», για την ακύρωση του σήματος. «Στις ΗΠΑ έχουμε μπλοκάρει το Σήμα και αυτοί προσπαθούν να το κατοχυρώσουν», είπαν .
Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν φάνηκαν στην πράξη!
Η γαλλική Le Monde προχώρησε εκ νέου σε νέα καταχώρηση με τίτλο αυτή τη φορά «Turkaegean: Στα χνάρια της ιστορίας», διαφημίζοντας τον πανάρχαιο ελληνικό πολιτισμό του «τουρκικού Αιγαίου».
Η ελληνική κυβέρνηση ή κοιμάται και κάνει διακοπές ή ακόμη χειρότερα κάνει το …κορόϊδο (!) σχολίαζαν αναλυτές οι οποίοι επεσήμαναν πως με την στάση της η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θέλει να διαταράξει το «καλό » κλίμα που έστρωσαν οι Αμερικανοί και κουνάει το λευκό μαντήλι στην προκλητική Τουρκία.
Ακολούθησαν όμως και χειρότερα . Ο λόγος για την τροπολογία που ψήφισε το αμερικάνικο κογκρέσο και δίνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να επεκτείνουν άκουσον-άκουσον κατά το δοκούν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις τους και τις στρατιωτικές βάσεις τους στην Ελλάδα και κυρίως στα νησιά του Αιγαίου! Ο πάντα βαθιά γονυκλινής, Κυρ. Μητσοτάκης τα είχε μαγειρέψει όλα πολύ πριν τις εκλογές. Όμως οι δυνάμεις της Ελληνικής αντιπολίτευσης πόσο παραδομένες και υποταγμένες είναι; Και τα ΜΜΕ που κάνουν την τρίχα τριχιά έπαθαν γλωσσοδέτη. Ούτε μια κουβέντα για τη ντροπιαστική τροπολογία της αμερικανονατοϊκής “κατοχής” του Αιγαίου; Κανένας δεν κατάλαβε ότι με την τροπολογία του Κογκρέσου το Αιγαίο δεν αμερικανοιποιείται μόνο αλλά στην ουσία «αμερικανοτουρκοποιείται»!
Από τώρα και στο εξής το Αιγαίο θα διανέμεται και θα αναδιανέμεται μέσω διαπραγματεύσεων και διευθετήσεων μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, με την Ελλάδα σε ρόλο παρατηρητή, αποδέκτη και ομήρου.
Και εμείς ψυχές ριζωμένες σε μια γη που μας έκλεψαν περιμένουμε μια Ανάσταση που δεν θα έρθει όσο αποδεχόμαστε την υποταγή και το σλόγκαν «ανήκουμε στην Δύση….» και είμαστε έτοιμη να ανοίξουμε την πόρτα μιας νέας σταύρωση .
