Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Ο 21ος αιώνας ίσως να είναι η αρχή του τέλους της «αυτοκρατορίας» των ΗΠΑ θυμίζοντας την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η οποία  είχε κατακτήσει  δεκάδες χώρες μετατρέποντας  τες σε προτεκτοράτα της τα οποία διοικούνταν από Πραιτοριανούς και  κατέρρευσε εις τα εξ’ ων συνετέθη. Το ίδιο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία η οποία κατακερματίστηκε αφήνοντας στους σύγχρονους Τούρκους ηγέτες ονειρώξεις για την  επανασύσταση της .

Με τις εμμονές τους  ως οι «απεσταλμένοι του Θεού», οι κατά καιρούς ηγέτες των ΗΠΑ, εφαρμόζουν πολιτικές που οδηγούν στην επίσπευση της  κατάρρευσης τους. Δεν υπάρχει χώρα στον πλανήτη που να μην έχουν εμπλακεί δια της βίας προκειμένου να ενισχύσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα.  

Οι ΗΠΑ και γενικά οι αγγλοσάξονες σήμερα επιχειρούν να εκπαραθυρώσουν μη αρεστούς ηγέτες χωρών .Όπως έκαναν στην περίπτωση του Ιράν (Περσίας , τον περασμένο αιώνα,)   Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν , Ιράκ, Λιβύης, Συρίας και άλλων.   

Στο πλαίσιο της προσπάθειας ΗΠΑ- Δύσης για την εκπαραθύρωση «μη αρεστών» ηγετών όπως ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Ερντογάν στην Τουρκία, ο Αλ. Βούτσιτς στην Σερβία, διαμορφώνεται ένα σκηνικό ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου – με ίσες αν όχι μεγαλύτερες επιπτώσεις σε σχέση με αυτές του πολέμου στη Ουκρανία.
Η Τουρκία είναι μια ειδική περίπτωση  σε μια μακρά πλέον σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων των οικονομικών δολοφόνων της Δύσης να προκαλέσουν μια ακόμη «έγχρωμη επανάσταση». Η τελευταία σημαντική απόπειρα που απέτυχε ήταν στη Λευκορωσία το 2020 μετά την επανεκλογή του Αλεξάντερ Λουκασένκο.  
Η Τουρκία έχει αποτελέσει αντικείμενο εντατικής επταετούς εκστρατείας για την ανατροπή του Ερντογάν, ξεκινώντας με την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 που οργανώθηκε από την αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στο Ιντσερλίκ.
Η Τουρκία βιώνει, την ίδια ώρα, μια επίμονη πενταετή βάναυση υποτίμηση της τουρκικής λίρας, βλέποντας την ισοτιμία της να κατρακυλά   έναντι του δολαρίου ΗΠΑ.
Αυτό που έχει υποστηριχθεί από διάφορες πλευρές όσον αφορά κυρίως την παραδοξότητα της πολιτικής Ερντογάν είναι ότι επιχειρήθηκε να αποδολαριοποιήσει τις συναλλαγματικές υποχρεώσεις της Τουρκίας και να χαράξει μια ανεξάρτητη πορεία.

Η πολυμερής γεωπολιτική στρατηγική του Ερντογάν

Ο Τούρκος πρόεδρος , πονηρός σαν αλεπού… παίζει επιδέξια τις ΗΠΑ και τη Ρωσία/Κίνα στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς  εδώ και χρόνια, τοποθετώντας την Τουρκία ταυτόχρονα ως μέλος του ΝΑΤΟ, τον φύλακα της Μαύρης Θάλασσας και το οικονομικό και εμπορικό σταυροδρόμι που συνδέει Ανατολή και Δύση.
Η εκστρατεία της Δύσης για την ανατροπή του Προέδρου Άσαντ στη Συρία που ξεκίνησε το 2011 δεν θα μπορούσε να προχωρήσει χωρίς τη βοήθεια του Ερντογάν.
Το συνέχισε πολύ πρόθυμα, έχοντας υποσχεθεί ότι η Τουρκία διεκδικεί την επαρχία Ιντλίμπ στη δύση και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του βορρά.

Η Ρωσία , αποδεχόμενη την πρόσκληση του Άσαντ για βοήθεια στην καταπολέμηση του ISIS και υπεράσπισης της Ιντλίμπ συνεισέφερε στην αποκάλυψη αυτών των σχεδίων.
Η Τουρκία που κατέρριψε ένα ρωσικό SU-31 τον Νοέμβριο του 2015 υποτίθεται ότι θα ωθούσε τον Πούτιν σε πόλεμο εναντίον της Τουρκίας, δίνοντας στο ΝΑΤΟ κάθε λόγο να εμπλέξει απευθείας τη Ρωσία.
Ωστόσο  Πούτιν και Ερντογάν  κατέληξαν σε συνεννόηση  σχετικά με αυτό το περιστατικό, υπονοώντας ότι δεν ήταν κατόπιν εντολής του δεύτερου η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου αλλά μάλλον οι… συνήθεις ύποπτοι βρίσκονταν στο στρατόπεδο των συμμάχων της Τουρκίας.

Οικονομία και γεωπολιτικές στοχεύσεις

Σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο της αυτονόμησης του Ερντογάν από τα κελεύσματα της Δύσης που ήθελαν την εμπλοκή της Ρωσίας σε μια ευρύτερη σύγκρουση, εντάσσεται η πλήρης αποτυχία της εκστρατείας των ΗΠΑ  να ανατρέψει τον Ερντογάν και το κόμμα του AKP από την εξουσία στην Τουρκία.
Τα χρόνια της πολιτικής των μηδενικών επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες στη Δύση συνέπεσαν με τη μεγάλη υποβάθμιση της οικονομικής δραστηριότητας στην Τουρκία, ενώ ο Ερντογάν  θέλησε να προσελκύσει δυτικές επενδύσεις στη χώρα για να υποστηρίξει τις εδαφικές του φιλοδοξίες.

Όταν οι σχέσεις με την Ανατολή δεν πάνε καλά, η Τουρκία στρέφεται προς τη Δύση και σε περίπτωση δυσκολιών με τη Δύση, στρέφεται προς την Ανατολή.

Ενδεικτικά είναι οι σχέσεις με το Ισραήλ, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία.

Ουσιαστικά, ο πραγματισμός του Ερντογάν τον καθοδήγησε σχεδόν σε κάθε κίνηση που έκανε την τελευταία δεκαετία, συμβαδίζοντας με το ΝΑΤΟ όταν ήταν στην επίθεση, αλλά γρήγορα επιστρέφοντας όταν πρέπει σε άμυνα,  κυρίως στην περίπτωση της Συρίας.
Απολαμβάνει τον ρόλο του καθώς «μοχλεύει» όλη την πολιτική του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, την πρόσβαση της οποίας ελέγχει χάρη στη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936.

Το παιχνίδι στο ΝΑΤΟ

Με την επανεκλογή του η γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας θα ενισχυθεί.
Δεν θα εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ πρόθυμα, αλλά θα χρησιμοποιήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας του για να επιβραδύνει τον κύκλο των ευρωκρατών και των παγκοσμιοποιητών που έχουν προδώσει όπως πιστεύει, όχι μόνο αυτόν αλλά και την Τουρκία.
Παρ’ όλες τις φιλοδοξίες τους για αλλαγές, ο Ερντογάν  είναι Τούρκος εθνικιστής.
Τώρα θα θέσει εμπόδια στα σχέδια του ΝΑΤΟ για ευρύτερη σύγκρουση στην περιοχή από την Ουκρανία μέχρι το Ιράν και την Αρμενία έως ότου η Δύση εκδιώξει την Τουρκία ή κάποιος τον δολοφονήσει. Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσει να υποδέχεται ρωσικά, ιρανικά και κινεζικά χρήματα στην Τουρκία με στόχο να μειώσει την εξάρτηση της από την αγορά ενεργειακών αγαθών σε ακριβό δολάριο.

Ο τουρκικός λαός του έδωσε άλλα πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει αυτή τη μετάβαση μακριά από τη Δύση σε έναν ανεξάρτητο εμπορικό κόμβο.

Οι ανηλεείς επιθέσεις στη λίρα…

Πριν τις εκλογές  στις 28 Μαΐου, η τουρκική λίρα δέχτηκε πρωτοφανείς πιέσεις από μεγάλους οικονομικούς κολοσσούς. Αναλυτές των δυτικών τραπεζών όπως οι JPMorgan Chase και HSBC Holdings άρχισαν να διαδίδουν πληροφορίες σχετικά με την αναπόφευκτη αποδυνάμωση της λίρας.
Άλλοι  δυτικοί χρηματοοικονομικοί επενδυτές   προχωρούσαν σε ανοικτές πωλήσεις τουρκικής λίρας. Αυτές οι κινήσεις των  δυτικών  οικονομικών  κολοσσών  έναντι της λίρας ήταν ακόμα  μια προσπάθεια επηρεασμού των τουρκικών εκλογών.

Η λίρα υφίσταται συνεχή επίθεση από το καλοκαίρι του 2018 .
Ο Ερντογάν από την πλευρά του, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάσταση, ανέλαβε τον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας για να αφαιρέσει τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής από το ΔΝΤ.

Για να διορθωθεί αυτό,  προσκάλεσε κινεζικά και ρωσικά κεφάλαια στην Τουρκία και σύναψε σημαντικές ενεργειακές συμφωνίες με την Ρωσία για να μετριάσει τα χρόνια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και του εμπορικού τους ελλείμματος ως σημαντικός εισαγωγέας ενέργειας.
Η χρηματοπιστωτική και νομισματική αστάθεια, ο συντριπτικός υπερπληθωρισμός της λίρας και οι αμφισβητούμενες γεωπολιτικές παρεμβάσεις υπονόμευσαν εν μέρει τη λαϊκή υποστήριξη του, εξαναγκάζοντας τον σε δεύτερο γύρο εκλογών.Η Δύση παρείχε σημαντική υποστήριξη στον αντίπαλό του Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου, συνθέτοντας έναν συνασπισμό έξι κομμάτων με μόνο αντίπαλο τον Ερντογάν – όπως συνέβη και στην περίπτωση του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία.
ΗΠΑ και  Ε.Ε. θέλουν μια Τουρκία πιστή στο ΝΑΤΟ και στο πρόγραμμά τους για να αντιμετωπίσουν στο μέγιστο βαθμό τον άξονα Ρωσίας/Κίνας/Ιράν.
Ο Ερντογάν ήταν ένα «αγκάθι» σε αυτό το σχέδιο από τα τέλη του 2015 και η επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία αποκάλυψε τη συνενοχή του, όπως και του ΝΑΤΟ στη «βαλκανοποίηση» της χώρας.
Έπαιξε και με τις δύο πλευρές προκειμένου να χαράξει έναν ανεξάρτητο δρόμο για την Τουρκία.

Άλλες εστίες ανάφλεξης

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται ΗΠΑ και Δύση επιχειρούν να δημιουργήσουν άλλες εστίες ανάφλεξης στην Ευρώπη δυσκολεύοντας τη Ρωσία να συνδράμει όπως έπραξε στην περίπτωση της Συρίας. Η Μολδαβία μπορεί να είναι  το επόμενο πεδίο για ένα  «έγχρωμο πραξικόπημα» τύπου Μαϊντάν. Ωστόσο όπως όλα δείχνουν η νέα εστία ανάφλεξης θα είναι τα Δυτικά Βαλκάνια με την εκδίωξη των Σέρβων από το Κοσσυφοπέδιο και την εκπαραθύρωση του Αλεξάντερ Βούτσιτς. Οι μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Σέρβου ηγέτη είναι ενδεικτικές. Η Τουρκία η οποία έχει μεγάλες διεκδικήσεις στα Βαλκάνια έσπευσε  να στείλει μεγάλο αριθμό στρατιωτών στα πλαίσια του ΝΑΤΟ (της λεγόμενης KFOR) που έχει στραμμένα τα όπλα κατά των Σέρβων.

Ο πλανήτης βιώνει τον τελευταίο καιρό πολέμους, έγχρωμες επαναστάσεις και πραξικοπήματα προκειμένου οι ΗΠΑ να παραμείνουν στην πρωτοκαθεδρία, ενώ χώρες που στο παρελθόν ήταν υπάκουοι σύμμαχοι τους αλλάζουν στρατόπεδα.

Το παιγνίδι που παίζουν οι ΗΠΑ είναι βρόμικο .Το δολάριο χρησιμοποιείται ως εκβιαστικό χαρτί για την οικονομία, τα πραξικοπήματα και οι «έγχρωμες επαναστάσεις»  για την εκδίωξη των μη αρεστών ηγετών και οι περιφερειακές συρράξεις ως το τελειωτικό χτύπημα κατά των ανυπάκουων.

Βέβαια η Ρωσία δεν μένει με σταυρωμένα χέρια και αρκετές είναι οι χώρες που συνειδητοποιούν πως η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ καταρρέει. Άλλο ήταν η Ρωσία την δεκαετία του 1990 όπου τα ξένα μονοπώλια και οι κολοσσοί την μετέτρεψαν σε κουρελού και ζητιάνα και άλλο σήμερα που απειλεί να ρίξει στον Καιάδα τον μονοπολισμό της «αυτοκρατορίας του κακού».