Του Νίκου Κατσουρίδη
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης προτού ακόμα εγκαθιδρυθεί και αναλάβει τα καθήκοντα του, έχει αποδοθεί σε μια εκστρατεία για το κυπριακό. Μια εκστρατεία επαναφοράς της τ/κ και τουρκικής πλευράς στο τραπέζι των συνομιλιών. Στο τραπέζι των συνομιλιών με στόχο την διεξαγωγή ουσιαστικών διαπραγματεύσεων για επίλυση του κυπριακού στη βάση, στο πλαίσιο και υπο την αιγίδα του ΟΗΕ. Δηλαδή εντός των παραμέτρων του Διεθνούς Οργανισμού. Ήδη πραγματοποίησε επαφές, συναντήσεις και επικοινωνίες προς ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος του ΟΗΕ, της Ε.Ε. κ.λπ. και δημιουργία θετικού κλίματος (συνάντηση με Τατάρ). Έχει με πλήρη σαφήνεια ξεκαθαρίσει πως και από ποιο σημείο βλέπει να επαναρχίζουν οι συνομιλίες. Η όλη στάση του προκάλεσε τη θετική ανταπόκριση του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και διέλυσε όσα σύννεφα δημιουργήθηκαν ή σκόπιμα δημιούργησαν ορισμένοι για τις προθέσεις της ε/κ πλευράς. Αυτή η πρώιμη και προς την ορθή κατεύθυνση δραστηριοποίηση του νεοκλεγέντος Προέδρου οδήγησε τη τ/κ πλευρά και μέσον της την Τουρκία να υποχρεωθεί να τοποθετηθεί επι της πιθανότητας και δυνατότητας επανέναρξης των συνομιλιών αλλά και του τρόπου επανέναρξης. Και η τ/κ πλευρά με την στήριξη της Άγκυρας επανέλαβε το γνωστό διχοτομικό τροπάρι. Συνομιλίες μόνο στη βάση της κυριαρχικής ισότητας. Και όταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και συνομιλητής της ε/κ πλευράς, παρά τη δήλωση Τατάρ, επέμεινε να συνεχίζει τις προσπάθειες του ήλθε η νέα και χειρότερη τοποθέτηση Τατάρ. Το ξέσπασμα του ενάντια στο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, 186/64, που κατοχύρωσε την Κυπριακή Δημοκρατία. Απαιτεί κατάργηση του για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Για να επανεκκινήσουν λέει σε ισότιμη βάση! Δηλαδή επιζητεί ταυτόχρονα αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναγνώριση της κατοχικής οντότητας και έπειτα να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών. Θέση δηλαδή πολύ χειρότερη από τη θέση για συνομιλίες εκτός παραμέτρων ΟΗΕ, εκτός της βάσης του πλαισίου μιας Ομοσπονδίας και στη βάση της κυριαρχικής ισότητας. Και δυστυχώς ανύπαρκτες οι αντιδράσεις από το διεθνή παράγοντα και τον ΟΗΕ. Χλιαρές ως ανύπαρκτες δύο φορές και οι αντιδράσεις εντός της ε/κ πλευράς. Αν ξεφύγει του εκάστοτε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έστω και μια λέξη διαφορετική από το τροπάρι που είθισται να διακηρύσσει η ε/κ πλευρά ορισμένοι εκτός Κύπρου αλλά και εντός Κύπρου θα επιπέσουν πάνω του ως αρπακτικά. Τώρα που ο Τατάρ ζητά ανοικτά διχοτόμηση σιωπούν. Τώρα που ο ανθυποψήφιος του Ερτογάν στις επικείμενες τουρκικές εκλογές συναγωνίζονται τον Πρόεδρο της Τουρκία σε αδιάλλακτες και επεκτατικές τοποθετήσεις στο κυπριακό αλλά και στα ελληνοτουρκικά όλοι σιωπούν. Γιατί; Μήπως αυταπατώνται και πάλιν ότι όλα αυτά η τ/κ και τουρκική πλευρά τα δηλώνουν λόγω εσωτερικής κατανάλωσης; Λόγω τουρκικών εκλογών; Αν ναι τότε ζουν σε άλλο πλανήτη. Η σιωπή του διεθνούς παράγοντα μπροστά στις διχοτομικές δηλώσεις Τατάρ και Αγκυρας και τις απειλές της Τουρκίας για νέες στρατιωτικές επιθέσεις είναι ύποπτη, έως επικίνδυνη. Γιατί αυτές επισυμβαίνουν την ώρα που Κύπρος και Ελλάδα προσπαθούν να οδηγήσουν τα πράγματα σε ειρηνικό διάλογο στα πλαίσια του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και των διεθνών οργανισμών. Που χάθηκαν άραγε οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ, της Ε.Ε., των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και αυτού του ανεκδιήγητου ΝΑΤΟ; Αυτού του οργανισμού που θα μας έσωζε όπως μας έλεγαν προεκλογικά.
Η επίλυση του κυπριακού δεν εξαρτάται μόνο από τη στάση της ε/κ πλευράς. Η οποία οφείλει να πράττει το πάν για διάλογο εντός των γνωστών παραμέτρων και λύση εντός των γνωστών διεθνών και ευρωπαϊκών πλαισίων. Η επίλυση του κυπριακού δεν εξαρτάται μόνο από την καλή θέληση Κύπρου και Ελλάδας. Εξαρτάται πρωτίστως από το αν η Τουρκία έχει πρόθεση να εγκαταλείψει τις διχοτομικές και επεκτατικές διαθέσεις της. Και αυτή η στάση της εξαρτάται σε ύψιστο βαθμό από το κατά πόσον ο ΟΗΕ και τα πέντε μόνιμα του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση και οι ηγέτιδες χώρες της, εννοούν τα όσα λέγουν για την ανάγκη λύσης. Εννοούν και παραμένουν προσηλωμένοι στα δικά τους ψηφίσματα, αποφάσεις και πλαίσια αρχών και αξιών. Αν και τρίτη εγγυήτρια της Κυπριακής ανεξαρτησίας , εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας εννοεί και όντως θέλει λύση του κυπριακού. Εξαρτάται και από το κατά πόσον ε/κ και τ/κ κατανοούμε ότι λύση δεν σημαίνει δύο χωριστές οντότητες που θα συνυπάρχουμε πλάι – πλάι ειρηνικά, για όσο βέβαια θα κρατήσει μια τέτοια ειρήνη. Ούτε βέβαια σημαίνει μόνο απρόσκοπτη οικονομική και εμπορική λειτουργικότητα μεταξύ δύο πραγματικοτήτων στο νησί υπο την προστασία της Άγκυρας. Ούτε φυσικά σημαίνει επιβολή της μιας κοινότητας επι της άλλης. Σημαίνει όμως ένα κανονικό κράτος. Πραγματικά εδαφικά ακέραιο, κυρίαρχο, ανεξάρτητο και ελεύθερο. Σημαίνει να ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά πρότυπα που όλοι ε/κ και τ/κ, υποτίθεται επιθυμούν να είναι η Κύπρος μέλος. Μια Κύπρο που θα λειτουργήσει ως γέφυρα και πρότυπο ειρήνης σε όλη την περιοχή και ειδικά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μια Κύπρο πυλώνα σταθερότητας σε ένα κόσμο που βράζει και εκρήγνυται κατά τόπους άκρως επικίνδυνα.
