Αντιπρόεδρος, Βοηθός Πρόεδρος…

Του Νίκου Κατσουρίδη

Ένα ιδιαίτερου χαρακτήρα ζήτημα, το οποίο έχουν να αντιμετωπίσουν οι διάφορες κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης είναι το γεγονός ότι το 80% και πλέον των αποφάσεων που ρυθμίζουν τη ζωή στις χώρες τους συνιστούν αποφάσεις των Βρυξελλών.  Υποχρεωτικές ρυθμίσεις της Ε.Ε. που υπό την μία ή την άλλη μορφή περνούν στις εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών και εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο.  Επιπλέον για πλείστα όσα ζητήματα οικονομικής πολιτικής υπάρχουν οι δεσμευτικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίες μέσον των Κεντρικών Τραπεζών σε εθνικό επίπεδο, καθίστανται υποχρεωτικές ρυθμίσεις για τα Κράτη μέλη.  Αυτό που μόλις έχω περιγράψει είναι ένας βασικότατος, αλλά όχι ο μόνος, λόγος, που σε  όλα τα Κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης ενώ εναλλάσσονται κυβερνήσεις, κατά κανόνα ο πολίτης δυσκολεύεται να διακρίνει ουσιαστικές διαφορές πολιτικής, τουλάχιστον, στα βασικά θέματα.  Αυτός είναι βέβαια βασικός αντικειμενικός λόγος που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να διακριθούν οι διαφορές στις κυβερνητικές πολιτικές του ενός ή του άλλου κόμματος όταν έρχεται στην εξουσία.  Υπάρχουν φυσικά και άλλοι υποκειμενικοί λόγοι αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.

Το θέμα μου είναι ότι η δυσκολία που προανέφερα οδηγεί Κόμματα και υποψηφίους, αρκετές φορές, να υπόσχονται  πράγματα τα οποία γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα προσκρούσουν στις πολιτικές των Βρυξελλών ή να καταθέτουν ριζοσπαστικές προτάσεις οι οποίες εν γνώσει τους είναι ανεφάρμοστες.  Γιατί το κάνουν;  Μα για να εντυπωσιάσουν και να κερδίσουν ψήφους.  Αρκετές φορές όμως αυτές οι προτάσεις μεταβάλλονται σε μπούμερανγκ.  Διότι αποκαλύπτονται και δημιουργούν ερωτηματικά για τη σοβαρότητα τους και τον στόχο που επιδιώκουν.  Μια τέτοια πρόταση υποβλήθηκε στις αρχές της παρούσης εβδομάδας από τον υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας του Δημοκρατικού Συναγερμού.  Είναι η πρόταση για δημιουργία θέσης Βοηθού Προέδρου.  Η αρχική ιδέα μιλούσε για θέση Αντιπροέδρου!   Ο οποίος θα έχει την ευθύνη στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης.  Από νομικής πτυχής ήδη έχει κριθεί από όλους όσοι σχολίασαν το θέμα, νομικούς και πολιτικούς ως αντισυνταγματική.  Από πολιτικής άποψης, όσοι την σχολίασαν κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.  Ότι δηλαδή στέλνει λανθασμένα μηνύματα στους τ/κ συμπατριώτες μας ως προς τις προθέσεις μας έναντι τους και την ίδια ώρα δημιουργεί ερωτηματικά ως προς τις στοχεύσεις της ε/κ πλευράς στην πορεία για λύση του κυπριακού.  Άκουσα επί τούτου ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθούν οι προθέσεις του προτείνοντος αναφορικά με την λύση του κυπριακού ούτε και η στάση του έναντι των τ/κ.  Αυτό ακριβώς  το οποίο παρουσιάζεται ως απάντηση προς τους επικριτές, καθιστά ακόμα πιο έντονο το ερώτημα, γιατί υποβλήθηκε αυτή η συγκεκριμένη πρόταση.  Αφού ο στόχος δεν είναι να λειτουργήσουν τα πράγμα ενάντια στο Σύνταγμα.  Ούτε να σταλούν λανθασμένα μηνύματα στην τ/κ κοινότητα αλλά και τη διεθνή κοινότητα τότε προς τι η πρόταση;  Για εντυπωσιασμό;  Χάριν συζήτησης λέω όχι.  Για καλύτερη λειτουργικότητα της κυβέρνησης;  Ας το εξετάσουμε.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατία έχει τρεις βασικούς τομείς άσκησης πολιτικής τους οποίους διαχειρίζεται και εποπτεύει.  Το Κυπριακό, την εξωτερική πολιτική και την εσωτερική διακυβέρνηση.  Στο κυπριακό ασκεί τα καθήκοντα με τη βοήθεια και τον ενεργό ρόλο του ε/κ διαπραγματευτή και των ομάδων που εργάζονται για τον διαπραγματευτή.  Επιπρόσθετα έχει στη διάθεση του τη συνδρομή του Εθνικού Συμβουλίου, του διπλωματικού του γραφείου και των υπηρεσιών του Υπουργείου Εξωτερικών και της Γενικής Εισαγγελίας.  Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής διαδραματίζει βασικότατο ρόλο το Υπ. Εξωτερικών και ο εκάστοτε Υπουργός των Εξωτερικών.  Ως εκ τούτου αλλά και λόγω του όγκου των θεμάτων που συνιστούν τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης του Προέδρου.  Στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης περιλαμβάνονται και τα θέματα οικονομία όπου τον καθοριστικό ρόλο και λόγο έχει ο εκάστοτε Υπ. Οικονομικών.  Αν και στην υποβληθείσα πρόταση δεν διευκρινίζεται αν η  διαχείριση της οικονομίας θα είναι ευθύνη ή υπό την εποπτεία του βοηθού Προέδρου.  Η ουσία όμως είναι ότι αν στο κυπριακό και την εξωτερική πολιτική ο Πρόεδρος έχει τις βοήθειες που έχω προαναφέρει και όλα τα άλλα θέματα θα τα διαχειρίζεται ο βοηθός Πρόεδρος, τότε τι απομένει να διαχειρίζεται επι καθημερινής βάσης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;  Γιατί ένας υποψήφιος Πρόεδρος επιθυμεί να δώσει την εικόνα ότι θα έχουμε πέραν από τον ίδιο ως αρχηγό της κυβέρνησης και ένα ας πούμε Πρωθυπουργό;  Γιατί περί αυτού πρόκειται στην πράξη.  Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει.  ΄Η μήπως είναι μια ιδέα που στοχεύει στην ενίσχυση της εκλεξιμότητας μέσον του προσώπου ο οποίος θα επιλέγει ως βοηθός Πρόεδρος.  Εκτός και αν με τη νέα αυτή πρόταση δημιουργείται δέλεαρ για πολιτική ενίσχυση της προεκλογικής προσπάθειας μέσον του προσώπου στο οποίο δεν προταθεί η θέση.