Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Η  συντριπτική ήττα που υπέστη η παράταξη του Γάλλου προέδρου Ε.Μακρόν στον  δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, στέλνει πολλαπλά μηνύματα στην Γηραιά Ήπειρο. Κάποιοι μίλησαν για «σεισμό» και εκτίναξη των δυνάμεων της Αριστεράς και της ακροδεξιάς. Η Αριστερά με επικεφαλής του Ζαν-Λικ Μελανσόν αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση σε μία εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία, ενώ εκτίναξη των δυνάμεών της είδε και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.

Ο Γάλλος πρόεδρος ο οποίος όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά στην προεδρία  εμφανίστηκε περίπου ως  «το αντίπαλο δέος» κατά των κομμάτων, παρόλο που  είχε την απόλυτη στήριξη του τραπεζικού κατεστημένου και ειδικά του κολοσσού της Ροθτσάιλντ  , τώρα αδυνατεί να  σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.   Έφτασε στο σημείο να ζητά να συνεργαστεί με τη Μαρίν Λεπέν για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας .

Η κεντρώα-φιλελεύθερη παράταξη Ensemble («Μαζί») του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εξασφάλισε 245 από τις 577 έδρες της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, απέχοντας κατά πολύ από την πλειοψηφία των εδρών στο σώμα, σύμφωνα με τα τελικά επίσημα αποτελέσματα των  βουλευτικών εκλογών.

Η συμμαχία NUPES υπό τον επικεφαλής της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν εξασφάλισε 131 έδρες και είναι πλέον αξιωματική αντιπολίτευση. Ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν θα καταλάβει 89 έδρες, σχεδόν δεκαπενταπλάσιες απ’ ό,τι στην απερχόμενη κάτω Βουλή, ενώ η παραδοσιακή δεξιά –οι Ρεπουμπλικάνοι– κέρδισαν 61. Η αποχή έφθασε το 53,77%.

 Στην κακή εικόνα προστέθηκε και η αποτυχία υπουργών της κυβέρνησης που δεν κατάφεραν να εκλεγούν στις περιφέρειές τους.

Η Γαλλία , λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου που ιστορικά διαδραματίζει στα ευρωπαϊκά δρώμενα, επηρεάζει αναπόφευκτα τις εξελίξεις στη Γηραιά Ήπειρο σε μια χρονική συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά.

Οι αυταρχικές κυρώσεις της Ε.Ε. κατά της Ρωσίας πλήττουν περισσότερο τους ευρωπαίους πολίτες παρά τους Ρώσους. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η εκτίναξη του πληθωρισμού, η ακρίβεια  και οι εξοπλισμοί έχουν εξοντώσει όχι μόνο τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα αλλά και την μεσαία τάξη.

Ο Γάλλος πρόεδρος όπως και όλοι οι ηγέτες χωρών μελών της Ε.Ε. -με εξαίρεση την Ουγγαρία η οποία δια του Βίκτορ Όρμπαν ορθώνει όσο μπορεί ανάστημα – έχουν μετατραπεί σε πειθήνιους ακόλουθους των ΗΠΑ . Αποδέχονται, χωρίς να συνυπολογίσουν τα συμφέροντα  των πολιτών τους,  τις ντιρεκτίβες της Ουάσιγκτον προκειμένου να περικυκλωθεί και αποδυναμωθεί η Ρωσία.

Κανένας ωστόσο δεν άκουγε τις εκκλήσεις της Μόσχας από το 2014 (μετά το made in USA πραξικόπημα στο Κίεβο) για να προστατευθούν οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί από το εκδικητικό μένος των νεοναζί του Αζόφ και του ουκρανικού στρατού.  Το διεφθαρμένο καθεστώς Π. Ποροσένκο και ακολούθως του Β.Ζελένσκι αρνείτο να διευρευνήσει τις καταγγελίες για τις σφαγές ρωσόφωνων στην Οδησσό και αλλού. Οι «καθωσπρέπει» ηγέτες της Ε.Ε. ενθάρρυναν τους Ουκρανούς ενώ οι ΗΠΑ κουνούσαν τα νήματα προκειμένου οι μαριονέτες τους να χορεύουν στους  δικούς τους ρυθμούς.

Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε μια πορεία αναδιάταξης δυνάμεων και πολλές φορές συγχύζονται οι έννοιες Αριστερά, ακροαριστερά, δεξιά και ακροδεξιά. Το σίγουρο είναι πως η  νεοφιλελεύθερη πολιτική των ηγετών της Ε.Ε. πνέει τα λοίσθια  και την τύχη του  Μακρόν θα έχουν και άλλοι ηγέτες . Ήδη στη Γερμανία το κόμμα του καγκελάριου ‘Ολαφ Σολτς εισπράττει τα πρώτα δείγματα αποδόμησης.

Δημοκρατικά ελλείμματα

Η αποχή στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία έφτασε στο 53,77%. Δηλαδή περίπου 26,1 εκατομμύρια Γάλλοι – περισσότεροι από ένας στους δύο ψηφοφόρους – για άλλη μια φορά απέφυγαν την κάλπη.

Αυτή η «βολική» πρακτική για τους κρατούντες, εφαρμόζεται εδώ και μερικά χρόνια σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ευρωπαϊκών χωρών. Όταν για παράδειγμα οι χώρες των πρώην σοσιαλιστικών  χωρών κλήθηκαν σε δημοψηφίσματα να εγκρίνουν την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ η αποχή ήταν πάνω από το 50%. Στη Βουλγαρία μόνο το 33% ψήφισε και η πλειοψηφία αυτού του μικρού ποσοστού έκρινε το αποτέλεσμα .

Μπορεί η Κομισιόν να κουνά το δάκτυλο σε διάφορες χώρες για αυταρχισμό και έλλειψη δημοκρατίας, αλλά ανέχεται προκλητικά σε χώρες μέλη της να εφαρμόζουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα στις χώρες της Βαλτικής οι ρωσόφωνοι στερούνται του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Στην Κύπρο όμως οι κουβαλητοί έποικοι από την κατοχική Τουρκία είχαν  το απόλυτο δικαίωμα να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν αλλά και στις ευρωεκλογές.

Είναι γενικά παραδεκτό πως στην Ε.Ε.  υπάρχουν τεράστια  δημοκρατικά ελλείμματα. Όσο   περνά ο καιρός αυξάνονται με συνέπεια να πολλαπλασιάζεται  η  αδιαφορία  και αδράνεια , ως απότοκος της  λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας. Την ίδια ώρα η κάλπη βγάζει πρώτο νικητή την αποχή. Ο λόγος είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης σε όλους. Η Αριστερά έχασε την μαχητικότητα της, τα συνδικάτα ακολουθούν παραπαίοντας αντί να προπορεύονται των λαϊκών μαζών. Το χειρότερο είναι πως δεν προτείνει κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα αλλαγών και τομών στις κοινωνίες που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές  έχουν στραγγαλίσει.

Από την άλλη η  ακροδεξιά εκμεταλλεύεται προς δικό της όφελος τη λαϊκή δυσαρέσκεια με προμετωπίδα  το λαϊκισμό.

Η διασπασμένη Αριστερά και η απουσία μαζικών κινημάτων

Σε όλες της χώρες τα Ε.Ε. η Αριστερά και όσα  κομμουνιστικά κόμματα απέμειναν εμφανίζονται διασπασμένα, με ιδεολογικά κενά, αποκλίσεις και προσαρμογή σε πρακτικές που υιοθετούν τα δεξιά κόμματα. Ο κομφορμισμός  είναι η μεγάλη  ασθένεια της Αριστεράς και οι μεταλλάξεις είναι εμφανείς. 

Κανείς δεν θα ξεχάσει την σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε το 2018 ο επικεφαλής της Γαλλικής Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν κατά του τότε Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τον ως μία «από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής».

Στη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης ο Μελανσόν είχε κατηγορήσει τότε τον  Αλέξη  Τσίπρα ότι  «πρόδωσε τον λόγο» του λαού, «ξεπουλά την δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του». Ο  Μελανσόν απαντούσε σε μια  δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού, στην οποία έλεγε  μεταξύ άλλων: «Έχω την αίσθηση ότι ο Μελανσόν δεν θέλει να κυβερνήσει. Είμαι πλέον βέβαιος ότι σε περίπτωση νίκης, δεν θα ξέρει τι να κάνει. Αυτό δεν αποτελεί αριστερή θέση».

Ο επικεφαλής της Γαλλικής Αριστεράς απάντησε τότε σε υψηλούς τόνους , λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Ο Τσίπρας εξελέγη, υποσχόμενος ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και όταν του παρουσίασαν ένα απαράδεκτο μνημόνιο το έθεσε σε δημοψήφισμα, χωρίς να αποδεχθεί τελικά τη βούληση του λαού του. Πρόδωσε το λόγο του. Γιατί ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του; Δεν θέλω να υπάρχει ούτε ένας Γάλλος πολίτης που να πιστεύει πως αν εγώ αναλάβω την εξουσία θα γίνω ένας ακόμη… Τσίπρας».

Είναι  άγνωστο εάν όσα έλεγε ο Μελανσόν το 2018 θα τα τηρήσει  σήμερα και θα αποφύγει να  γίνει ακόμη ένας Τσίπρας.

Το τραγικό είναι ότι σήμερα στην Ευρώπη απουσιάζουν τα μαζικά κινήματα όπως τα γνωρίσαμε τις περασμένες δεκαετίες. Τότε ολόκληρες κυβερνήσεις υποχρεώνονταν  να αλλάξουν πορεία προκειμένου να ικανοποιηθούν τα λαϊκά αιτήματα. Ακόμη και πόλεμοι σταματούσαν εξαιτίας των μαζικών κινημάτων ειρήνης. Τώρα άκρα του τάφου σιωπή!!!

Η Αριστερά στην Κύπρο βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οι μεταλλάξεις είναι εμφανείς. Η ταπεινότητα,  η σεμνότητα και η μαχητικότητα έχουν εκλείψει. Ο διάλογος κομματικής βάσης και ηγεσίας ανεπαρκής.

Αστικοποιείται επικίνδυνα,  δίνοντας  δικαιώματα στην αμαρτωλή δεξιά και ακροδεξιά να την στήνουν στον τοίχο . Στηλιτεύει τη διαφθορά αλλά η …«χαρά δεν την αφήνει» . Οι ρωγμές που υπάρχουν και σε αυτό το κεφάλαιο δεν μπορούν να κρυφτούν. Δεν είναι λίγο πράγμα να βλέπεις ανώτερα στελέχη σου να βρίσκονται έγκλειστοι στις Κεντρικές φυλακές.

Φαίνεται πως το μόνο που  ενδιαφέρει την   ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ  είναι να βρεθεί στην εξουσία με οποιοδήποτε τίμημα. Γι’ αυτό  τα τελευταία χρόνια κατέρχεται στις προεδρικές εκλογές με υποψηφίους εκτός του δικού της χώρου, χωρίς ιδεολογικοπολιτικά  και κοινωνικά προγράμματα. Δανείζεται άτομα από τη δεξιά ή προβάλλει πρόσωπα  που δεν έχουν στο ενεργητικό τους καμιά δυναμική παρουσία ή συμμετοχή  στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του τόπου.

Οι εκλογικές ανατροπές που έγιναν στην Γαλλία με την μείωση των ποσοστών του εκλεκτού των κεφαλαιοκρατών και τραπεζιτών Μακρόν, μπορεί να μην είναι σεισμικές -όπως χαρακτηρίστηκαν -αλλά υπάρχει μια αμυδρή  ελπίδα  να επηρεάσουν ή και να ξυπνήσουν από το λήθαργο του κομφορμισμού τα Αριστερά Κινήματα  και να ακούσουν επιτέλους τη φωνή των λαών και όχι της αυτοκρατορίας του χρήματος.