Ο διεθνής ταραξίας δεν θωπεύεται

Του Νίκου Κατσουρίδη

Katsourides_thumpΕχουμε ήδη εισέλθει και επισήμως στα προεόρτια των Προεδρικών εκλογών του 2023 μετά τις πρόσφατες δηλώσεις Αβέρωφ και ως είθισται το πρώτο «θύμα» της προεκλογικής περιόδου είναι το κυπριακό.  Είναι τραγικό να ακούς  την ετοιμότητα, σχεδόν όλων να συνεργαστούν για την κατάκτηση της Προεδρίας, έστω και αν τους χωρίζει άβυσσος στο κυπριακό.  Στο πρώτο τη τάξει δηλαδή πρόβλημα του τόπου, στο ζήτημα ζωής και θανάτου.  Είτε κάποια πολιτική δύναμη υποστηρίζει λύση ΔΔΟ είτε την αντιστρατεύεται, το ίδιο τους κάνει.  Είτε ένα Κόμμα θέλει λύση Ενιαίου Κράτους και το άλλο θέλει Ομοσπονδία δεν παίζει ρόλο.  Το ένα Κόμμα απορρίπτει το πλαίσιο Γκουτέρες, το άλλο το θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο να συνεργαστούν στις Προεδρικές.  Είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι το μήνυμα που εκπέμπουν είναι πολύ αρνητικό.  Μεταξύ άλλων λόγων και το ότι με αυτή τη στάση τους ουσιαστικά θεωρούν το κυπριακό δευτερεύον πρόβλημα.

Εντείνεται λοιπόν η αντιπαράθεση στο εσωτερικό γύρω από το κυπριακό και τα βέλη στρέφονται ανάμεσα στα Κόμματα και ανάμεσα στην αντιπολίτευση και την κυβέρνηση και η Τουρκία μένει περίπου στο απυρόβλητο.  Πέραν αυτού η άδικη και αδικαιολόγητη στάση του διεθνούς παράγοντα δεν κρίνεται και κυρίως δεν αντιμετωπίζεται.

Έτσι το κύριο ερώτημα το οποίο είναι, πως αντιμετωπίζεται η τουρκική αδιαλλαξία και πως σπάζει το αδιέξοδο στο κυπριακό μένει αναπάντητο!

Λέει μια άποψη.  Το αδιέξοδο θα σπάσει με την έναρξη των συνομιλιών .  Σωστό. Αλλά ανούσιο.  Γιατί;  Διότι δεν μας λέει η άποψη πως θα  πάμε σε συνομιλίες όταν η Τουρκία και ο Τατάρ επιμένουν στα δύο κράτη, θέση που αντιστρατεύεται τις παραμέτρους του ΟΗΕ και όταν  απαιτούν εκβιαστικά, την εκ προοιμίου αποδοχή της κυριαρχικής ισότητας.  Αν υπάρχει η άποψη ότι θα πρέπει να πάμε σε συνομιλίες χωρίς να αποσυρθούν αυτοί οι εκβιαστικοί όροι Τουρκίας – Τατάρ τότε να λεχθεί δημόσια και ευθαρσώς.  Και χάριν συζήτησης ας πούμε ότι πάμε σε μια τέτοια συνάντηση, δεν θα είναι  αναγνώριση  του δικαιώματος τους να θέσουν τις απαράδεκτες αυτές θέσεις τους στο τραπέζι των συνομιλιών;  Σε τέτοια περίπτωση τι κάνει ο εκπρόσωπος της ε/κ  πλευράς;  Κάθεται και συζητά;  Εγώ λέω όχι.  Αυτοί που δεν το θεωρούν εμπόδιο τι λένε;  Ίσως λεχθεί θα τους απαντήσει ο Γ.Γ  του ΟΗΕ.  Μα και αν ακόμα τους απαντήσει, από τη στιγμή που μέχρι στιγμής αρνείται, το γιατί μένει αναπάντητο, να τους καταγγείλει για τη στάση τους ποιο το όφελος και ποια η ζημιά.  Γιατί σε τέτοια περίπτωση θα έχουμε ζημιά στο κυπριακό.  ΄Η μήπως θα λεχθεί για τρίτη φορά ότι πρόκειται για άτυπη, τάχα, συνάντηση.

Το θέμα με την ενδεχόμενη στάση του Γ.Γ  του ΟΗΕ έχει ήδη προκύψει.  Ο χειρισμός του Γ.Γ. του ΟΗΕ από την ε/κ πλευρά και την κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός για ευνόητους λόγους, όπως π.χ. το ότι αυτός ενημερώνει το Συμβούλιο Ασφαλείας στα πλαίσια των όρων εντολής του.  Ο ίδιος όμως δεν οφείλει και αυτός να τηρεί και υπερασπίζεται τους όρους εντολής του και τα ψηφίσματα του Οργανισμού του οποίου προΐσταται;  Είναι  ή όχι αρμοδιότητα και καθήκον του να κατονομάσει όποιον ξεκάθαρα και ΕΠΙΣΗΜΑ απορρίπτει και αντιστρατεύεται τη βάση λύσης που προνοούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ;  Γιατί χαρίζεται της Τουρκίας ενώ δεν έχει πρόβλημα να κατανέμει ευθύνες στις δύο κοινότητες;  Και πολύ χειρότερα, γιατί κατά καιρούς, άδικα και αστήρικτα επαινεί την Τουρκία για την εποικοδομητική τάχα στάση της.  Που βρίσκει ότι η Τουρκία έχει εποικοδομητική στάση;  Ειλικρινά να παραθέσει έστω και ένα παράδειγμα.  Αντιθέτως η Τουρκία συνεχώς παραβιάζει όλα όσα οι  αποφάσεις του ΟΗΕ προνοούν.  Πως και δεν τα βλέπει, δεν τα ακούει και δεν τα αντιλαμβάνεται;

Η Τουρκία δεν αποδέχεται καν διορισμό αντιπροσώπου του Γ.Γ. ΟΗΕ, που να υπάγεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας!  ΄Ακουσον – άκουσον!!  Το απαξιώνει πλήρως δηλαδή.  Απίστευτο θράσος και απτή απόδειξη ότι δεν θέλει λύση, τουλάχιστον εντός του πλαισίου του ΟΗΕ.  Αλλά ο ΟΗΕ αρνείται να την καταγγείλει που τον φτύνει.  Και το ζητούμενο φυσικά είναι, πως γεφυρώνεται το χάσμα με αυτήν την στάση της Τουρκίας;  Μόνο αν κατανοήσει η διεθνής κοινότητα πως η επεκτατικότητα της Τουρκία δεν αφορά μόνο την Κύπρο, ούτε και μόνο την Ελλάδα, αλλά όλους τους γείτονες της και ολόκληρη την Μέση Ανατολή, Μεσόγειο και Κεντρική Ασία και πάρει μέτρα ώστε να περιορίσει την τουρκική επιθετικότητα.  Το αυταρχικό, εγκληματικό και νεοϊμπεριαλιστικό καθεστώς Ερτογάν, δεν πρόκειται να αυτοπεριοριστεί ή να ημερέψει με θωπείες, χρηματοδοτικές χορηγίες και άλλα παρόμοια. Ο διεθνής ταραξίας δεν θωπεύεται.  Ας δράσουν πριν είναι αργά για πολλούς.  Ας δράσουν προτού προκαλέσει ανάφλεξη σε ολόκληρη της περιοχή.  Ας απαντήσει η διεθνής κοινότητα και η κάθε επηρεαζόμενη χώρα ξεχωριστά προς τι η ανέγερση ναυτικής και αεροπορικής βάσης στην Καρπασία.  Σίγουρα όχι για τον έλεγχο της ημικατεχόμενης από την ίδια Κύπρο.