Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Γνώριμο το σκηνικό.Ολοι εναντίον όλων με τις λέξεις να φυλακίζουν το μείζον.Το αυτονόητο και το δίκαιο που όφειλαν οι ανάξιοι να τους ακολουθούμε ταγοί μας, οι οποίοι αντί να το διαφυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, το ευτελίζουν και το υπονομεύουν.Παίζουν με τις αντοχές μας και βιάζουν την νοημοσύνη μας. Δεν αναφέρονται πλέον σε εγκλήματα πολέμου από την Τουρκία.Δεν κατηγορούν τους σφετεριστές και τους κλέφτες Ελληνοκυπριακών περιουσιών.Συνομιλούν μαζί τους και διαπραγματεύονται πώς το σπίτι του Γιαννή ή Κωστή θα περάσει στα χέρια του εκ Τουρκίας Μεμμέτη που δεν έφτυσε αίμα να το κτίσει· που δεν αναγιώθηκε τρέχοντας μέσα στις αλάνες της Λαπήθου, της Μόρφου και του Ριζοκαρπάσου· που δεν ίδρωσε για να καλλιεργήσει τη γη που κληρονόμησε από τους παππούδες του.Ο Μεμμέτης δεν έχει ρίζες σε αυτή την γη.Από τα βάθη της Ανατολής ήλθε μόνο για πλιάτσικο. Και θέλει λέει και άλλα.Ισος προς ίσους, βέτο και ων ουκ έστι αριθμός διεστραμμένων διεκδικήσεων από τα θύματα της τούρκικης εισβολής και κατοχής στο βόρειο τμήμα του καθημαγμένου μας νησιού.
Ο Τ/κ Μουσταφά έχει ρίζες.Εχει δικαιώματα τα οποία δεν του τα στερεί η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά ο τούρκος εισβολέας.Και ζει σε ένα περιβάλλον τρόμου, φόβου και ανασφάλειας.Ομως κανένας δεν μιλά για τον Μουσταφά , τον Κωστή και τον Γιαννή. Συζητούν τι παρα πάνω θα πρέπει να πάρει ο σφετεριστής Μεμμέτης.Και όσοι αντιδρούν «καρφώνονται» ως εθνικιστές ή πάσχουν από φοβικά σύνδρομα. Η’ έχουν πρόβλημα «συναισθηματικής » αντίληψης ή εμπάθειας .
Το κυπριακό πρόβλημα δεν το θεωρούν πλέον πρόβλημα εισβολής, ξένων επεμβάσεων μιας διεθνούς συνωμοσίας που στόχευε να μοιράσει το νησί και να το μετατρέψει σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ.Και όχι τυχαία. Δεν επικρίνεται πλέον ο Τούρκος εισβολέας και αυτό όχι τυχαία.Γιατί αν τον κατηγορήσουν τότε θα πρεπει να παραπεμφθούν στην αρχή του δράματος.Στον πρόλογο και τον επίλογο.Δηλαδή σ’αυτούς που τον υποδαύλησαν, τον όπλισαν και τον έστειλαν το ‘74 με τα ασκέρια του στην Κύπρο να κουρσέψει και να λεηλατήσει .Στους αρχιτέκτονες της κυπριακής τραγωδίας που δεν είναι άλλοι από τους Αμερικανοβρετανούς.
Η Κύπρος θεωρείται από διεθνείς στρατιωτικούς αναλυτές το ιδανικότερο ορμητήριο στον κόσμο λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης.Βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις ηπείρους και μπορεί -σύμφωνα με τους ίδιους-να εκτοξευθούν από το έδαφος της πυραύλοι μέχρι την αχανή Ρωσία. Για αυτή τη θέση της που είναι περισσότερο κατάρα παρά «πλεονέκτημα» είναι περιζήτητη. Ετσι και σήμερα μας θέλουν υποταγμένους, ορτινάντζες και βοηθητικούς για να γεμίζουμε τα «κανόνια» τους εναντίον γειτονικών χωρών και όχι μόνο , για επιθέσεις.
Δεν είναι τυχαία λοιπόν που έρχονται και παρέρχονται σχέδια λύσης του κυπριακού με μια μεθοδολογία που οι ίδιοι σοφίστηκαν προκειμένου ο λαός μας ποτέ να μην αποκτήσει την ανεξαρτησία του ούτε και να απαλλαγεί από τη ΝΑΤΟϊκή τανάλια είτε αυτή είναι τουρκική είτε αμερικανική.
Σήμερα παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο κυπριακό πολύ πιο ανήσυχοι απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια.Βρισκόμαστε στο κέντρο τρομερών εξελίξεων με τις μεγάλες δυνάμεις να βρίσκονται σε μια ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών.Και οι ηγέτες μας το βιολί τους. Να κανοναρχούν τα δικά τους αφηγήματα χωρίς να προβλέπουν τα επερχόμενα. Διχασμένοι και έρμαιο των επιβουλών των ξένων.
Οι άτακτες υποχωρήσεις
Δεν είναι μόνο ο διχασμός το μεγαλύτερο σαράκι που «τρώει» τα δίκαια ενός λαού.Είναι η υπαναχώρηση των ηγετών του από θέσεις αρχών.Από τα αυτονόητα. Από θέσεις τις οποίες η κατα τ’ άλλα δημοκρατική και ευαίσθητη Ε.Ε. θεωρεί ως το άπαν του παντός της ύπαρξης της και επιβάλλει κυρώσεις μόνο σε όσους που κατα την αντίληψη των ταγών της δεν θα πειράξουν τα συμφέροντα των προνομοιούχων και των οικονομικών της κολοσσών.
Το ΑΚΕΛ το οποίο ήταν το αποκούμπι χιλιάδων Κυπρίων και το ακολουθούσαν για τις θέσεις αρχών στο κυπριακό, με προμετωπίδα της πολιτικής του: «έξω όλοι οι στρατοί ανεξάρτητο νησί», έγινε ουραγός. Οι ηγέτες του δίνουν προς τα έξω την εντύπωση πως συνεχώς θα πρέπει να υποχωρούμε στις αξιώσεις της Αγκυρας. Συναντήθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου; Θέλει και ο κ. Αντρος να πάει να τον συναντήσει. Και να του πει τί;
Ο ΔΗΣΥ τα ίδια και χειρότερα, ενώ εσχάτως επιδεικνύει τέτοια «λατρεία» προς τους Αμερικανούς πιστεύοντας ή εθελοτυφλώντας πως είναι πρόθυμοι να «καθαρίσουν» για μας κάνοντας μας όλα τα χατήρια .Πλάνη και αφέλεια σε ένα ύποπτο πακέτο που κρύβει κινδύνους.
Ο λαός είναι πλήρως νυκτωμένος τι συζητούν οι επικεφαλείς της Κυπριακής διπλωματίας με τα γεράκια της Αστερόεσσας Πομπέο, Μίτσελ και Μπόλτον. Μήπως εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων; Δεν τους αρκούν οι Βρετανικές τις οποίες χρησιμοποιούν από το 1947; Και ποιές άλλες «διευκολύνσεις» θα τους εκχωρήσουμε έναντι ποιού τιμήματος;
Το «φάρμακο» της ψυχοθεραπείας!
Για να πείσεις ένα λαό να μην αντιστέκεται στις επιβουλές των ξένων και τις υπόγειες μεθοδεύσεις τους, πρέπει να τον απονευρώσεις. Να του ποτίζεις σιγά σιγά το φάρμακο της λήθης.Ή φάρμακα κατά της «ψυχοπάθειας» .Να τον εξαναγκάσεις να πιστεύει πως δεν είναι η κατοχή το πρόβλημα του, αλλά το ψυχολογικό πρόβλημα ότι δεν έμαθεε ή δεν τον έμαθαν να ζει με τους Τ/κ.Ως να φταίνε οι Ε/κ που η Τουρκία κατέχει παράνομα το 33% του Κυπριακού εδάφους και αρνούμαστε να μάθουμε να συμβιώνουμε με τους Τ/κ.
Κάτι τέτοια φαιδρά και παράλογα ακούστηκαν πρόσφατα σε σεμινάριο τις Βρυξέλλες.
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν ειδήμονες και μη, για να συζητήσουν το κυπριακό σε σεμινάριο της ομάδας του ALDE (των Φιλελευθέρων) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Ο πρώην συνομιλητής της τ/κ πλευράς Οζντιλ Ναμί επέρριψε ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία ζήτησε –άκουσον άκουσον-από την Τουρκία να παρουσιάσει έγγραφη θέση για τις εγγυήσεις.
Ο διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης, είπε ότι “δεν μπορούμε να μιλάμε για όρους διαζυγίου την ώρα που συζητάμε τον γάμο”ενω απέρριψε τους ισχυρισμούς του συνομιλητή του ότι ευθύνεται η ε/κ πλευρά για το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα.
Τώρα τι σόι «γάμος» μπορεί να γίνει με το μακελλάρη και το θύμα να χορεύουν αγκαλιασμένοι το χορό του Ησαία είναι ζήτημα ψυχολογικής έρευνας.
Στο πάνελ των συζητητών και ο αλήστου μνήμης τουρκόφιλος πρώην ειδικός απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ ο οποίος εκτίμησε ότι «το Κυπριακό δεν λύνεται διότι κρέμεται πάνω από τους πολιτικούς το φάντασμα των δημοψηφισμάτων» εξηγώντας ότι “όλοι οι πολιτικοί στον κόσμο θέλουν και να επανεκλεγούν».
Πρότεινε ακόμα ότι πρέπει να αυξηθεί η συναισθηματική αλληλοκατανόηση των πολιτών μεταξύ των δύο κοινοτήτων (empathy). “Γνωρίζουμε την δική μας πλευρά, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε και το τι αισθάνονται οι άλλοι, πρέπει να γίνει μια μεγάλη επένδυση στην συναισθηματική αλληλοκατανόηση” είπε.
Η Πραξούλλα Αντωνιάδου, Πρόεδρος των ΕΔΗ (Ενωμένοι Δημοκράτες) – ενός κόμματος που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και λόγω έλλειψης μελών δεν κατέρχεται σε εκλογικές αναμετρήσεις – κάλεσε τους ηγέτες να μην ακολουθούν το λαό.Είπε μεταξύ πολλών οτι έφτασε η ώρα οι ηγέτες να οδηγήσουν την κοινή γνώμη και όχι να ακολουθούν». Εμπλεξε άσχετα ζητήματα με το κυπριακό τη ξενοφοβία στις ΗΠΑ, το brexit κ.α.
Συμφώνησε δε με την πρόταση Ντάουνερ περί επένδυσης στην συναισθηματική αλληλοκατανόηση (empathy), εξηγώντας ότι “οι ηγέτες πρέπει να κάνουν το κοινό να συμφωνήσει – αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο”.
Ωστε έτσι λοιπόν! Κατα την κα Πραξούλα δεν είναι τα τουρκικά στρατεύματα, οι εγγυήσεις και το κεφαλοκλείδωμα της Κύπρου από την Τουρκία το πρόβλημα, αλλά η ελλειψη συναισθηματικής αλληλοκατανόησης. Είπε ακόμα ότι”οφείλουμε να εξηγήσουμε το μέλλον και τα οφέλη της επανένωσης”.Δεν είπε όμως πως μπορούν να πείσουν τον Γιαννή και τον Κωστή, να εκχωρήσουν τις περιουσίες τους στον Μεμμέτη και από πού ξεκινά και που τελειώνει το δίκαιο με το άδικο. Η εν λόγω κυρία δεν παρέλειψε να κάνει εκτενή αναφορά στη μεγάλη διαδικασία της «ευρωπαϊκής συμφιλίωσης» μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους.Δεν ακούσαμε ωστόσο κανέναν να την ερωτά για τους μακελλάρηδες του Β’Παγκοσμίου Πολέμου που οδηγήθηκαν σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η’ γιατί η Τουρκία πρέπει να αποενοχοποιείται και να μαστιγώνονται τα θύματα της με συναισθηματικές ενοχές.
