Του Νίκου Κατσουρίδη
Επιχαίρουν και αγαλιάζονται ορισμένοι στην Κύπρο κάθε μέρα που κάποιος ξένος κάνει λόγο για συμβιβασμό προς επίλυση του κυπριακού. Και ρωτώ ευθέως: Γιατί επιχαίρουν; Νιώθουν ότι δικαιώνονται στη θέση τους ότι η ε/κ πλευρά πρέπει να κάνει και άλλες υποχωρήσεις; Δηλαδή θεωρούν ότι οι ξένοι ζητούν το νέο συμβιβασμό από την ε/κ πλευρά, το θύμα δηλαδή και όχι τον θύτη. Θεωρούν δηλαδή ως δεδομένο, ότι δεν ζητούν, από την κατοχική δύναμη να εγκαταλείψει τις διχοτομικές της θέσεις. Θεωρούν ότι ζητείται όπως η ε/κ πλευρά κάνει ακόμα ένα βήμα προς την κατεύθυνση των απαιτήσεων της Άγκυρας. Ας πουν επιτέλους αυτό που δεν τολμούν. Ας πουν τι εννοούν νέο συμβιβασμό ή ένα νέο «αμοιβαίο» συμβιβασμό!
Αυτό που υπονοούν ορισμένοι ξένοι διπλωμάτες και ορισμένοι ε/κ είναι το ακόλουθο: Αυτή τη στιγμή η Τουρκία και ο Τατάρ επιμένουν στα δύο κράτη. Εμείς σε λύση Ομοσπονδίας. Άρα «λογικά» ο συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο αυτές θέσεις που οδηγεί; Στη βρετανική ιδέα για «ολίγη» κυριαρχία. Όλα τα άλλα είναι λόγια και προφάσεις εν αμαρτίες.
Και επ΄ αυτού για πολλοστή φορά θα ρωτήσω τους εκπροσώπους των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας στην Κύπρο. Τους πρέσβεις τους. Αυτό εννοούν όταν ορισμένοι από αυτούς μιλούν για συμβιβασμό; Και αν αυτό εννοούν, που δεν το νομίζω, θα αποδέχονταν το ίδιο για την Ουκρανία;
Προσωπικά για παράδειγμα δεν ερμηνεύω τη δήλωση της Πρέσβειρας της φίλης χώρας Γαλλίας, ως προτροπή για νέους συμβιβασμούς από πλευράς μας. Όπως δυστυχώς κάποιοι γνωστοί κύκλοι έτσι την ερμηνεύουν.
Διότι όταν δηλώνει πως η επίτευξη μιας δίκαιης, διαρκούς και αμοιβαία επωφελούς διευθέτησης, απαιτεί μεταξύ άλλων, την αποδοχή της λογικής του συμβιβασμού, αλλά αποκλείει τα δύο κράτη, η ερμηνεία είναι σαφής: α) Το κράτος που θα διαδεχθεί την Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι Ομόσπονδο μεν, αλλά ΕΝΑ. Άρα μια και μόνη κυριαρχία, ιθαγένεια, διεθνής προσωπικότητα. β) δίκαιη σημαίνει να συνάδει με το δίκαιο, όπως αυτό εκφράζεται φυσικά μέσα από το διεθνές δίκαιο (η χώρα της είναι ηγετική δύναμη στον κόσμο), το Ευρωπαϊκό δίκαιο (η χώρα της είναι ο ένας από τους δύο πυλώνες της Ε.Ε.) και τις αποφάσεις του ΟΗΕ ( Η Γαλλία μόνιμο μέλος του Σ.Α) και της Ε.Ε. γ) βιώσιμη σημαίνει απαλλαγμένη από ξένους εγγυητές και ξένα στρατεύματα. δ) αμοιβαία επωφελής σημαίνει ρύθμιση των σχέσεων ε/κ και τ/κ κατά τρόπο που θα επωφελούνται και οι δύο κοινότητες και γενικά όλοι οι νόμιμοι κύπριοι πολίτες.
Άρα κατά την άποψη μου ο πρώτος και κύριος «συμβιβασμός» αφορά την τουρκική πλευρά. Αφορά την εγκατάλειψη της θέσης Τουρκίας και Τατάρ για λύση δύο κρατών. Εγκατάλειψη της θέσης για αναγνώριση του παράνομου μορφώματος στα κατεχόμενα. Εγκατάλειψη της θέσης της Άγκυρας και του Τατάρ για αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σημαίνει επιστροφή στις συνομιλίες εντός παραμέτρων του Ο.Η.Ε.
Οποιεσδήποτε άλλες ερμηνείες, περί υιοθέτησης νέων ευφάνταστων ιδεών, οι οποίες όμως αντίκεινται προς τις αποφάσεις του ΟΗΕ και της Ε.Ε., είναι εκ του πονηρού. Στοχεύουν να ενοχοποιήσουν την ε/κ πλευρά, τη στιγμή που Τουρκία και Τατάρ έχουν ξεφύγει εντελώς. Αυτό που καταγράφεται είναι ότι για κάθε ενέργεια της ε/κ πλευράς που δεν είναι σύμφωνη με τις απόψεις ορισμένων, στήνεται ολόκληρος πόλεμος, αλλά όταν ο Τατάρ ζητά δύο κράτη και αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας τότε οι αντιδράσεις των ίδιων κύκλων, στρέφονται και πάλιν κατά …. της ε/κ πλευράς! Μια συμπεριφορά η οποία δεν έχει όμοια πουθενά. Συνιστά ένα είδος ανταρτοπόλεμου, επειδή άλλες είναι οι πραγματικές θέσεις ορισμένων, τις οποίες όμως δεν κρίνουν, ότι ήλθε η ώρα να τις πουν ανοικτά. Αυτός ο ανταρτοπόλεμος απόψεων, που ομολογουμένως εκδηλώνεται ανάμεσα στους ε/κ, υπονομεύει την πράξη τις προσπάθειες επανόδου στις συνομιλίες και επίλυσης του προβλήματος.
Από αυτόν τον ανταρτοπόλεμο ιδεών, αυτό που εισπράττουν οι τρίτοι, ΟΗΕ, Ε.Ε. κλπ, είναι ότι είμαστε τουλάχιστον συγχυσμένοι. Αυτό τους δίνει το δικαίωμα να μας φορτώνουν ευθύνη. Εύκολα μπορεί να καλλιεργηθούν δύο αφηγήματα στο μυαλό των τρίτων. Ότι από τη μια υπάρχει μια μερίδα ε/κ οι οποίοι δεν θέλουν λύση και κρύβονται πίσω από ορολογίες και από την άλλη μια μερίδα η οποία είναι έτοιμη για περαιτέρω συμβιβασμούς, ακόμα και στο θέμα της κυριαρχίας. Ότι και να υιοθετηθεί από τους τρίτους ως η ορθή εκδοχή, ζημιωμένη είναι η θέση για μια λύση του κυπριακού «δίκαιη, βιώσιμη και αποδεκτή» ως υπέδειξε η Γαλλίδα Πρέσβειρα. Την αναγκαιότητα «δίκαιης» λύσης υπέδειξε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Πως ταιριάζει η «δίκαιη λύση» με νέους συμβιβασμούς όταν είναι πεντακάθαρο ότι για την Τουρκία και τον Τατάρ αυτό σημαίνει κυριαρχική ισότητα, είναι ακατανόητο.
Από τη στιγμή που όλοι θεωρούν ότι το κυπριακό βρίσκεται σε οριακό σημείο, επιβάλλεται να εκφρασθούν με σαφήνεια οι θέσεις όλων. Δεν μπορεί να καμουφλάρονται κάτω από την άσκηση κριτικής μόνο προς την της ε/κ πλευρά. Δεν μπορώ για παράδειγμα να κατανοήσω έναν οποιονδήποτε πολιτικό, ο οποίος λέει σήμερα ότι αν αποφάσιζα εγώ θα έκανα το άλφα ή το βήτα, όταν αυτό το άλφα ή βήτα, είναι αντίθετο από όσα έλεγε τον κρίσιμο χρόνο που κρινόταν το άλφα ή το βήτα.
Στο δικό μου μυαλό υπάρχουν ορισμένα δεδομένα πλαίσια, μέσα στα οποία κρίνονται οι διάφορες ιδέες. Αυτά τα πλαίσια είναι οι αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας, που όλοι στην ε/κ πλευρά επικαλούνται. Ανεξαρτήτως λοιπών των όποιων ρυθμίσεων στο κυπριακό, αυτά τα πλαίσια υπαγορεύουν ορισμένα πράγματα τα οποία είναι κόκκινες γραμμές.
α) Το κράτος που θα διαδεχθεί την Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι μετεξέλιξη της, από την Ενιαία μορφή, στην Ομόσπονδη, αλλά θα είναι ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ και μάλιστα ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
β) Αυτό το κράτος, όπως όλα τα κανονικά κράτη, θα έχει μια και μόνη Κυριαρχία, Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα.
γ) Ένα τέτοιο Κράτος δεν μπορεί να έχει εγγυητές, επικυρίαρχους και ξένα στρατεύματα.
δ) Οι όποιες ρυθμίσεις των σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων δεν μπορούν να ανατρέπουν την ενότητα κράτους, λαού, οικονομίας, θεσμών, εδάφους κ.λ.π. Οι παράμετροι αυτών των ρυθμίσεων πρέπει να κρατούν το κράτος Ένα και Κανονικό.
ε) Η απόσχιση και κάθε άλλης μορφής διχοτομική αντίληψη αποκλείονται.
Αν όλοι συμφωνούν στις αυτονόητες γραμμές επιβίωσης της Κύπρου και του Λαού της διευκολύνεται η ενότητα και ομοψυχία στο κυπριακό. Αν όχι ας μιλήσουν καθαρά και πρακτικά. Αυτοί που διαφωνούν με την Ομοσπονδία το δηλώνουν ανοικτά. Διαφωνώ μαζί τους αλλά γνωρίζει όλος ο λαός τη θέση τους. Αυτοί που υιοθετούν την παραχώρηση «ολίγης κυριαρχίας» γιατί κρύβονται;
