Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Εκκωφαντική είναι η απουσία σήμερα μιας γνήσιας αυθεντικής κομμουνιστικής Αριστεράς η οποία θα ορθώσει ανάστημα και θα μπει τροχοπέδη στην αποθέωση της αγοράς, της βαρβαρότητας στον τομέα εργασίας ,στην πλήρη απελευθέρωση των επενδύσεων, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην αναίρεση βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.Μιας Κομμουνιστικής Αριστεράς που θα εμψυχώσει με όραμα και ελπίδα χιλιάδες νεους , εργαζόμενους, πνευματικούς ανθρώπους, ανέργους και λήπτες Ε.Ε.Ε.-της πιο βάρβαρης εφευρετικότητας της Ε.Ε. – που έχουν ριχθεί στο περιθώριο των υποτελών τάξεων και της κοινωνικής απαξίωσης. Είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλωτε η δημιουργία μιας Κομμουνιστικής Αριστεράς που θα υπενθυμίσει τις βασικές αρχές της ιδεολογίας και της Κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού Λενινισμου και θα απαντά χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές πως υπάρχει άλλη διέξοδος από αυτή που καθημερινά προσφέρεται ως μονόδρομος από την παρατεταμένη θυσία των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων.
Μιας Κομμουνιστικής Αριστεράς που θα ορθώσει ανάστημα ενάντια στο ξεπούλημα της Κύπρου και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που την θέλουν δέσμια και όμηρο της ΝΑΤΟϊκής Τουρκίας και των οικονομικών και γεωστρατηγικών Αμερικανοβρετανικών συμφερόντων.Που θα βροντοφωνάξει στεντώρεια πως οι κομμουνιστές της Κύπρου δεν βολεύονται με μισό ουρανό, με παραμονή τουρκικού αγήματος , ή με εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα αυτών που κατακρατούν με τη βία κυπριακά εδάφη.Ούτε και μπορουν να ανεχθούν ηγέτες μιας μεταλλαγμένης Αριστεράς, να συναγελάζονται με τους θανάσιμους εχθρούς της Κύπρου ή να επισκέπτονται τον οντά του Τούρκου κατακτητή τάχατες πως θέλουν να ακούσουν τις προθέσεις τους.
Μα ποιές προθέσεις όταν τις βγάζουν στον ντελάλη καθημερινά και με ένταση πως «η Κύπρος είναι τουρκική» και μας προτρέπουν να πάψουμε να ονειρευόμαστε πως θα φύγουν από την Κύπρο;
Πού χάθηκαν εκείνοι οι ονειροπόλοι, εκείνοι οι γνήσιοι ιδεολόγοι που κόντρα στα ρεύματα της εποχής και της χυδαιας σπίλωσης του σοσιαλισμού ως χρεοκοπημένης ουτοπίας, υπερασπίστηκαν με σθένος και έδωσαν μάχες το 1989 για την υπεράσπιση του ΑΚΕΛ , των αρχών του, της κοσμοθεωρίας του, ενάντια στη διασπαστική, οπορτουνιστική ομάδα που πήγε στο ΑΔΗΣΟΚ και αργότερα στους ΕΔΗ;
Σημερα παρακολουθούν με θλίψη και οργή την ηγεσία του ΑΚΕΛ να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του ιστορικού αυτού κόμματος στα πρώην ηγετικά στελέχη που ίδρυσαν το 1990 το ΑΔΗΣΟΚ για να διασπάσουν το ΑΚΕΛ και εισέπρατταν τα θερμά συγχαρητήρια της δεξιάς της ακροδεξιάς και των όπου γης αντικομμουνιστών.
Σήμερα αυτή η ομάδα (Μιχ. Παπαπετρου και σία) στελεχώνουν το επιτελείο του υποψήφιου του ΑΚΕΛ για τις προεδρικές εκλογές Σταύρου Μαλά και θυμώνουν δημόσια όταν ο τελευταίος βγει από τα αυστηρά πλαίσια της γραμμής τους. Ενδεικτική η περίπτωση των δηλώσεων του Στ.Μαλά για την έλευση ανήμερα της 1ης Οκτωβρίου των Ελληνικών F-16 και των οργισμένων παρατηρήσεων τoυ Μιχ.Παπαπέτρου για να υποχρεωθεί ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ να ανακρούσει πρύμνα και να «διορθώσει» την επομένη λέγοντας πως παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του.
Σύντομη ιστορική αναδρομή για τη διάσπαση και τη μεθοδευμένη συγχώνευση
Για όσους δεν θυμούνται, να υπενθυμίσουμε, ότι η δημιουργία του ΑΔΗΣΟΚ έγινε σε μια κρίσιμη καμπή του Κυπριακού . Η διασπαστικη ομάδα υποστήριζε ενδοτικές θέσεις στο κυπριακό οι οποίες προσέγγιζαν και ταυτίζονταν με της δεξιάς και του ΔΗΣΥ.Υποστήριζαν έντονα τη συνεργασία ΑΚΕΛ -ΔΗΣΥ στο κυπριακό προκειμένου να εξευρεθεί λύση στα πλαίσια προφανώς των μεθοδεύσεων που προωθούνται σήμερα .Οπως διακήρυξαν με την ίδρυση τους «ηλθαν για να μείνουν στην πολιτική ζωή της Κύπρου» αλλά φευ, διαλύθηκαν εις τα εξών συνετέθηκαν.Το 1996 το ΑΔΗΣΟΚ συνενώθηκε με τους Ενωμένους Δημοκράτες που πρωτοεμφανίστηκαν το 1993 ως Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών (δημιούργημα του πρώην προέδρου Γ.Βασιλείου ) και μετά τη συγχώνευση με το ΑΔΗΣΟΚ σχημάτισαν τους Ενωμένους Δημοκράτες.Το κόμμα αυτό στήριξε στις προεδρικές εκλογές του 1998 τον Γλαύκο Κληρίδη και συμμετείχε με δύο στελέχη στην Κυβέρνηση ΔΗΣΥ -Κληρίδη (Μιχάλης Παπαπέτρου Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και Κώστας Θεμιστοκλέους Υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων.) Ο Γλαύκος Κληρίδης διόρισε τον Γ.Βασιλείου ως επικεφαλή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Κύπρου -Ε.Ε.και είδαμε τα μαύρα χάλια μας .Οι Βρετανοί πήραν ότι ήθελαν και προτού καν τα ζητήσουν επίσημα για την παραμονή των Βάσεων τους στην Κύπρο.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2001, το κόμμα κατέγραψε ποσοστό της τάξης του 2,6% και 1 έδρα στη Βουλή, την οποία κατέλαβε η πρώην πρώτη κυρία Αντρούλα Βσιλείου την οποία ο Δ. Χριστόφιας αργότερα διόρισε επίτροπο της ΕΕ.)
Στο δημοψήφισμα του 2004, οι Ενωμένοι Δημοκράτες υποστήριξαν σθεναρά το Σχέδιο Ανάν και χαρακτήριζαν εθνικιστές , γραφικούς όσους το πολέμησαν.
Το 2005, ο Γιώργος Βασιλείου αποχώρησε από την ηγεσία των Ενωμένων Δημοκρατών και ο Μιχάλης Παπαπέτρου εξελέγη Πρόεδρος του κόμματος. Στις βουλευτικές εκλογές του 2006, το κόμμα συγκέντρωσε ποσοστό μόλις 1,6% και έχασε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Η αποτυχία των Ενωμένων Δημοκρατών να εισέλθουν στη Βουλή, ανάγκασαν τον Μιχάλη Παπαπέτρου να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος. Τον Μάρτιο του 2007, η αντιπρόεδρος Πραξούλα Αντωνιάδου ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος.Στις βουλευτικές εκλογές του 2011, οι Ενωμένοι Δημοκράτες αποφάσισαν να στηρίξουν το κυβερνόν κόμμα, ΑΚΕΛ. Η Πραξούλα Αντωνιάδου ήταν υποψήφια βουλευτής.
Τον Αύγουστο του 2011, ο τότε Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας διόρισε την Πραξούλα Αντωνιάδου Υπουργό Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού.Αναγκάστηκε σε παραίτηση εξαιτίας έντονων διαφωνιών για τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και στη θέση της διορίστηκε ο Νεοκλής Συλικιώτης μέλος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ και νυν ευρωβουλευτής.
Στις Βουλευτικές εκλογές του 2016 οι ΕΔΗ κάλεσαν τους ψηφοφόρους τους να ψηφίσουν κατά βούληση.
Το κόμμα αυτό σήμερα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αυθαρσίας και είναι άγνωστο αν ακόμη παραμένει μέλος της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.
Μνημόσυνο τιμής στους αυθεντικούς κομμουνιστές
Σαν σήμερα στις 8 Οκτωβρίου του 1908 γεννήθηκε στο Κελλάκι της Λεμεσού ο πρώην Γ.Γ.του ΑΚΕΛ Εζεκίας Παπαϊωάννου ο οποίος απο το 1949, στο 6ο Συνέδριο του κόμματος εκλέγεται ως ο τρίτος Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Μια θέση την οποία κατείχε για 40 περίπου χρόνια, έως το θάνατο του στις 10 Απριλίου του 1988.Ο αείμνηστος Εζεκίας κράτησε γερά το πηδάλιο του ΑΚΕΛ χωρίς στραβοτιμονιές εκχωρήσεις και εκπτώσεις.Οσο ζούσε ο Παπαϊωάννου δεν πάτησε πόδι Αμερικανού πρέσβη στα Γραφεία της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ. Ούτε και μπορούσε να συνθηκολογήσει με τις υποχθόνιες θέσεις των Βρετανών που ως πρυτάνεις του δόγματος «διαίρει και βασίλευε» έμπαζαν από την πίσω πόρτα την Τουρκία να διεκδικεί την Κύπρο, τροφοδοτώντας και υποδαυλίζοντας το μίσος και τη μισαλλοδοξια μεταξύ Ε/κ και Τ/κ με στόχο τη διχοτόμηση.
Υπάρχει μια πλειάδα επώνυμων και ανώνυμων κομμουνιστών που η παρουσία τους λάμπρυνε την ιστορία του ΑΚΕΛ. ΑΚΕΛιστές «καμικάζι » μεταξύ των οποίων και μακαριστός πατέρας μου Ζαχαρίας Φιλιππίδης, που κατόπιν εντολής της καθοδήγησης του κόμματος, τον Αυγουστο του 1944 μαζι με δυο άλλους σκαρφάλωσαν στον Προμαχώνα των Ενετικών Τειχών. Aψηφώντας τους μαχαιροβγάλτες Γκούρκας ύψωσαν την Ελληνική σημαία προκειμένου να ενθαρρυνθούν οι πολίτες και να συμμετάσχουν σε πρωτοφανείς παλλαϊκές διαδηλώσεις εναντίον των αποικιοκρατών και του σερ Κόσμο Πάρκινσον. ΑΚΕΛιστές και ΑΚΕΛίστριες που έτρωγαν ξύλο στις διαδηλώσεις και στις μεγάλες απεργίες για ψωμί και ελευθερία.
Αυτοί ευτυχώς έφυγαν νωρίς και δεν είδαν τον ξεπεσμό και το κατάντημα της σημερινής ηγεσίας του ΑΚΕΛ.
Μιας ηγεσίας η οποία φέρεται να δηλώνεις πως υποστηρίζει την κομμουνιστική θεωρία ενώ στην ουσία συνεγελάζεται με το κεφάλαιο , τους τραπεζίτες και επι διακυβέρνησης Χριστόφια φώναζαν από τις Βρυξέλλες πως υπάρχουν και καλές τρόικα. Κατέθεταν και υπερψήφιζαν στη Βουλή μνημονιακά νομοσχεδια για μείωση μισθών και κουτσούρεμα συντάξεων.Ενδεικτικό το νομοσχέδιο τον Νιόβρη του 2012 για τις συντάξεις και πληθώρας άλλων που μας παραμυθιάζουν σήμερα πως θα διορθώσουν.
*Aφιερωμένο στους αυθεντικούς κομμουνιστές που έφυγαν και σε αυτούς που θα έλθουν
Δημοσιεύτηκε στην εφ.ΣΗΜΕΡΙΝΗ 8 Οκτωβρίου 2017
