Γράφει: Ανδρούλα Γκιούρωφ
Οταν επιχειρείται να εμπεδωθεί η άποψη πως όλοι είναι το ίδιο , πως όλοι λαδώνουν και λαδώνονται, όλοι είναι λαμόγια και μιζαδόροι, αγανακτούν και εξεγείρονται οι πολίτες που έμαθαν στη ζωή τους να είναι όρθιοι ακόμα και στις μεγαλύτερες κακουχίες ή στερήσεις.Είναι αυτοί που δεν τους άλωσαν την σκέψη και τη συνείδηση η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από την καθεστηκυία τάξη και τους «προύχοντες» .Είναι αυτοί που ευτυχώς εξακολουθούν να πιστεύουν πως πέρα από τον πλούτο και την καλοπέραση την επιδειξιομανία να οδηγείς μια λιμουζίνα δύο μέτρων, υπάρχουν ανώτερες αξίες και ιδανικά και το ψωμί είναι πιο γλυκό όταν εμποτίζεται με τον δικό τους μόχθο.
Ε, όχι δεν είμαστε όλοι το ίδιο .Η γενίκευση οδηγεί στο να αθωώσει τους απατεώνες, τους τυχοδιώκτες και αυτούς που καταχράζονται την εξουσία την οποία ο λαός τους εκχώρησε προσωρινά . Μπορεί τα μέσα μαζικής πληροφόρησης και παραπληροφόρησης να επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό με ατάκες του τύπου «όλοι τα παίρνουν » όμως πέραν από την μπόχα που διαχέεται στις μέρες μας με τα σκάνδαλα στο αποχετευτικό Πάφου, τις μίζες που απλόχερα πρόσφερε η περιβόητη FOCUS για να κρατεί στο χέρι υποθηκευμένους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες τραπεζίτες και πρώην τραπεζίτες υπάρχουν και τα άνθη του καλού .Πέραν από τις περιπτώσεις φοροφυγάδων όπως η περίπτωση του εκδότη που απαλλάσσεται με nolle prosequi λόγω του θράσους του να εκβιάζει με «σοκαριστικές αποκαλύψεις» όσους δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τα καπρίτσια του, ειναι η μάζα των καλών ανθρώπων που το μόνο που ζητούν είναι δουλειά και μια σταλιά αξιοπρέπειας. Οι ακριβοπληρωμένοι και βολεμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν πως υπάρχουν φτωχοί και πάμπτωχοι που τα στοιχειώδη θεωρούνται πλέον γι’ αυτούς πολυτέλεια.Το να μπορείς να πατάς με το δείκτη του χεριού ένα κουμπάκι και να ανάβει το φως, ειναι σήμερα για τους προνομιούχους αυτονόητο.Για τους πάμπτωχους, τους εξαθλιομένους τους πολίτες που διαβιούν σε μια άλλη Κύπρο, είναι παράδεισος.
Η περίπτωση της 35χρόνης η οποία κινδύνευσε να γίνει παρανάλωμα της φωτιάς που προκλήθηκε από αναμένα κερια γιατί δεν είχε να πληρώσει το λογαριασμό της ΑΗΚ ήταν ακόμα μια ρωγμή στο παραπέτασμα του ευπρεπισμού και της καλοσυνάτης «νομιμότητας» των ούτω καλούμενων νομιμοφρόνων. Ποιός της είπε να ανάψει κεριά και ποιος ευθύνεται γιατί δεν είχε να πληρώσει το λογαριασμό της ΑΗΚ;Σαν αυτήν υπάρχουν εκατοντάδες που δεν βγαίνουν στο φως γιατί η περηφάνεια αυτών που ζουν στα σκοτάδια είναι πιο ισχυρή από την ανέχεια.
H άλλη Κύπρος είναι εδώ .Μπροστά στα μάτια όλων αυτων των υποκριτών και των κρετίνων που επιμένουν στο ρεφρέν πως «όλοι είναι το ίδιο». Τώρα τα Χριστούγεννα όλοι αυτοί θα σταθούν στη σειρά και θα επισκέπτονται ο ένας μετά τον άλλο ευαγή ιδρύματα , κοινωνικά παντοπωλεία και αφού κάνουν την επίδειξη τους μπροστα σε κάμερες και φωτογράφους θα φυγουν ανακουφισμένοι πως ακόμα μια «υποχρέωση» τέλειωσε και καταγράηκε στα κατάστιχα της δήθεν φιλανθρωπίας τους .Θα επιστρέψουν με τις λιμουζίνες τους στα παλατάκια τους για να απολαύσουν την θαλπωρή με τους οικείους τους και η άλλη Κύπρος θα τραβά τη δική της ανηφόρα με την αγωνία αν στο τραπέζι θα υπάρχει αύριο ψωμί και γάλα για τα παιδιά ή το γέροντα που η λειψή σύνταξη δεν τον φτάνει ούτε για τα φάρμακα και τα νοσήλεια.
Μέσα στη δίνη των σκανδάλων της διαφθοράς και της σήψης, του καθημερινού κυκεώνα δηλώσεων και αντιδηλώσεων πως « εμείς δεν φάγαμε αλλά μόνο εσείς », πάρα δίπλα η άλλη Κύπρος δίνει τη δική της μάχης.Η 46χρονη που αναζητούσε δουλειά το βράδυ του Σαββάτου και τη βρήκε ο θάνατος στη διασταύρωση .Οι νέοι επιστήμονες που παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς για να βγάλουν τα προς το ζην, και οι άλλοι που ρίχνουν στ συρτάρια τα πανεπστημιακά τους διπλώματα και στριμώχνονται στα γρανάζια της εκμετάλλευσης για ένα μισθό ντροπής .
Είναι η άλλη Κύπρος που περιμένει υπομονετικά να δώσει τη δική της γροθιά στην υποκρισία και τους διεφθαρμένους όταν θα έλθει η ώρα να θυμηθούν πως αυτή είναι που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, βουλευτές και άρχοντες.
