Το αδιέξοδο στο Κρανς Μοντανά οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην τούρκικη αδιαλλαξία, τόνισε απόψε  ο υποψήφιο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νικόλας Παπαδόπουλος, τονίζοντας ότι η  τούρκικη κακοπιστία αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά

Μιλώντας απόψε στην κοινή αντικατοχική εκδήλωση των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύης και Οικολόγων, στο ΤΕΠΑΚ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος υπογράμμισε, πως η Τουρκία δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να αφήσει τα πράγματα να οδηγηθούν σε μια έστω υποφερτή, αλλά λειτουργική και βιώσιμη συμφωνία και πως μοναδική αποδεκτή διευθέτηση για την Τουρκία είναι να θέσει ολόκληρο το νησί υπό τον έλεγχό της – και έδαφος και αέρα και θάλασσα.

«Και το απέδειξε περίτρανα στην πενταμερή διάσκεψη του Κρανς Μοντανά, που παρά τις αδιανόητες υποχωρήσεις της πλευράς μας, οδήγησε τη διάσκεψη σε κατάρρευση, αφού πρώτα πέτυχε αυτά που ήθελε» είπε.

Παραθέτουμε πιο κάτω την ομιλία του κ.Ν.Παπαδόπουλου:

“Η μνήμη μαύρων επετείων και αποφράδων ημερών, παίρνει κάθε χρόνο, εδώ και 43 χρόνια, μορφή παλλαϊκής καταδίκης της προδοσίας και των εγκλημάτων που έγιναν σε βάρος του Κυπριακού λαού από σκοτεινές δυνάμεις.

Αποτελεί η σημερινή συγκέντρωση διαδήλωση της ακλόνητης απόφασης του βασανισμένου λαού μας για αντίσταση κατά του εισβολέα.

Για συνέχιση του αγώνα μέχρι τη δικαίωση.

Και δικαίωση για τον Ελληνικό Κυπριακό λαό είναι μόνο η ελευθερία και η δημοκρατία, δύο έννοιες αλληλένδετες, που η μια εμπεριέχει την άλλη.

Τα ιδεώδη αυτά καταπατούνται κατάφωρα στην Κύπρο, όπου μια φρικτή τραγωδία εκτυλίσσεται και επί 43 χρόνια συνεχίζεται με άγνωστο ακόμα τον επίλογό της.

Πρόλογος αυτής της τραγωδίας ήταν το αντεθνικό πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας με τους εδώ άφρονες, τους δήθεν ενωτικούς αγωνιστές.

Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του πραξικοπήματος, υπήρξε προϊόν των ίδιων εγκεφάλων που κατήργησαν τη δημοκρατία στην Ελλάδα την 21η Απριλίου 1967.

Δυστυχώς, όμως, οι συνωμότες της 15ης Ιουλίου 1974, αποδείχθηκαν μεν ικανότατοι να αιματοκυλίσουν την Κύπρο, αλλά παντελώς και εγκληματικά ανίκανοι στην κύρια αποστολή τους ως στρατιωτικοί: να πολεμήσουν.

Και άφησαν την Κύπρο βορά στην τουρκική αρπακτικότητα.

Οι θλιβερές επέτειοι της προδοσίας και της εισβολής κεντρίζουν έντονα τη σκέψη, που με οδύνη στρέφεται στις σκλαβωμένες περιοχές της Κύπρου μας.

Και η θύμησή τους είναι προσκλητήριο σε αγώνα για το ξεσκλάβωμά τους.

Αυτή είναι η επιταγή των δύο μαύρων επετείων, αντιστασιακό πνεύμα και αγωνιστική πορεία.

Επί 43 χρόνια διαπραγματευόμαστε  με τους Τούρκους, υποχωρούμε, παραχωρούμε, εκχωρούμε.

Αποτέλεσμα: Μηδέν.

Η Τουρκία δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να αφήσει τα πράγματα να οδηγηθούν σε μια έστω υποφερτή, αλλά λειτουργική και βιώσιμη συμφωνία.

Και είναι πλέον φανερό, αλλά και δηλωμένο από την Άγκυρα, πως μοναδική αποδεκτή διευθέτηση για την Τουρκία, είναι να θέσει ολόκληρο το νησί υπό τον έλεγχό της – και έδαφος και αέρα και θάλασσα.

Και το απέδειξε περίτρανα στην πενταμερή διάσκεψη του Κρανς Μοντανά, που παρά τις αδιανόητες υποχωρήσεις της πλευράς μας, οδήγησε τη διάσκεψη σε κατάρρευση, αφού πρώτα πέτυχε αυτά που ήθελε.

Για 9 ½ χρόνια ακολουθούμε μια λανθασμένη στρατηγική.

Μια στρατηγική που βασιζόταν πάνω σε μια λανθασμένη εκτίμηση:
«Ότι η Τουρκία θέλει λύση, αλλά το πρόβλημα είναι οι ε/κ».

Ακολούθησαν 9 ½ χρόνια γενναιόδωρων προσφορών, δώρων και αντίδωρων.

Πήγαμε από τη μία υποχώρησή στην άλλη,

Έδωσαν δικαιώματα στους «χρήστες»

Αναγνώρισαν «συναισθηματικούς δεσμούς» στους έποικους, στα σπίτια των προσφύγων μας.

Αποδέχτηκαν να μείνουν όλοι οι έποικοι.

Χάρισαν την εκ περιτροπής προεδρία.

Αποδέχθηκαν τα ΒΕΤΟ και την αριθμητική ισότητα

Συμφώνησαν σε μία διαδικασία κλήρου για τη λήψη των αποφάσεων – σε «δημοκρατία καζίνο» θέλουν να μας μετατρέψουν

Δέχθηκαν την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των τούρκων υπηκόων, φτάνει, να δηλώνουν φοιτητές, τουρίστες και εργάτες

Αποδέχθηκαν την παραμονή του στρατού και μετά τη λύση.

Πίστευαν, ότι με τις γενναιόδωρες προσφορές τους, θα συγκινούσαν την Τουρκία και αυτή, θα τους αντάμειβε με τη δική τους γενναιοδωρία…

Την ίδια στρατηγική ακολούθησαν και στο Κρανς-Μοντάνα της Ελβετίας.
Τα έδωσαν όλα, ή σχεδόν όλα, και περίμεναν την Τουρκία να ανταποδώσει…
Το πίστευαν και το έλεγαν, «…θα δείτε. Η Τουρκία θα κάνει την έκπληξη…», «…θα κάνει τη κίνηση», «…θα δεχτεί».

Τελικά εκείνοι έμειναν έκπληκτοι. Και αμήχανοι.

Η Τουρκία όχι μόνο δεν ανταπέδωσε, αλλά πήρε αυτά που δώσαμε και ζήτησε κι άλλα.

Όπως ακριβώς, εμείς, τα τέσσερα κόμματα το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η Αλληλεγγύη και οι Οικολόγοι είχαμε προειδοποιήσει τον ΠτΔ ότι θα γίνει, λίγες ώρες προηγουμένως.

Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος.

Το αδιέξοδο οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην τούρκικη αδιαλλαξία.

Στο Κρανς-Μοντάνα η τούρκικη κακοπιστία αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά.

Όμως δυστυχώς, αναδείχθηκαν και η επιπολαιότητα και ο ερασιτεχνισμός της διαπραγματευτικής μας ομάδας.

Γιατί είναι οι συνεχείς υποχωρήσεις μας που αποθράσυναν την Άγκυρα.

Εγκαταλείποντας το Κρανς-Μοντάνα ο κ. Αναστασιάδης άφησε πάνω στο τραπέζι των συνομιλιών, εκτός από την κατάρρευση της στρατηγικής του, και τις αχρείαστες καταστροφικές του προτάσεις, ως τούρκικό κεκτημένο, το οποίο κάποιοι σήμερα μας καλούν να «διαφυλάξουμε».

Συγκρίνουμε την αποτυχία της στρατηγικής Αναστασιάδη, που υποστηρίζεται από τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ,

με την στάση αρχών που τήρησε η Ελληνική Κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών.

Παρά τις πιέσεις, παρά τη λυσσαλέα επίθεση που δέχθηκε ο Νίκος Κοτζιάς παρέμεινε σταθερός στη θέση «μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατός».

Ακόμα και όταν ο Ιωάννης Κασουλίδης έλεγε ότι αυτή η θέση είναι τούρκικη προπαγάνδα…

Ακόμα και όταν μέλη της διαπραγματευτικής ομάδας του Νίκου Αναστασιάδη αρθρογραφούσαν στις εφημερίδες και έλεγαν ότι η απαίτηση της Ελλάδας για κατάργηση των εγγυήσεων είναι «ακραία θέση»…

Ακόμα και όταν μετά τη Γενεύη όλες οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, αντί να επιτεθούν στην Τουρκία, για μία εβδομάδα έκαναν επίθεση στο Νίκο Κοτζιά…

Εκείνος όμως παρέμεινε σταθερός στις θέσεις του και καθόρισε την ατζέντα στο κεφάλαιο της ασφάλειας.

Για αυτόν τον λόγο, ο Κυπριακός Ελληνισμός οφείλει ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών και στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Μερικοί αιθεροβάμονες, ανιστόρητοι, ρομαντικοί, μας συμβουλεύουν να υποχωρήσουμε και άλλο για να βρεθεί λύση, γιατί τα τετελεσμένα σταθεροποιούνται και οι ευκαιρίες χάνονται.

Είναι αυτοί που έχουν αποδεχτεί την κατοχή μέσα τους.

Καλώ όλες και όλους σας να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή για ν’ αποτρέψουμε αυτόν το μεγάλο κίνδυνο.

Τον κίνδυνο να διαλύσουμε το κράτος μας, να συμβιβαστούμε με την κατοχή, να αποδεχτούμε την κατοχή μέσα μας.

Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, η προδοσία είναι το ίδιο μεγάλη – ίσως ακόμη μεγαλύτερη.

Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, δεν είμαστε άξιοι των προγόνων, των αγώνων και της ιστορίας μας.

Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει τελειώσει.

Γι’ αυτό πρέπει να απομονώσουμε όσους μας λένε ότι είναι οι μαξιμαλιστές, εθνικιστές ελληνοκύπριοι που δεν θέλουν τη λύση, ενώ τη θέλει η Τουρκία.

Γι’ αυτό πρέπει να απομονώσουμε όσους μας λένε ότι δεν πειράζει να μείνουν κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες, αφού τώρα υπάρχουν περισσότεροι.

Γι’ αυτό πρέπει να απομονώσουμε όσους μας λένε ότι κακώς επιμένουμε στην κατάργηση των εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας, αφού υπάρχουν και σήμερα.

Η αποδοχή αυτής της λογικής, οδηγεί στον συμβιβασμό.

Στην αποδοχή της κατοχής μέσα μας.

Κι’ αυτό δεν μπορούμε, δεν πρέπει και δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί.

Είμαστε υπέρ του συμβιβασμού, γιατί εμείς είμαστε ρεαλιστές με την πραγματική σημασία της λέξης. Αλλά συμβιβασμός δεν σημαίνει την εκ μέρους μας αποδοχή των τουρκικών παραλογισμών.

Είμαστε ρεαλιστές, ώστε να βλέπουμε στις διαστάσεις της την σκληρή πραγματικότητα και να μην την παραγνωρίζουμε.

Ουδέποτε όμως θα την αναγνωρίσουμε με την υπογραφή μας.

Θα διεκδικήσουμε την ελευθερία μας με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας.

Επιτέλους, να παύσουμε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές της Ιστορίας μας και να γίνουμε οι διαμορφωτές της.

Μετά την κατάρρευση της διαδικασίας στο Κρανς Μοντάνα, μετά την κατάρρευση της πολιτικής που ακολουθείται εδώ και 9 ½  χρόνια, της πολιτικής των «γενναιόδωρων προσφορών και των υποχωρήσεων, της πολιτικής του καλού παιδιού και του καλού κλίματος, απαιτείται, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, μια Νέα Στρατηγική για την Κύπρο.

Μια Νέα Στρατηγική, αποτρεπτική των τουρκικών σχεδιασμών και όχι νομιμοποίησης τους.

Μια Νέα Στρατηγική, με την οποία να αξιοποιούμε τα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα και όχι να τ’ αναιρούμε.

Μια Νέα Στρατηγική με την οποία θα διεκδικούμε τους δικούς μας στόχους και δεν θα συζητάμε απλά τις απαιτήσεις της Tουρκίας.

Μια Νέα Στρατηγική διεκδίκησης και όχι συνθηκολόγησης.

Μια Νέα Στρατηγική, που δεν θα φέρνει συνεχώς τη μια  ταπείνωση και τον ένα εξευτελισμό μετά τον άλλο, αλλά θα βασίζεται στη διεκδίκηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Πρέπει να πιστέψουμε στο δίκαιο του λαού μας.

Οι δυνάμεις της αλλαγής μπορούν να φέρουν αυτή τη Νέα Στρατηγική και μαζί της θα φέρουν πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια του λαού μας.

Σήμερα, είναι εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους μαχητές της αντίστασης. Της αντίστασης κατά του φασιστικού πραξικοπήματος και της άνανδρης τουρκικής εισβολής.

Και το πραξικόπημα και η εισβολή είχαν τον ίδιο κοινό παρονομαστή: Το φασισμό.

Η ένσταση στο φασισμό είναι ένταση της δημοκρατίας.

Τιμούμε σήμερα τους προασπιστές της Δημοκρατίας, τους απόστολους και μάρτυρες της Αντίστασης.

Κανένας λόγος δεν επαρκεί για να επαινέσει τον ηρωισμό τους. Πολέμησαν γενναία  εναντίον  υπέρτερων δυνάμεων, περήφανοι και αξιοπρεπείς.

Άλλοι έπεσαν αγωνιζόμενοι, άλλοι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. Είναι όλοι ήρωες. Και δεν είναι  λιγότερο ήρωες και εκείνοι που επέζησαν.

Μερικοί βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας.

Τους χαιρετώ και τους εκφράζω την ευγνωμοσύνη μας και το θαυμασμό μας.”