Ομόφωνα εγκρίθηκε η υποψηφιότητα  Νικόλα Παπαδόπουλου για τις Προεδρικές Εκλογές του 2018, από το Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ, ενώ δια βοής ενέκρινε την υποψηφιότητα και η Κεντρική Επιτροπή.

Στο Εκτελεστικό Γραφείο η υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου εγκρίθηκε με 26 ψήφους υπέρ και καμία κατά, ενώ τέσσερα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου τήρησαν αποχή.

Στην συνεδρία του Εκτελεστικού Γραφείου κατατέθηκε πρόταση από τον βουλευτή Άγγελο Βότση, ότι θα έπρεπε θα έπρεπε να συνεχιστεί η προσπάθεια επίτευξη συνεργασίας και με τα υπόλοιπα τέσσερα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου και ότι δεν πρέπει να κλείσουν την πόρτα συνεργασίας με το ΑΚΕΛ.

Διευκρίνησε ωστόσο ότι δεν είναι ενάντια στην υποψηφιότητα του προέδρου του κόμματος.
Ζούμε ιστορικές στιγμές.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες προς ΕΔΕΚ-Αλληλεγγύη-Οικολόγους
Σε ομιλία του ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Ν.Παπαδόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο στόχος, η επιδίωξη, το όραμα για συνεργασία των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου, είναι σήμερα πραγματικότητα.

Η συμφωνία του Δημοκρατικού Κόμματος, της ΕΔΕΚ και της Αλληλεγγύης, η κοινή μας διακήρυξη και ή κοινή υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, αποτελούν την αφετηρία ενός δρόμου που, περνά μέσα από κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης και καταλήγει, στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2018. Στο σημείο αυτό ανέφερε :

«Αξίζουν γι’  αυτό έπαινοι και ευχαριστίες στον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, Μαρίνο Σιζόπουλο, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που συνειδοποίησε την ιστορική ευθύνη αλλά και την προοπτική συνεργασίας των δυο ιστορικών μας κομμάτων.Διαβεβαίωσε  πως «ο ΔΗΚΟϊκός κόσμος, θεωρεί τους ΕΔΕΚιτες συναγωνιστές σε καθοριστικούς αγώνες για την σωτηρία της Κύπρου, και έτσι όλοι μαζί θα συνεχίσουμε.

Ιδιαίτεροι έπαινοι και ευχαριστίες αξίζουν όμως και στην πρόεδρο της Αλληλεγγύης Ελένη Θεοχάρους, για την καταλυτική συνεισφορά της στην επίτευξη της συνεργασίας.

Αποτελεί δείγμα ύψιστης πολιτικής ευθύνης, συνέπειας και αξιοπιστίας, να παραμερίζεις καθόλα θεμιτούς προσωπικούς στόχους, για να υπηρετήσεις το συμφέρον του λαού και του τόπου.
Οφείλουμε όλοι να της το αναγνωρίσουμε.

Ευχαριστίες αξίζουν επίσης, στον Πρόεδρο των Οικολόγων-Συνεργασίας Πολιτών, Γιώργο Περδίκη, ο οποίος έχει δεσμευτεί να μεταφέρει το συντομότερο δυνατό την πρόταση των τριών κομμάτων, στα συλλογικά όργανα του κόμματος του.

Θα ξεκινήσουμε ένα εποικοδομητικό διάλογο με το Κίνημα Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών, με στόχο τη συνδιαμόρφωση προγραμματικών συγκλίσεων που θα αφορούν ιδιαίτερα το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη.
Θέλω να διαβεβαιώσω το Κίνημα Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών, πως εμείς θα λάβουμε πάρα πολύ σοβαρά υπόψη τις δικές τους ευαισθησίες, καθώς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως οι οικολόγοι, έχουν και την εμπειρογνωμοσύνη αλλά και ενασχολούνται με ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να μας απασχολούν όλους πολύ περισσότερο. »
Αναφερόμενος στο κυπριακό ο κ. Παπαδόπουλος ανέφερε:

«Τα τελευταία εννέα χρόνια, η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη αποτυχημένων πολιτικών επιλογών.

Επιλογών που την έχουν απομακρύνει κατά πολύ από τις προσδοκίες και τους στόχους του λαού μας.

Σαράντα τρία χρόνια μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, η Κύπρος παραμένει ημικατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό, ενώ, τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων καταπατώνται από τον επεκτατισμό της Τουρκίας.

Η Τουρκία, αντί να προσπαθεί για λύση, συνεχίζει την ακόρεστη βουλιμία της για τον έλεγχο του νησιού μας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.

Πενήντα επτά χρόνια μετά από την ίδρυσή της, η Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα στη μακραίωνη Ιστορία του νησιού μας και τη μοναδική ασπίδα του κυπριακού Ελληνισμού, βρίσκεται υπό τη μόνιμη απειλή της κατάργησης.

Αμείωτες είναι οι προσπάθειες της Τουρκίας για υποβάθμισή του νόμιμου κράτους μας και παράλληλη αναβάθμιση του παράνομου κατοχικού ψευδοκράτους.

Ιστορικά επιτεύγματα του λαού μας, όπως η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και στην Ευρωζώνη το 2008,
καθώς και φυσικές συγκυρίες, όπως η στρατηγική θέση του νησιού μας και η ύπαρξη υδρογονανθράκων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη,
έχουν υποβαθμιστεί ή ατονήσει στο βωμό ενός ανύπαρκτου «καλού κλίματος» στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.

Ακόμη χειρότερα, ενώ η Τουρκία και ο κατοχικός ηγέτης, συστηματικά μας απειλούν με εντάσεις, ο Νίκος Αναστασιάδης διαπιστώνει «θετική ρητορική» στην Τουρκία.

Μονομερείς υποχωρήσεις και «γενναιόδωρες προσφορές», σε συνδυασμό με μια αποτυχημένη στρατηγική και μια λανθασμένη διαπραγματευτική τακτική, έχουν οδηγήσει σε αναβάθμιση του κατοχικού ψευδοκράτους και σε απομάκρυνση από μια σωστή, λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος.

Βρισκόμαστε σήμερα πιο μακριά από τη λύση παρά ποτέ.
Και οφείλουν επιτέλους οι θιασώτες της «όποιας λύσης», να μας εξηγήσουν, αφού κυβερνάνε εδώ και εννέα χρόνια,αφού εφαρμόζουν τις δικές τους πολιτικές εδώ και εννέα χρόνια,

πήγαμε από τη μια υποχώρηση στην άλλη, από τη μία «γενναιόδωρη προσφορά» στην άλλη, τα έχουν δώσει όλα ή σχεδόν όλα, γιατί τότε δεν έχουν λύσει το κυπριακό;

Η απάντηση από τη μία είναι απλή: λόγω της Τούρκικης αδιαλλαξίας.
Ταυτόχρονα όμως δεν είναι τόσο απλή.

Αυτή η αδιαλλαξία όχι μόνο δεν έχει καμφθεί με την πολιτική της παράδοσης, αλλά το αντίθετο, έχει αποθρασυνθεί.

Η δική τους παταγώδης αποτυχία, έχει επιφέρει, όχι μόνο την κλιμάκωση της τούρκικης αδιαλλαξίας, αλλά και την αναβάθμιση του ψευδοκράτους και του κατοχικού ηγέτη.

Άρα μια άλλη απάντηση στην ερώτηση «Γιατί δεν έχουν λύσει το κυπριακό;» είναι η εξής:

Επειδή είναι λάθος οι θέσεις τους, λάθος η τακτική τους, λάθος η στρατηγική τους.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, η κυπριακή κοινωνία μαστίζεται από τις συνέπειες της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.

Ο λαός μας, βιώνει καθημερινά την απουσία ενός συγκεκριμένου σχεδίου για έξοδο από αυτή την κρίση.

Είμαστε καθημερινά μάρτυρες και θύματα φαινομένων διαφθοράς, αναξιοκρατίας, διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων.

Το κράτος αδυνατεί μέχρι σήμερα να διασφαλίσει την παροχή στοιχειωδών υπηρεσιών υγείας και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες του.

Εμφανής είναι η απουσία οράματος και σχεδίου στα θέματα της Παιδείας, της Εκπαίδευσης και του Πολιτισμού.

Εμφανής είναι επίσης, η ολοκληρωτική ανικανότητα αυτής της διακυβέρνησης, από το φιάσκο του Λιμανιού της Λεμεσού μέχρι την μη εφαρμογή του ΓΕΣΥ.»