Ο Καλός, ο κακός, ο άσχημος και οι «δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις όλου του κόσμου»

Του Πέτρου Μ.Πέτρου

Στις 8 Οκτωβρίου η «Χαραυγή» έγραφε πρωτοσέλιδα ότι «όλοι βομβαρδίζουν τη Συρία, αλλά αλληλοκατηγορούνται», τηρώντας κατά κάποιο τρόπο ίσες αποστάσεις από τη Δυτική συμμαχία και τη Ρωσία που μόλις είχε τότε εμπλακεί στη Συρία.petros

Σε εκείνη την περίπτωση ένα στέλεχος του ΑΚΕΛ(πρώην μέλος ΠΓ και τώρα στην ΚΕ), στην απορία μου για τις ίσες αποστάσεις με βάση το δημοσίευμα, έκανε παραλληλισμό της σημερινής Ρωσίας με τη Τσαρική Ρωσία και δεν έβλεπε και καμιά διαφορά εξόν από «ιμπεριαλιστικά συμφέροντα».

Σήμερα, ένα πρώην μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, γράφει στη «Χαραυγή» υπό τον τίτλο «Σε αυτό τον πόλεμο μόνο κακοί υπάρχουν» ότι: «… Όσοι επίσης συγχέουν ή θεωρούν τη σημερινή Ρωσία ως διάδοχο ή συνεχιστή της Σοβιετικής Ένωσης, έστω και στον τομέα των διεθνών σχέσεων, κάνουν τραγικό λάθος και θα διαψευστούν οικτρά. Ακόμα και η Ρωσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ακόμα μια ιμπεριαλιστική χώρα, η οποία αντιδρά στην προσπάθεια των δυτικών να την εκτοπίσουν από τη Μεσόγειο και στη γενικότερη προσπάθεια των δυτικών για στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας. Οι δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις όλου του κόσμου πρέπει να απαιτήσουν τον άμεσο τερματισμό όλων των ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και βομβαρδισμών στη Συρία. Τον τερματισμό της οιασδήποτε στήριξης και βοήθειας προς το Ισλαμικό Κράτος. Το εσωτερικό καθεστώς διακυβέρνησης της κάθε χώρας, είτε δημοκρατικό ή αυταρχικό, είναι αποκλειστική υπόθεση και ευθύνη της ίδιας της χώρας. Εάν και όπου παραστεί ανάγκη ξένης επέμβασης αυτό πρέπει να γίνεται μόνο με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και με στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς ακόμα και αυτό να σημαίνει πάντα ότι θα είναι προς όφελος των λαών».

Σίγουρα είναι να ανησυχεί κανείς από όλα τα σημάδια των καιρών, όμως πιστεύω ότι το ΑΚΕΛ οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση του γύρω από αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο και να διαλύσει με επιχειρήματα και θέσεις την οποιαδήποτε σύγχυση, νεφελώματα ή ασάφεια που δυνατόν να δεσπόζει στο μυαλό και στις αντιλήψεις όλων μας.

Όταν το κόμμα αφήνεται χωρίς επίσημες θέσεις, τότε ο καθένας το ερμηνεύει κατά το δοκούν, και αδίκως προκαλείται σύγχυση και προφανώς και απώλεια ισχύος. Η άρθρωση ενιαίου λόγου έχει τεράστια σημασία, όπως το να ξεχωρίζει κανείς στην παράξενη εποχή μας και χωρίς να επικαλείται τον Λένιν ή τον Μαρξ, ποιές είναι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ποιες οι «δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις όλου του κόσμου που θα απαιτήσουν τον άμεσο τερματισμό όλων των ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και βομβαρδισμών στη Συρία».

Η Ρωσία είναι στη Συρία στη βάση της καθολικά αποδεκτής διεθνούς νομιμότητας. Η Κίνα λέει ότι υποστηρίζει τη Ρωσία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, το ίδιο και η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα, η Βολιβία, ο Ισημερινός και πολλοί άλλοι. Πού θα πρέπει να ψάξουμε άραγε για τις «δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις όλου του κόσμου», πριν απογοητευτούμε οικτρά;