Του Πέτρου Μ. Πέτρου
Όταν ένας ληστής, για να μην πω φονιάς, γίνεται σερίφης για να επιβάλει το νόμο και την τάξη σε άλλους, πάντα προκαλεί ερωτηματικά και καχυποψία για την αγαθότητα των προθέσεών του, όσο και αν επικαλείται την ανάγκη συμμόρφωσης προς το νόμο, τη δημοκρατία ή την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Είναι γι΄αυτό που θαυμάζει κανείς την Τουρκία και στην περίπτωση της Συρίας, μα και την πλαστικότητα των θέσεων των γνωστών δυτικών δυνάμεων που εδώ και τέσσερα χρόνια εμπλέκονται στη δημιουργία της κρίσης στη Συρία ή καλύτερα στον πόλεμο για ισοπέδωση και καταστροφή ακόμα μιας αραβικής χώρας.
Τα προσχήματα και προφάσεις πολλά, πάμπολλα. Πάμπολλα είναι και τα χρήματα για στράτευση μυαλών προς εκκόλαψη νοσηρών σεναρίων αποδόμησης και υποταγής ξένων κρατών. Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς και πολλά πράγματα για να καταλάβει ότι με την απόλυτη κυριαρχία αυτών των δυνάμεων για 25 χρόνια, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού, η καταστροφή, ο ξεσπιτωμός και ο θάνατος, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της καθημερινότητας πολλών αραβικών χωρών, όπως Ιράκ, Λιβύη, Υεμένη κλπ.
Το σενάριο καταστροφής ήταν σχεδόν παντού το ίδιο και στο τέλος, ο «εχθρός» εξουδετερώνεται, αλλά οι ντόπιοι, ολόκληρος ο λαός, δεξιοί, αριστεροί ή κεντρώοι, θρηνούν επί ερειπίων, ενώ οι αρχιτέκτονες του πολέμου, της αποδόμησης και της διάλυσης αυτών των χωρών, παραμένουν στο απυρόβλητο ενδεδυμένοι πάντα τον μανδύα του σωτήρα και του προστάτη!!!
Μια 25χρονη μαύρη πορεία με επιπτώσεις όχι μόνο στον αραβικό κόσμο, στο Αφγανιστάν, Ουκρανία και αλλού, αλλά ακόμα και στην ίδια την ΕΕ με χώρες όπως τη Βουλγαρία με τις συντάξεις των 40 ευρώ, την Ισπανία με τα 7 εκατομμύρια ανέργους, την Ελλάδα με το 1,2 εκ. ανέργους, την Πορτογαλία με τους μισθούς των 505 ευρώ τον μήνα κλπ. Πόσο πανομοιότυπος έγινε ο κόσμος στην εποχή μας! Ποιος οραματίστηκε τέτοιο κόσμο; Και σε ποιόν ανήκει αυτή η παταγώδης αποτυχία;
Σίγουρα όχι στη Ρωσία και στον Πούτιν, των οποίων η ορθή και θαρραλέα απόφαση για εμπλοκή στη Συρία, βασισμένη στις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και στο αίτημα της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, θορύβησε, μεταξύ άλλων και την Τουρκία και τον Πρόεδρο Ομπάμα, που άρχισαν τώρα να αγωνιούν και να πασκίζουν παντοιοτρόπως να πείσουν ότι δεν σημαδεύουν καλά τα ρωσικά αεροπλάνα, ότι «πλήττουν αμάχους» και πολλά άλλα.
Άσχετα με το τι λέχθηκε μέχρι στιγμής από τις δυτικές πηγές, και σε ότι ακόμα θα λεχθεί, για τη Ρωσική εμπλοκή στη Συρία, η ταύτιση και εναρμόνιση των θέσεων των δυτικών με την Τουρκία, στους Κύπριους θα γεννά πάντα πολλά ερωτηματικά και περί των δικών τους «ευρωπαϊκών» ή υπερατλαντικών προθέσεων, αφού γνωρίζουν καλά και για 41 χρόνια το πρόσωπο του ληστή και τη συμπεριφορά του.
Αυτό και μόνο το γεγονός, της σύμπνοιας και συστράτευσής τους με ένα μεγάλο καταπατητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ευρωπαϊκών αξιών, αφαιρεί από τους συμπορευόμενους το στοιχείο της αντικειμενικότητα και της αξιοπιστίας και αποκαλύπτει ξανά την υποκρισία, τα δύο μέτρα και σταθμά, στην προσπάθειά τους να δώσουν μια άλλη εικόνα και διάσταση στη Ρωσία και την εξωτερική της πολιτική.
Για 4 χρόνια, όλοι αυτοί οι συνασπισμένοι δεν κατάφεραν να εξουδετερώσουν το Ισλαμικό Κράτος και τώρα ανησυχούν και προσπαθούν να χρωματίσουν όπως εκείνοι θέλουν την εμπλοκή της Ρωσίας, ωσάν και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ή «τρομοκρατίας» πρέπει να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο και αρμοδιότητα μόνον ορισμένων και εκτός των πλαισίων και αρχών των ΗΕ.
Σίγουρα η Ρωσία δεν είναι Κύπρος, ούτε για να της βάζουν τρικλοποδιές και παγίδες μα ούτε και ληστές και σερίφηδες για να την επιτηρούν.. Ο κύβος ερρίφθη και το τοπίο περί Ισλαμικού Κράτους, πρόδηλα θα ξεκαθαρίσει άπαξ και δια παντός.
