Με τιμές που αρμόζουν στην πολυσχιδή προσφορά του προς την πατρίδα για 56 συναπτά χρόνια και με κατάμεστη την εκκλησία του Ναού Σοφία κηδεύτηκε σήμερα στις 4 το απόγευμα ο πρώην υπουργός Αμυνας Κώστας Παπακώστας ο οποίος έφυγε πικραμένος από τη ζωή την περασμένη Δευτέρα εγκλειστος

στο Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εκατονταδες φίλοι εκτιμητές , συναγωνιστές,  συνοδοιπόροι, πολιτικοί αρχηγοί  η οικογένεια του, συγγενείς ανώνυμοι και επώνυμοι κατάκλυσαν την εκκλησία  για να αποχαιρετίσουν έναν άξιο γιο της Κύπρου. Τον άνθρωπο που ποτέ στη ζωή του δεν λιποψύχισε ούτε και λιποτάκτησε.

Επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησαν ο Προεδρεύων της Δημοκρατίας Γιακκάκης Ομήρου  και  εκ μέρους της οικογένειας τον αποχαιρέτησε ο αδελφός του Ιάκωβος Παπακώστα του οποίου ο λόγο ήταν καταπελτικός για τις ευθύνες όσων αρνούνταν πεισματικά και με εμπάθεια να κατανοήσουν το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε ο πρώην υπουργός,Αμείλικτα ήταν και τα ερωτήματα που έθεσε προς τον Γενικό Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη ο οποίος αρνείτο εδώ και δύο χρόνια να απαντήσει στο αίτημα  για την απονομή προεδρικής χάρης. Εκ μέρους  της οικογένειας υποσχέθηκε την αναζήτηση δικαιοσύνης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Της κηδείας προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.

Παραθέτουμε πιο κάτω τον αποχαιρετισμό του Ιάκωβου Παπακώστα προς τον αείμνηστο αδελφό του Κώστα.

«Ανεμοδαρμένη πορεία»

 

«Αυτός είναι ο τίτλος που επέλεξες αδελφέ μου, για το βιβλίο που συνέγραψες, φυλακισμένος στο δωμάτιο – κελί του Νοσοκομείου.

Απόλυτα επιτυχής ο τίτλος Ανεμοδαρμένη πορεία, γιατί αυτές οι δύο λέξεις περικλείουν τη ζωή, τη δράση και τους αγώνες σου για Ελευθερία και Δημοκρατία.

• Έφηβος το 1955 ο Κώστας, εντάσσεται στις Ομάδες Κρούσης της ΕΟΚΑ.
• Ανθυπολοχαγός του Κυπριακού Στρατού το 1964, καθοδηγεί τις μάχες εναντίων των Τούρκων Στασιαστών στην Ομορφίτα, Νεάπολη, Τράχωνα και Δάλι.
• Λοχαγός το 1973 δηλώνει παρών στην ίδρυση του Εφεδρικού Σώματος και αναλαμβάνει δράση κατά της ΕΟΚΑ Β’.
• Λοχαγός στις 15 Ιουλίου 1974 αντιστέκεται, συλλαμβάνεται, βασανίζεται και φυλακίζεται για την αντίσταση που προέβαλε στο προδοτικό πραξικόπημα και για τη δράση του στη προάσπιση της νομιμότητας και της Δημοκρατίας.
• Λοχαγός στις 20 Ιουλίου 1974, αποφυλακίζεται και χωρίς καν να αποχαιρετίσει την οικογένεια του ανεβαίνει στο Πενταδάκτυλο, επικεφαλής Λόχου Εφέδρων, για απόκρουση του Τούρκου εισβολέα.
• Ταγματάρχης το 1978, ιδρύει τη ΜΜΑΔ. Τη στελεχώνει, την εξοπλίζει και την αναδεικνύει, μέχρι και σήμερα, ως την κορωνίδα όλων των αστυνομικών μονάδων.
• Το 1992 διορίζεται Υπαρχηγός της Αστυνομίας.
• Το 1996 εκλέγεται Βουλευτής Αμμοχώστου για τρεις συνεχόμενες θητείες με το ΑΚΕΛ – Αριστερά – Νέες Δυνάμεις, ένα πολιτικό χώρο που τίμησε και υπηρέτησε πιστά.
• Το 2008 διορίζεται Υπουργός Αμυνας.

Ναι! Ήταν μια Ανεμοδαρμένη Πορεία 56 χρόνων.

Στις 3 Μαρτίου 2015 ο έντιμος Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, σε δημόσια δήλωσή του απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ο οποίος τον ρώτησε τι θα γίνει τελικά με το αίτημα αποφυλάκισης του Κώστα Παπακώστα για λόγους ανθρωπιστικούς, ανέφερε : «Θα απαντήσω σύντομα στο αίτημα αλλά εν πάση περιπτώση ανάμεσα στα άλλα θα ληφθεί υπόψη και το Δημόσιο Συμφέρον».

Και εδώ είναι που διερωτάται ο κάθε άνθρωπος…

α) 56 χρόνια προσφοράς κύριε Γ. Εισαγγελέα, μέσα από μιά Ανεμοδαρμένη Πορεία γεμάτη αγώνες, θυσίες και κινδύνους για τη σωτηρία της πατρίδας, δεν ήταν αρκετά για να ικανοποιηθεί το Δημόσιο Συμφέρον το οποίο επικαλείσθε;

β) Και από πότε το Δημόσιο Συμφέρον μετρά ως κριτήριο και αποτελεί τροχοπέδη για τη λήψη απόφασης για τη ζωή ενός ανθρώπου, αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει. Ο Κώστας Παπακώστας, δικαίως ή αδίκως, καταδικάστηκε σε φυλάκιση, δεν καταδικάστηκε σε θάνατο !

γ) Μήπως από τον περασμένο Μάρτη μέχρι σήμερα δεν ήταν αρκετός ο χρόνος για να αποφασίσετε κύριε Γενικέ στο τελευταίο αίτημα αποφυλάκισης, το οποίο μάλιστα συνοδευόταν από Έκθεση καταπέλτη του Ιατροσυμβουλίου που ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Η κατάσταση της υγείας του κρατούμενου εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους με δυσμενείς επιπτώσεις για την ίδια τη ζωή του;»

Στα δύο χρόνια που διήρκησε η φυλάκιση του Κώστα Παπακώστα, έχουν διαβιβαστεί από τους δικηγόρους της οικογένειας προς τον Γενικό Εισαγγελέα τρία αιτήματα με τα οποία ζητείτο η αποφυλάκιση του συνοδευόμενα πάντοτε από εμπεριστατωμένες εκθέσεις των ιατροσυμβουλίων και των θεραπόντων ιατρών. Μέχρι σήμερα ουδεμία απάντηση! Ούτε ναι, ούτε όχι. Μείναμε σε κατάσταση αναμονής με την αγωνία μας να κορυφώνεται μέρα με τη μέρα, γιατί η κατάσταση της υγείας του καθημερινά χειροτέρευε ! Ενημερώναμε ανελλιπώς για τη πορεία της υγείας του, όλους τους Υπεύθυνους: Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Γενικό και Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, Υπουργό Δικαιοσύνης και τη Διευθύντρια των φυλακών.

Παράλληλα από τον περασμένο Ιούνιο, ζητήσαμε δεκάλεπτη συνάντηση με τον Γενικό Εισαγγελέα, για να του εξηγήσουμε και προφορικά για το επείγον της κατάστασης. Είμαστε ακόμη στο «περιμένετε και θα σας ειδοποιήσουμε.»

Και εμείς τι ζητήσαμε; Το αυτονόητο : Να αποφυλακιστεί για να μπορέσει να αναζητήσει θεραπεία σε εξειδικευμένα ιατρικά κέντρα του εξωτερικού και να ζήσει όσος καιρός του απέμεινε με τα παιδιά και τα εγγόνια του, όπως εξάλλου γινόταν και σε άλλες περιπτώσεις, ακόμη και σε ισοβίτες εγκληματίες !

Ολόκληρη η Κύπρος εντός και εκτός συνόρων, ξεσηκώθηκε με αρθρογραφίες έγκριτων πολιτών και πολιτικών, απαιτώντας την αποφυλάκιση του Κώστα Παπακώστα. Εισηγήσεις για αποφυλάκιση στάλθηκαν και από τις 17 Οργανώσεις Ομογενών του εξωτερικού συμπεριλαμβανομένης και της ΠΣΕΚΑ που εκπροσωπεί χιλιάδες μέλη σε όλο τον κόσμο αλλά και αυτές πετάχτηκαν στο κάλαθο της εμπάθειας και της υποκρισίας.

Ο τότε Υπουργός Υγείας Φίλιππος Πατσαλής στον οποίο κοινοποιήθηκε η τελευταία έκθεση του ιατροσυμβουλίου, ανησύχησε τόσο πολύ που με δική του πρωτοβουλία ετοίμασε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Γενικό Εισαγγελέα ενημερώνοντας τους για τη κρισιμότητα της κατάστασης της Υγείας του κρατουμένου με την άποψη ότι θα έπρεπε να αποφυλακιστεί το συντομότερο. Δυστυχώς δεν καρποφόρησε ούτε αυτή η προσπάθεια.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέβη τον περασμένο Μάρτιο σε μία γενναία δημόσια δήλωση εκφράζοντας τη συμπάθεια του προς τον Κώστα Παπακώστα, δηλώνοντας ότι όταν κινδυνεύει η ζωή ενός ανθρώπου πρέπει το ζήτημα να αντιμετωπιστεί ανθρωπιστικά. Η εξαγγελία αυτή αναπτέρωσε τις ελπίδες μας αλλά δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε γιατί προσέκρουσε στην άρνηση του Γενικού Εισαγγελέα. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Συντάγματος, για να ασκήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το δικαίωμα απονομής χάριτος σε φυλακισμένο, πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη σύσταση του Γενικού και του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.

Εδώ ακριβώς ταιριάζει η ρήση: «Η υπερβολική δικαιοσύνη καταντά αδικία» και σύμφωνα με το φιλόσοφο Αριστοτέλη «Η αρετή της δικαιοσύνης έγκειται στη μετριοπάθεια και ρυθμίζεται από τη σύνεση.»

Νιώθω την ανάγκη, εκ μέρους της οικογένειας να ευχαριστήσω τις εκατοντάδες γνωστών και άγνωστων ανθρώπων οι οποίοι μας συμπαραστάθηκαν καθόλη τη διάρκεια της δοκιμασίας μας. Ευχαριστίες απευθύνω σ’ εκείνους τους πολιτικούς που επέδειξαν ανθρωπιά και συμπάθεια στον Κώστα Παπακώστα. Ευχαριστίες επίσης απευθύνω στους 309 ιατρούς όλων των ειδικοτήτων που υπέγραφαν το αίτημα άμεσης αποφυλάκισης. Ιδιαίτερες όμως ευχαριστίες απευθύνω σε Σας Μακαριότατε, για την ευαισθησία Σας και την προσπάθεια που καταβάλατε. Ενθυμίστε Μακαριότατε, πόσες φορές σας συναντήσαμε για το ίδιο θέμα και σε τι τοίχους μικροψυχίας και άρνησης πέσατε. Ευχαριστίες απευθύνω και σας κ. Πρόεδρε της Βουλής, καθώς και στους υπόλοιπους Αρχηγούς Κομμάτων που επανειλημμένα θέσατε το θέμα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τελικά η ημερομηνία 11 Ιουλίου, αδελφέ μου, σημάδεψε τη ζωή σου και τη ζωή της οικογένειας μας. Ήταν 11 Ιουλίου το 1996 όταν έχασες την 25χρονη ακριβή σου κόρη Φλωρίνα σε ώρα αστυνομικού καθήκοντος. Ήταν 11 Ιουλίου το 2011, ακριβώς την ίδια μέρα, ενώ ήσουν Υπουργός Άμυνας, σημειώθηκε η φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση. Μετέβηκες αμέσως επί τόπου και βίωσες τη τραγωδία σε όλη της την έκταση με δεκατρία αδικοσκοτωμένα παλικάρια και τεράστιες υλικές ζημιές.

Από ευθιξία και αξιοπρέπεια έδωσες αμέσως τη παραίτηση σου αναλαμβάνοντας το μερίδιο της πολιτικής ευθύνης που σου αναλογούσε.

Από το σημείο αυτό άρχισε ο δικός σου Γολγοθάς. Ανακρίσεις, δικαστήρια, απερίγραπτη ψυχική οδύνη και τέλος, το δικαστήριο του σε έκρινε ένοχο για αμέλεια.

Εμείς, η οικογένεια του Κώστα Παπακώστα, που ζήσαμε από πολύ κοντά λεπτό προς λεπτό την Οδύσσεια του, που μελετήσαμε λεπτομερώς το μαρτυρικό υλικό, που παρακολουθήσαμε ανελλιπώς όλη τη διαδικασία από την αρχή μέχρι το τέλος, πιστεύουμε στην αθωότητα του και ότι η άδικη καταδίκη του αποσκοπούσε στην ανεύρεση εξιλαστήριου θύματος.

Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδίκασε την Έφεση, δύο εκ των κορυφαίων δικαστών, ο Πρόεδρος, κύριος Νικολάτος και ο κύριος Στέλιος Ναθαναήλ, αθώωσαν και απάλλαξαν τον Κώστα Παπακώστα από όλες τις κατηγορίες. Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία του Ανωτάτου επικύρωσε την Απόφαση του Κακουργιοδικείου.

Δεν σταματήσαμε όμως ως εδώ, και ούτε ποτέ θα σταματήσουμε να αναζητούμε τη δικαίωση. Γι’ αυτό έχουμε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την ελπίδα ότι θα ανατρέφουμε τις αποφάσεις των Κυπριακών Δικαστηρίων.

Το πάλεψες γενναία, αδελφέ μου. Όπως παλληκάρι ήσουν στη ζωή, παλληκάρι στάθηκες σε όλη τη διάρκεια της κράτησης σου, μέχρι τη μέρα του θανάτου σου. Σε επισκεπτόμασταν για να σου δώσουμε θάρρος και δύναμη να αντέξεις, αλλά στο τέλος, εσύ μας εμψύχωνες και μας έδινες κουράγιο. Αξέχαστα θα μείνουν τα λόγια σου: «Αν πραγματικά ήμουν ο αίτιος αυτής της καταστροφής και αν ήμουν καλά στην υγεία μου, ήταν να σηκωθώ να πάω μόνος μου στις φυλακές. Να μείνω όχι πέντε αλλά εικοσιπέντε χρόνια χωρίς να παρακαλέσω κανένα».

Ανέμενες αγαπημένε μας, ότι έστω και την υστάτη, κάποιοι θα έκαναν δεύτερες σκέψεις και θα σου έδιναν την ευκαιρία να διεκδικήσεις και εσύ όπως κάθε άνθρωπος, το δικαίωμα της ελευθερίας σου.

Παρέμεινες μέχρι το τέλος περήφανος, αξιοπρεπής και απροσκύνητος, παρόλο που σου αρνήθηκαν και τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματα σου: Σου αρνήθηκαν το δικαίωμα να εκκλησιαστείς τη Μεγάλη Βδομάδα στην εκκλησία του Νοσοκομείου. Σου αρνήθηκαν το δικαίωμα να βγαίνεις για λίγο από το δωμάτιο σου και να περπατάς έξω στο κήπο του Νοσοκομείου. Σου αρνήθηκαν ακόμη και το δικαίωμα για ολιγόωρη άδεια να πας ελεύθερος για λίγες ώρες στο μνημόσυνο της κόρης σου. Για να χαλαρώσει λιγάκι τους τελευταίους μήνες, ο αυστηρός εγκλεισμός σου στο δωμάτιο – κελί του νοσοκομείου και να μπορείς να βγαίνεις λίγα λεπτά έξω στον καθαρό αέρα, χρειάστηκε η παρέμβαση των θεράποντων ιατρών προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης.

Δεν αρνήθηκες ποτέ βοήθεια σε όποιον την είχε ανάγκη, κι όμως πέθανες μόνος και πικραμένος σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου φρουρού μένος, χωρίς κανένα δικό σου άνθρωπο δίπλα σου σε αυτές τις τελευταίες σου στιγμές. Πέθανες μακριά από το σπίτι σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Πέθανες με το παράπονο και την πικρία να ξεχειλίζουν τη καρδιά σου. Δεν είπες ποτέ όμως κακό λόγο για κανένα. Τα άφηνες όλα στο Θεό και συχνά μας θύμιζες ότι «Έχει Θεό και βλέπει».

Έδωσες σε όλους μας μαθήματα ανθρωπιάς και έδειξες τη βαθιά σου ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο όταν εσύ ο ίδιος, έδωσες τη συγκατάθεσή σου να αποφυλακιστεί ο αλλοδαπός οδηγός που σκότωσε τη κόρη σου επειδή αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Αδελφέ μου,

Πολλοί ήταν εκείνοι που σε πίκραναν και σε ταλαιπώρησαν στα 76 σου χρόνια. Όμως κανείς δεν θα μπορέσει να διαγράφει, να αμφισβητήσει ή να κηλιδώσει την ιστορία και τη προσφορά σου στους αγώνες της πατρίδας μας, επειδή αυτή είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στους βράχους του Πενταδακτύλου, στον Άγιο Ερμόλαο, στο Καλαμπάκι, στο Μερσινίκι, στην Αγλαντζιά και στην Ομορφίτα, όπου πολέμησες και διακρίθηκες.

Αυτό το τέλος άξιζε σε ένα άνθρωπο που υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση για 56 ολόκληρα χρόνια τη Πατρίδα; Την απάντηση τη δώσατε σήμερα όλοι εσείς που συρρεύσατε από κάθε γωνιά της Κύπρου για να απευθύνετε το Ύστατο Χαίρε.  Στο σύζυγο, στο πατέρα σας, στο παππού σας, στον αδελφό σας, στο θείο σας, στο ξάδελφο σας, στο συγγενή σας, στο συγχωριανό σας, στο Συναγωνιστή σας, στο Λοχαγό σας, στο Διοικητή σας, στο βουλευτή σας, στον Υπουργό σας, στον ΑΝΘΡΩΠΟ Κώστα Παπακώστα.

Καλό ταξίδι Αδελφέ μου, καλή αντάμωση κι’ ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!

 

Επικήδειος λόγος από τον Προεδρεύοντα της Δημοκρατίας,
κ. Γ. Λ. Ομήρου

Στον επικήδειο λόγο του ο Προεδρεύων της Δημοκρατίας κ. Γιαννάκης Ομήρου  ανέφερε:

«Οδυνηρό καθήκον μας έφερε σήμερα εδώ, για να σου απευθύνουμε το ύστατο χαίρε. Όμως, ο αποχαιρετισμός μιας κορυφαίας προσωπικότητας που τίμησε την πατρίδα, τη δημοκρατία, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τις Δυνάμεις Ασφαλείας και την Πολιτική, που υπηρέτησε αρχές και αξίες και όχι αξιώματα, δεν είναι εύκολο καθήκον.

Και τα λόγια μοιάζουν φτωχά και ανήμπορα να περιγράψουν το ανάστημα και την προσφορά του Κώστα Παπακώστα. Να απαριθμήσουν τις αρετές και να καταγράψουν την πολυσήμαντη συμβολή του στους αγώνες του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική προκοπή. Ο Κώστας Παπακώστας ουδέποτε φυγάδευσε τον εαυτό του από τους αγώνες και τις αγωνίες της πατρίδας και του λαού μας. Παρών στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’55-’59 και σε όλους τους αγώνες των δύσκολων χρόνων μετά την ανεξαρτησία.

Γεννημένος στην τουρκοκρατούμενη σήμερα Αγία Τριάδα Γιαλούσας, επιλέγει νωρίς την πορεία πρώτης γραμμής υπεράσπισης της πατρίδας. Σπουδάζει στην ανώτατη Σχολή Πολέμου και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, ενώ τυγχάνει μετεκπαίδευσης σε σχολές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας.

Υπηρετεί για δεκαοκτώ χρόνια πρώτα στον Κυπριακό Στρατό και στη συνέχεια στην Εθνική Φρουρά όπου καταξιώνεται με τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Στην σκοτεινή περίοδο της υπονόμευσης του δημοκρατικού και πολιτειακού ιστού, επιλέγεται από τον Πρόεδρο Μακάριο να μετακινηθεί στο Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας που συστάθηκε για την αντιμετώπιση της εθνοκτόνου δράσης της ΕΟΚΑ Β. Κατά το προδοτικό πραξικόπημα της 15 ης Ιουλίου, ο Κώστας Παπακώστας, με απαράμιλλο ηρωισμό και αυτοθυσία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αντιστασιακού αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του εκλεγμένου προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Με τον ίδιο ηρωισμό και αυτοθυσία θα βρεθεί στον αγώνα για απόκρουση της τουρκικής εισβολής.

Υπηρετεί στη συνέχεια στην Αστυνομία. Ο ζήλος και η αφοσίωση στο καθήκον, η αποτελεσματικότητα και τα ηγετικά του προσόντα τον οδηγούν στη θέση του Υπαρχηγού της Δύναμης. Από την Αστυνομία αποχωρεί το 1996 και εκλέγεται μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων με το ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις το 1996, θέση στην οποία επανεκλέγεται το 2001 και το 2006. Κοσμεί και τιμά τα κοινοβουλευτικά έδρανα υπηρετώντας και ως Πρόεδρος Κοινοβουλευτικών Επιτροπών. Είχα το προνόμιο να συνεργαστώ μαζί του στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Άμυνας και να διαπιστώσω εκ του σύνεγγυς τον πατριωτισμό και το πάθος του για την Κύπρο.

Το 2008 διορίζεται Υπουργός Άμυνας στην Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια.

Για τη μεγάλη προσφορά του στην πατρίδα τιμήθηκε με διπλώματα και μετάλλια τόσο για τη συμμετοχή του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ ’55-’59 όσο και για τη δράση του στην προάσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας εναντίον του πραξικοπήματος της 15 ης Ιουλίου.

Προσηνής, ανεξίκακος, μεγαλόθυμος, μειλίχιος, οπαδός του ήπιου πολιτικού λόγου, φορέας ήθους, εντιμότητας και ανιδιοτέλειας, ο Κώστας Παπακώστας διαμόρφωσε πρότυπο στρατευμένου πατριώτη, αγωνιστή, αξιωματικού και πολιτικού. Ένα πρότυπο το οποίο έχουμε απόλυτη ανάγκη στη σημερινή βαθιά κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος.

Οι συνάδελφοι και συναγωνιστές του στις Ένοπλες Δυνάμεις και την Αστυνομία, η Βουλή των Αντιπροσώπων, το Υπουργικό Συμβούλιο αλλά και οι άνθρωποι του λαού μας μπορούσαν με την ίδια ευκολία να αντιληφθούν και να νιώσουν ότι έχουν απέναντί τους ένα σημαντικό άνθρωπο.

– Χαρισματικό και ευαίσθητο.
– Βαθιά ριζωμένο στις παραδόσεις και τους ηθικούς κανόνες.
– Ανεκτικό στην αντίθετη άποψη.
– Αφοσιωμένο πατριώτη αλλά όχι μισαλλόδοξο.
– Αθεράπευτο δημοκράτη.
– Οπαδό του μέτρου και εχθρό της υπερβολής.
– Έναν άνθρωπο που δεν εκμεταλλεύτηκε τα προσόντα του, αλλά εξετέθη σε κινδύνους στο όνομα των πεποιθήσεων και των αισθημάτων του.

Η Εθνική Φρουρά, η Αστυνομία, η Βουλή των Αντιπροσώπων, η Εκτελεστική Εξουσία, μπορούν να σεμνύνονται ότι είχαν στις τάξεις τους τον Κώστα Παπακώστα.

Σε μια εποχή δύσκολη, γεμάτη αγώνες, περιπέτειες και αντιξοότητες, οι γνώσεις του, η ισχυρή προσωπικότητα, το ήθος και η αφοσίωση στο καθήκον ήταν καθοριστικές παράμετροι μιας αδιάκοπης δημιουργικής προσφοράς.

Σήμερα η Κυπριακή Πολιτεία, στην οποία έθεσε σφραγίδα ανεξίτηλη, τον τιμά για αυτή τη διαχρονική του προσφορά. Κι αν ο Κώστας Παπακώστας φεύγει με τη δικαιολογημένη πικρία μιας άδικης μεταχείρισης, είναι δικαιωμένος από τον λαό και την ιστορία για την τεράστια προσφορά του στους αγώνες της πατρίδας.

Κώστα Παπακώστα,
Πρωτοπόρε Αγωνιστή των δικαίων της Κύπρου,
Ασυμβίβαστε δημοκράτη,
Αφοσιωμένε πατριώτη,

Υπήρξες μια διαδρομή γεμάτη φως. Και η σύνοψη της ζωής σου θα αποτελεί για πάντα πολύτιμη κιβωτό αρετών. Γι’ αυτό σήμερα μετράμε τη μεγάλη απουσία σου. Θα σε βλέπουμε πάντα ορθό, ζωντανό, περήφανο και ανυπότακτο.

Η φυσική σου σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς τις διαστάσεις του έργου και της προσωπικότητάς σου, τον πλούτο των αισθημάτων σου, το ανεξάντλητο περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής σου, το μέγεθος της αφοσίωσης στο δημόσιο και το εθνικό συμφέρον, αλλά και το μεγάλο χρέος όλων μας για συνέχιση του αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.

Απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου οικογένεια. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη, εκτίμηση και ευγνωμοσύνη.

Καλό σου ταξίδι!»

 

 

 

Αποχαιρετιστήριο λόγο εκφώνησε επίσης ο Πρόεδρος του Φιλοαστυνομικού Συνδέσμου Νεόφυτος Παπαμιλτιάδους.

Μετά το τέλος της ακολουθίας, το φέρετρο με τη σορό του νεκρού μεταφέρθηκε στο όχημα που τον οδήγησε στην τελευταία του κατοικία, στην παρουσία αγήματος που απέδιδε τιμές και με το πλήθος στο προαύλιο του ναού να χειροκροτεί σε ένδειξη σεβασμού.

Το παρών στην κηδεία του εκλιπόντος έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Άμυνας Χριστόφορος Φωκαΐδης, πολιτικοί αρχηγοί, βουλευτές και εκπρόσωποι κομμάτων, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου, η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και πλήθος κόσμου. Εκ μέρος του τέως Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, στεφάνι κατέθεσε η σύζυγός του, Έλση.

Ο Κώστας Παπακώστας τάφηκε στο κοιμητήριο Στροβόλου δίπλα σην κόρη του Φλωρίνα που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα εν ώρα καθήκοντος , ενώ άγημα της Εθνικής Φρουράς απέδιδε τιμές και ρίφθησαν αποχαιρετηστήριοι πυροβολισμοί.