Του Νίκου Κατσουρίδη
Στις ΗΠΑ ήδη κυκλοφορούν σενάρια για επικείμενη θερμή εμπλοκή της χώρας με την Κίνα. ΄Ήδη υπάρχει σχετικό αναλυτικό ντοκιμαντέρ στο Netflix και παράγονται και σχετικές κινηματογραφικές ταινίες. Οι τελευταίες δυστυχώς εδώ και δεκαετίες προλέγουν αρνητικά φαινόμενα τα οποία βιώνουμε μετά από κάποια χρόνια.
Η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας κλιμακώνεται από πολύ καιρό. Αυξάνεται δε ευθέως ανάλογα με την αύξηση της οικονομικής ισχύος της Κίνας. Σήμερα έχει φτάσει στο απόγειο της με τελευταία έκφραση της τις απαράδεκτες λεκτικές «φιλοφρονήσεις» του Προέδρου Μπαϊντεν προς την κατεύθυνση του κινέζου ομόλογου του κ. Σι.
Γιατί όμως αυξάνεται αυτή η ένταση; Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί λόγω της επιθετικότητας της Κίνας. Και το ερώτημα είναι, ποιας επιθετικότητας. Η Κίνα δεν διατηρεί στρατεύματα πουθενά εκτός Κίνας. Οι ΗΠΑ έχουν στρατό σε ουκ ολίγες χώρες. « Δικαιολογητικό» ότι προστατεύουν την εθνική τους ασφάλεια και τα εθνικά τους συμφέροντα. Ποια ασφάλεια των ΗΠΑ κινδυνεύει και από ποιόν έτσι ώστε να κατέχουν ακόμα το 1/3 της Συριακής γης. Εκτός αν εννοούν τα οικονομικά τους συμφέροντα, γιατί …… τυχαία στο συριακό έδαφος που κατέχουν εξορύσσεται το 1/3 του Συριακού πετρελαίου και παράγεται το κύριο μέρος των συριακών σιτηρών. Και όταν μιλούν για συμφέροντα προφανώς εννοούν την καθαρή αυτή κλοπή του πλούτου του συριακού λαού, όπως έκαναν και χειρότερα και κάνουν με την κλοπή του εθνικού πλούτου του Ιράκ και Λιβύης (πετρέλαιο, χρυσό, ρευστό κεφάλαιο κλπ.). Φυσικά αυτά τα κάνουν στο όνομα της δημοκρατικής άνοιξης. Στην πραγματικότητα για να ενισχύσουν την οικονομία τους που σταθερά υποχωρεί τα τελευταία 20-25 χρόνια έναντι άλλων οικονομιών και κυρίως της Κινεζικής. Άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και η δική τους ευθύνη (όχι βέβαια μόνο των ΗΠΑ) στη παράταση του πολέμου στην Ουκρανία γίνεται κατά 50% για αυτό τον λόγο. Χαρακτηριστική μια πρόσφατη δήλωση της Janet Yellen ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ. «Η συνεχιζόμενη στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχυθεί η Παγκόσμια Οικονομία»!!
Άρα το υπόβαθρο της ρήξης στις σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας είναι η απώλεια της αμερικανικής ηγεμονικής θέσης στην παγκόσμια οικονομία και το πέρασμα της Κίνας στη θέση του σημαιοφόρου. Η Κίνα ήδη βρίσκεται στην πρωτοκαθεδρία της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό πλήττει τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, που της αποδίδουν επιθετικότητα η οποία απειλεί την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Αλλά πως την απειλεί δεν λένε. Έχουμε προαναφέρει ότι η Κίνα δεν διατηρεί στρατό σε άλλη χώρα και ειδικά στο δυτικό ημισφαίριο. Η Κίνα δεν έχει ούτε στρατιωτικές βάσεις στο δυτικό ημισφαίριο. Ούτε και μία! Αντίθετα οι ΗΠΑ έχουν περικυκλωμένη την Κίνα με εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις σε άλλες χώρες. Συνολικά οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ που στοχεύουν την Κίνα είναι …. Μόνο 259(!!) όχι 260 προς θεού και αυτές «μόνο» στις άμεσα γειτονικές χώρες. Δηλαδή, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, Θαϊλάνδη, Σιγκαπούρη, Φιλιππίνες και Γκουάμ.
Η Κίνα λοιπόν απειλεί την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και όχι το αντίθετο. Η Κίνα όντως είναι η πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Και όχι μόνο στην Παραγωγή Εθνικού Προϊόντος αλλά και σε ένα άλλο ουσιαστικό κριτήριο. Στη δομή του παραγόμενου ΑΕΠ. Ενώ στις ΗΠΑ οι τομείς της πραγματικής οικονομίας (βιομηχανίας, αγροτικός τομέας, εξορυκτικός τομέας και κατασκευές) συνιστούν μόνο το 19% του ΑΕΠ στην Κίνα συνιστούν το 56%!! Επιπρόσθετα η Κίνα έχει την πρωτιά στην παραγωγή βασικότατων, απαραίτητων υλικών κατασκευής και παραγωγής. Για παράδειγμα η κινεζική παραγωγή χυτοσιδήρου είναι 1.5 φορά μεγαλύτερη από όσον όλον του υπόλοιπου κόσμου μαζί, ενώ και στην παραγωγή τσιμέντων κατέχει την πρώτη θέση, παράγοντας 2 φορές περισσότερο από όσο όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Και μένω ως εδώ λόγω χώρου. Προσθέστε μόνο στα στοιχεία τα τρισεκατομμύρια συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας σε δολάρια και συνδυάστε αυτό το γεγονός με το απίστευτο τεράστιο έλλειμμα των ΗΠΑ και θα αντιληφθείτε γιατί η …αγάπη της Ουάσιγκτον προς το Πεκίνο γίνεται όλο και μεγαλύτερο.
Όντως λοιπόν απειλεί την ηγεμονία των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς πλην το στρατιωτικό. Για την ώρα βέβαια. Φυσικά είναι σημαντικό να λεχθούν ότι όταν στις ΗΠΑ μιλούν για Εθνικά και Οικονομικά συμφέροντα της χώρας και Εθνική Ασφάλεια κυρίως εννοούν την οικονομική ολιγαρχία που ελέγχει το κράτος. Όπως π.χ. Ελον Μασκ (248 δις), Τζεφ Μπέζος (159 δις), Μπιλ Γκεϊτς (136 δις), Λάρυ Έλισσον (134 δις), Στιβ Μπάλμερ (120 δις), Γουάρρεν Μπάρετ (114 δις), Μαρκ Ζούκερμπεργκ (112 δις) και αρκετοί άλλοι.
Σπρώχνουν λοιπόν τα πράγματα οι ιθύνοντες στην Ουάσιγκτον σε μια αναβάθμιση της αντιπαράθεσης με την Κίνα, πράγμα το οποίο είναι δυνατό να οδηγήσει με μια αφορμή σε θερμή εμπλοκή. Είτε αυτό είναι το ζήτημα της Ταϊβάν, είτε η ιδιοκτησία νησιών που αμφισβητείται ή κάτι άλλο. Η αλλαγή στην παγκόσμια σκακιέρα ας γίνει ειρηνικά. Άλλωστε αυτό δεν επιτάσσει η ελευθερία, η δημοκρατία και η ελεύθερη αγορά;
