Η Κύπρος αξίζει όσο πέντε Σουηδίες
Διπλωματική καταστροφή, παρά τις θριαμβολογίες των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, θεωρεί ο γνωστός γεωστρατηγικός αναλυτής Michael Rubin τη συμφωνία που έγινε με την Τουρκία και τον Ερντογάν, ώστε ο τελευταίος να δώσει το πράσινο φως για την ένταξη της Σουηδίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο…
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Rubin, «Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, είχε επιτέλους κάνει το αδύνατο: έπεισε τον Πρόεδρο της Τουρκίας να άρει το βέτο του σε ό,τι αφορά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η ομάδα του Προέδρου Μπάιντεν, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, μπορεί να θελήσει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Στόλντενμπεργκ – δεν πρέπει.
Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή.
Αφήστε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ’ εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα.
Αφήστε στην άκρη την υποκρισία του να αντιμετωπίζουμε τους Κούρδους στη Σουηδία ως τρομοκράτες όταν οι υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία όχι μόνο περιφέρονται ελεύθεροι αλλά και προσφέρουν υπηρεσίες.
Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο quid pro quo.
Η Τουρκία δεν αναμένει πλέον μόνον την άρση των περισσότερων κυρώσεων που της είχαν επιβληθεί, και οι οποίες σχετίζονταν με την άμυνα, αλλά και να ενταχθεί με διαδικασίες εξπρές στην Ευρωπαϊκή Ένωση – διαδικασία μέχρι πρότινος ετοιμοθάνατη.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της.
Για να άρει το βέτο, ο Στόλτενμπεργκ και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζ. Σάλλιβαν θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει εκ των έσω τον δημοκρατικό της προσανατολισμό.
Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία υποχωρεί συχνά στους τουρκικούς εκβιασμούς επειδή φοβάται ότι ο Ερντογάν θα εξαπολύσει κύματα προσφύγων στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί πληροφοριών εκτιμούν ότι ο Tούρκος πρόεδρος ελέγχει πυρήνες τρομοκρατίας στους κόλπους της τουρκικής διασποράς στην καρδιά της Γερμανίας.
Ούτε είναι πρόβλημα μόνο τα κελιά των τρομοκρατών.
Πριν από μια εβδομάδα, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί , ο κύριος εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού του Eρντογάν, δήλωσε: «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι Τούρκος».
Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Στόλτενμπεργκ επαναφέρει κάποια πράγματα στη θέση τους, αλλά δεν αποτρέπει την Τουρκία από το να επαναλάβει την εκβιαστική συμπεριφορά της σε μελλοντικά συνέδρια του ΝΑΤΟ.
Εάν ο Eρντογάν σταματήσει το πόκερ ζητώντας νέες παραχωρήσεις, ο Στόλτενμπεργκ εγγυάται ότι κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικούς εκβιασμούς».
«Υπάρχει και άλλη τραγωδία»
Σύμφωνα με τον Rubin, «Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή.
Για σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία έχει καταλάβει το ένα τρίτο της Κύπρου, μια χώρα που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε καλή κατάσταση.
Ο Στόλτενμπεργκ και ο Σάλλιβαν φαίνονται ουσιαστικά τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική.
Σε τελική ανάλυση, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα εάν η Σουηδία παραμείνει εκτός, αλλά θα ενεργεί στο εξής σύμφωνα με τις βουλές του Eρντογάν
Η Κύπρος δεν πρέπει να πέφτει θύμα της πεποίθησης των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η πολιτική ικανότητα απαιτεί θυσίες.
Πρέπει δε να σημειωθεί πως η Κύπρος πρέπει να αποτελεί βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το μικρό μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους».
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να χτυπάνε φιλικά ο ένας τον άλλον στην πλάτη στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα οικτίρουν την ημέρα…
Το να δοθεί στην Τουρκία δρόμος για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας δημιουργεί προηγούμενο κατευνασμού και ενδυναμώνει ένα θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκό καθεστώς, για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερο τίμημα από ότι φαντάζονται».
