Του Νίκου Κατσουρίδη
Στα 1950 οι άνθρωποι είχαν τρομοκρατηθεί από την πιθανότητα να υπάρξει παγκόσμια σύρραξη εξ΄ αιτίας του Κορεατικού. Βλέπετε είχε προηγηθεί η ρίψη των πρώτων ατομικών βομβών στις Ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, από τους Αμερικανούς.
Στα 1962 λόγω της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα ο τρόμος των ανθρώπων υπήρξε ακόμα μεγαλύτερος. Τότε τα όπλα μαζικής καταστροφής είχαν αναβαθμισθεί σε πυρηνικά και επιπρόσθετα τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, άφηναν τη θέση τους στους πυραύλους μέσου και μεγάλου βεληνεκούς.
Η επόμενη φορά που αναστατώθηκε ο κόσμος για την παγκόσμια ειρήνη ήταν από αφορμή τον πόλεμο του Βιετνάμ. Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις οι απλοί πολίτες, οι κοινωνίες των ανθρώπων, λαοί και έθνη ολόκληρα είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στους πολέμους και ειδικά στη πιθανότητα ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Και έφεραν μαζί με άλλους παράγοντες αποτέλεσμα. Κάτω από την παγκόσμια λαϊκή αντίδραση υπογράφηκαν διάφορες συμφωνίες μεταξύ των μεγάλων κρατών και ειρηνική συνύπαρξη και περιορισμό της ανάπτυξης νέων οπλικών συστημάτων, ιδιαίτερα των πυρηνικών αλλά και των βιολογικών όπλων.
Μετά το 1990 και όταν πλέον ο κόσμος έγινε μονοπολικός όλα αυτά σιγά-σιγά άρχισαν να παραβιάζονται. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Δύση γενικότερα, επέλασε σε όλα τα επίπεδα, λόγω της ανυπαρξίας αντίπαλου δέους. Ο ανεκδιήγητος Γιέλτσιν οδήγησε την χώρα του στο ναδίρ. Η Κίνα ακόμα δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει αποτελεσματικά. Η επέλαση της Δύσης πήρε αρχικά την μορφή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. ΄Ήταν τότε που ο κορυφαίος θεωρητικός στρατηγιστής των ΗΠΑ Μπρεζίνσκι (Πολωνικής καταγωγής) περιέγραφε τη νέα χιλιετία της αμερικανικής αυτοκρατορίας που είχε ανατείλει. Οικονομική έκφραση της Νέας Τάξης υπήρξε και είναι, η ισοπεδωτική και σαρωτική Παγκοσμιοποίηση οικονομιών, αξιών, θεσμών, πολιτιστικών και εθνικών παραδόσεων, λαών και κρατών.
Έλα όμως που άλλες οι βουλές της ιστορίας. Στη Ρωσία αναδείχθηκε ένας νέος ηγέτης, οποίος ανεξαρτήτως πως τον αξιολογεί κάποιος, αναστήλωσε τη χώρα και επανέφερε την στρατιωτική της ισχύ σε τεράστια ύψη. Παράλληλα, όπως αποδεικνύει από την αντοχή που παρουσιάζει με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ρωσική οικονομία βρίσκεται ανάμεσα στις 4-5 ισχυρότερες του πλανήτη.
Παράλληλα η Κίνα, μέσα σε τριάντα χρόνια αργά και σταθερά προχωρούσε στην οικοδόμηση μιας ισχυρότατης οικονομίας στο εσωτερικό και ταυτόχρονα διείσδυσε κατά τρόπο σαρωτικό και σε εκατοντάδες οικονομίες άλλων χωρών. Κατάφερε σήμερα να είναι η πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο.
Τα πράγματα διεθνώς οδηγήθηκαν με ευθύνη όλων των πλευρών στη σημερινή πραγματικά φοβική και επικίνδυνη κατάσταση.
Γιατί; Διότι με επίκεντρο, τις Ρωσία και Κίνα, που σταδιακά βελτίωναν τις σχέσεις τους μέχρι να φτάσουν στη σημερινή συμμαχία τους, σειρά χωρών συμμάχησαν ή και συνεργάζονται μαζί τους για ανακατανομή ισχύος, επιρροής και ηγεμονίας στον κόσμο. Σε πολιτικό, οικονομικό και κάθε άλλο επίπεδο. Η παντοκρατορία των ΗΠΑ και ο μονοπολικός κόσμος ανατρέπονται. Το ίδιο και η ηγεμονία της συλλογικής Δύσης. Δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι στην οικονομική σύγκριση «Δύσης» και «Ανατολής» η Δύση έχει χάσει το προβάδισμα. Πρώτη περιοχή του κόσμου που υφίσταται ήδη τις συνέπειες αυτής της αλλαγής είναι η γηραιά ΄Ήπειρος. Η Ευρώπη. Ειδικά οι χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης βολοδέρνουν οικονομικά κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης των προηγούμενων ετών ( 2006-2013) και της υγειονομικής κρίσης, και της ενεργειακής, αλλά κυρίως λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Τα τρισεκατομμύρια που ρίχνονται στον άπατο πύθο του Ουκρανικού πολέμου θα γονατίσουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση πραγμάτων, μπροστά στον μέγιστο κίνδυνο ενός παγκόσμιου πολέμου που αν διεξαχθεί ο μη γένοιτο, ο πλανήτης Γη θα νεκρώσει, η ανθρωπότητα παρακολουθεί απαθής. Σείονται κατά καιρούς χώρες και κοινωνίες για διάφορους λόγους. Για τον κίνδυνο όμως αφανισμού του πλανήτη και του ανθρώπινου είδους, απάθεια και σιωπή. Τώρα είναι η ώρα μιας παγκόσμιας αντίδρασης που θα υποχρεώσει όλους τους εμπλεκόμενους να λογικευτούν.
