Του Νίκου Κατσουρίδη
Ήλθε για πέντε ώρες στα κατεχόμενα ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν και δήλωσε χωρίς ίχνος ντροπής ότι για να προσέλθουν σε συνομιλίες θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων. Το ψευδοκράτος. Προφανώς εννοεί να αναγνωριστεί και από εμάς. Αναβάθμιση του θράσους, της αδιαλλαξίας και της κυνικότητας. ‘Εχουμε πει πολλές φορές ότι εφόσον Δύση και Ανατολή συναγωνίζονται ποια θα κερδίσει τη πλήρη συμμαχία του Τούρκου Προέδρου υπέρ των δικών της στοχεύσεων, θα συνεχίζει και η γνωστή στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας. Δυστυχώς για αυτό βασικά τον λόγο δεν υπήρξε καμιά διεθνής αντίδραση.
Εκείνο όμως που πληγώνει είναι ότι παρ΄όλην αυτή την αναβάθμιση της τουρκικής αδιαλλαξίας, παρ΄όλην τη συμπεριφορά Ερντογάν, στην Κύπρο πολιτικοί θεσμοί και οργανισμοί είτε σιώπησαν, είτε απλά ψέλλισαν θέσεις με καθυστέρηση, οι οποίες περισσότερο συνιστούσαν κριτική κατά της ε/κ πλευράς. Ιδιαίτερα η τοποθέτηση του ΔΗ.ΣΥ και του τέως Προέδρου του εξέφραζαν βασικά κριτική προς την ε/κ πλευρά και τη θέση του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας περι ενεργότερης εμπλοκής της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης στο κυπριακό.
Θα σχολιάσω στη συνέχεια αυτή τη θέση του ΔΗ.ΣΥ περί Ε.Ε. που εκφράζεται για πολλοστή φορά και εκφράζει μια ακατανόητη αγωνία μπας και έχουμε ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. Θα επιμείνω ακόμα λίγο στην ουσιαστική ανυπαρξία αντίδρασης στις δηλώσεις του Ερντογάν, εδώ στην Κύπρο. Τι είπε ουσιαστικά και πως συμπεριφέρθηκε ο Τούρκος Πρόεδρος; Συμπεριφέρθηκε και μίλησε ως κατακτητής που είναι! Ως καταπατητής του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και κάθε έννοιας νομιμότητας. Ο Ερντογάν αγνόησε και τους τ/κ. Τους έκανε πέρα, που λέμε στην καθομιλουμένη. Πώς;
- Πρώτον επίλεξε να παραβιάσει τη μέχρι τώρα συνήθεια και πρωτόκολλο για τους εκ Τουρκίας αφικνούμενους και δεν επισκέφθηκε τα μνημεία των τ/κ ηγετών Φαζίλ Κιουτσούκ και Ραούφ Ντενκτάς αλλά επισκέφθηκε μόνο το μνημείο του Κεμάλ Αττατούρκ. Του ιδίου προσώπου που το βράδυ της επανεκλογής του, απηύθυνε μια καληνύχτα.
- Εξήγγειλε εν είδη κυβερνήτη των κατεχομένων ηλεκτρική διασύνδεση Τουρκίας – κατεχομένων και άλλα έργα περιλαμβανομένου οικισμού πλησίον της Δερύνειας.
- Φρόντισε να οργανωθεί η υποδοχή του στη κατεχόμενη μας πατρίδα, με ένα αγαπημένο του σύνθημα, που λέει « τρείς χώρες μια πατρίδα», δηλαδή Τουρκία – Αζερμπαϊτζάν – ψευδοκράτος. Παραπέμποντας σε προσάρτηση, συγχώνευση, όπως θέλει κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει. Επιπρόσθετα αυτό το σύνθημα είναι έκφραση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Παρόλα τα πιο πάνω και παρά το γεγονός ότι η βασική θέση του στο κυπριακό σημαίνει ενταφιασμό των θέσεων και αποφάσεων του ΟΗΕ περί Κύπρου, εδώ βασικά υπήρξε σιωπή! Αν είναι δυνατόν. Σιώπησαν οι ίδιοι κύκλοι που όταν θεωρήσουν ότι κάποιος οργανισμός ή πολιτικό πρόσωπο ή δημοσιογράφος στην ε/κ πλευρά δηλώσει κάτι, που κατά την κρίση τους αφίσταται της δικής τους αντίληψης για το τι δέον γενέσθαι, ορμούν να τον φάνε ζωντανό.
Ειδικά όμως, όπως προανέφερα εκπλήσσει αρνητικά η θέση του ΔΗ.ΣΥ και στελεχών του περί Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης και του ρόλου της στην προσπάθεια να αντιμετωπισθεί αυτή η αναβαθμισμένη τουρκική επιθετικότητα. Ο ΔΗ.ΣΥ υπήρξε πάντοτε υπέρμαχος της ένταξης κατ΄ αρχάς στην ΕΟΚ και αργότερα στην Ε.Ε. Σε πρώτο στάδιο για λόγους ιδεολογικούς και ταξικούς και αργότερα για το κυπριακό και την οικονομία. Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά τα έλεγαν οι ηγέτες του εντός και εκτός Βουλής, τα έλεγαν σε προεκλογικές συζητήσεις για δεκαετίες. Όταν αυτή η ένταξη έγινε κατορθωτή ο ΔΗ.ΣΥ προσπάθησε να την οικειοποιηθεί 100%. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Κληρίδη επιδίωξε την ένταξη και είχε σοβαρότατη συμβολή. Όχι όμως μόνη της. Το πόσοι συνέβαλαν σ΄ αυτό το βήμα αναλύθηκε εκτενώς από το βήμα της Βουλής και βασικά υπήρξε σύγκλιση απόψεων. Θυμίζω μόνο τον Γιάννο Κρανιδιώτη και την απειλή της Ελλάδας ότι θα εμπόδιζε την επέκταση της Ε.Ε προς ανατολάς (Πολωνία κλπ.) αν δεν εντασσόταν και η Κυπριακή Δημοκρατία. Παραμένει όμως πηγή υπερηφάνειας για τον ΔΗ.ΣΥ η ένταξη στην Ε.Ε. Κάποτε μάλιστα από το επίσημο βήμα της Βουλής αλλά και εκτός προωθούσε και την ιδέα της «Ευρωπαϊκή λύσης» του κυπριακού. Θεωρεί ο ΔΗ.ΣΥ την ένταξη στην Ε.Ε. ως τη μεγαλύτερη μας επιτυχία μετά το 1974. Ως προχθές ακόμα θεωρούσε την Ε.Ε. καταλύτη για λύση του κυπριακού. Τώρα αναφέρεται στη δυνατότητα ενεργότερης εμπλοκής της ΄Ένωσης στο κυπριακό, ως ευχολόγιο!!! Θαυμάστε συνέπεια. Από την «ευρωπαϊκή λύση», στον «καταλύτη για λύση» και τώρα στο «ευχολόγιο για λύση»!!
Επιστρέφοντας στον Ερντογάν και στο κυπριακό να ρωτήσω το εξής: Όσοι ζητούν επιστροφή στις συνομιλίες από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά και το ζητούν σχεδόν όλα τα κόμματα, έστω και αν διαφωνούν σε ποιο σημείο διακόπηκαν, πως το φαντάζονται να επιτυγχάνεται; Ποια ακριβώς κίνηση πρέπει να κάνει η ε/κ πλευρά για να οδηγηθούμε εκεί. Όχι γενικολογίες όμως. Να λεχθεί συγκεκριμένη πρόταση! Με δεδομένη την τουρκική θέση η οποία την επομένη του Κράν Μοντανά ήταν «λύση εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ», αργότερα ζητούσαν «κυριαρχική ισότητα» και τώρα προκαταβολική των συνομιλιών «αναγνώριση του ψευδοκράτους», πως βλέπουν ότι μπορεί από μόνη της η ε/κ πλευρά να επιτύχει επιστροφή στις συνομιλίες;
