Θαυμάστε πολιτική ζωή στην Κύπρο

Του Μιχάλη Χ”Μιτσή

Ο πολύς κόσμος στην Κύπρο ακολουθεί τα δυο άκρα, την δεξιά και την αριστερά και οι πιο λίγοι το κέντρο, την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά. Και τι πρεσβεύει όλο αυτό το συνονθύλευμα; Ποια ιδεολογία ασπάζεται η κάθε παράταξη;

Οι απαντήσεις που διαπιστώνονται στην πράξη επιβεβαιώνουν ότι στην Κύπρο μόνο θεωρητικές είναι οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων. Σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπως είναι η Κύπρος, όπου η ελεύθερη οικονομία αγγίζει τα όρια της ασυδοσίας, αποδεικνύεται στην πράξη πως όλα τα κόμματα είναι τα ίδια. Ουσιαστικά είναι παραμάγαζα με την δική τους πελατεία το καθένα. Ένας χώρος όπου παίρνει σάρκα και οστά το πάρε δώσε! Ο πελάτης δωρίζει την ψήφο του και αναμένει να πάρει αντίδωρο, να πληρωθεί με μια εξυπηρέτηση, με μια θέση ή προαγωγή στο δημόσιο, με ένα  πόστο εξουσίας όταν και εφόσον το κόμμα του, μόνο του ή με συμμαχίες καταλάβει το προεδρικό μέγαρο.

Ως εκ των πιο πάνω γίνεται αντιληπτό, γιατί υπήρξαν οι έντονες αντιπαραθέσεις κατά την διάρκεια των τελευταίων προεδρικών εκλογών. Τρεις οι επικρατέστεροι υποψήφιοι πρόεδροι, και οι τρεις από το χώρο της δεξιάς με ταυτόσημες ιδεολογικές αντιλήψεις, επιβεβαίωσαν ότι η ιδεολογική πάλη είναι λόγια κενά περιεχομένου. Τα κόμματα κατάφεραν μόνο να πείσουν πως υποτιμούν τη νοημοσύνη του εκλογικού σώματος. Τα δύο άκρα συνήθισαν για δεκαετίες να νέμονται την εξουσία και να αυξάνουν την πελατεία τους. Μια ο ένας μια ο άλλος, μόνοι ή μετά συμμάχων και μέσω του ρουσφετιού καταφεύγουν σε άγραν πελατών για το παραμάγαζο τους, προσφέροντας εξυπηρετήσεις, ρουσφέτι δηλαδή!

Η πρόσφατη εκλογή ενός ανεξάρτητου στο ύπατο αξίωμα της δημοκρατίας τους χάλασε την σούπα. Το κόμμα της δεξιάς, εκτός εξουσίας πλέον,  αδυνατεί να εξυπηρετεί τους πελάτες του. Πολύ περισσότερο όμως το κόμμα της αριστεράς που για τρίτη πενταετία μένει εκτός νυμφώνα και η έλλειψη αντίδωρου στους πελάτες απειλεί να τινάξει στον αέρα όλο το οικοδόμημα.

Είναι πολύ κατανοητό γιατί παρατηρείται τέτοιος έντονος φανατισμός από τα κόμματα των δύο άκρων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση για το ύπατο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας. Ο «καυκάς» ήταν και είναι για το πάπλωμα, όπως άλλωστε το αποκαλεί η λαϊκή σοφία.

Ούτε το εθνικό μας πρόβλημα, ούτε η κοινωνία στο σύνολό της ήταν η έγνοια των δύο κομμάτων. Μοναδική τους έγνοια είναι να καταλάβουν την ύπατη εξουσία για να προσφέρουν ρουσφέτι στους πελάτες τους.

*Πρόεδρος Κίνησης Σωτηρία της Πάφου.

Δημοτικός Σύμβουλος Πάφου.

Σ.Σ.:Οι απόψεις εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τον συγγραφέα