Του Νίκου Κατσουρίδη
Όταν ξεκινούσε αυτή η μακρότατη προεκλογική εκστρατεία τον Ιούνιο του 2021, οι πρώτες συζητήσεις είχαν εστιασθεί κυρίως στις υποψηφιότητες και στο γεγονός ότι άρχισε πολύ νωρίς. Παρήλαυναν πολλά και διάφορα ονόματα, όπως άλλωστε συνήθως, αλλά με τη διαφορά ότι καταλήξαμε να έχουμε τελικά αριθμό υποψηφίων ρεκόρ. Ένα επίσης αξιοπρόσεκτο γεγονός είναι ότι έχουμε και μια ειδικής σημασίας παρουσία. Αυτήν του πρώην Πρύτανη Κ. Χριστοφίδη ο οποίος στηρίζεται από ένα μεγάλο μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας, η οποία στο πρόσωπο του, δοκιμάζει για πρώτη φορά την αντίδραση του κύπριου πολίτη σε πολιτικής σημασίας διεκδίκηση.
Στη συνέχεια βασικά ζητήματα που απασχολούσαν ήταν κατά πόσον θα είχαμε έναν και ποιόν υποψήφιο από τον χώρο της αντιπολίτευσης και αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα επαναδιεκδικούσε τελικά ή όχι. Παρόλο που από τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2021 ο Πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ είχε ξεκινήσει την κάθοδον του στον λαό, με συχνές – πυκνές περιοδείες και επισκέψεις ιδιαίτερα στα αγροτικά κέντρα, σε χωριά, φυτείες κ.ο.κ. Την ίδια ώρα αρχίζαν και οι συζητήσεις και για άλλους πιθανούς ενδιαφερόμενους στο χώρο του ΔΗ.ΣΥ. Μια ιστορία που κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι που ξεκαθαρίστηκε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν επαναδιεκδικεί, ο ΔΗ.ΣΥ αποφασίζει να κατέλθει με τον Πρόεδρο του και ο κ. Χριστοδουλίδης αποφασίζει να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Τα εσωτερικά θέματα του ΔΗ.ΣΥ είναι παρόντα μέχρι σήμερα στην προεκλογική εκστρατεία.
Ακολούθως ήταν η βασανιστική ανάβαση των Κομμάτων της αντιπολίτευσης για να διερευνήσουν το τι δέον γενέσθαι. Ουσιαστικά λειτούργησαν δύο κεντρικοί άξονες διεργασιών. Ο ένας η προσπάθεια ΔΗ.ΚΟ – ΑΚΕΛ να συνεργαστούν για εξεύρεση κοινού υποψηφίου και εφόσον το κατόρθωναν να εμπλέξουν και άλλα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου και ο άλλος της ΔΗ.ΠΑ για σχηματισμό μιας ευρύτατης κίνησης, κάτω από τη σημαία της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Η προσπάθεια ΑΚΕΛ – ΔΗ.ΚΟ δεν ευοδώθηκε, ούτε και η κίνηση της ΔΗ.ΠΑ, οπόταν ακολούθησαν παράλληλες διαδικασίες τόσον εντός όσον και μεταξύ των Κομμάτων. Η εσωκομματική διαδικασία αφορούσε την εξεύρεση δυνητικής υποψηφιότητας ή υποψηφιοτήτων που θα στήριζε το κάθε Κόμμα και η διακομματική διαδικασία τη διερεύνηση της πιθανότητας κοινής υποψηφιότητας ή στήριξης του ιδίου υποψηφίου, από πέραν του ενός Κόμματος. Σοβαρή αδυναμία αυτής της προσπάθειας, που δεν απέδωσε τελικά, η συζήτηση πρώτα ονομάτων και μετά θέσεων.
Στη συνέχεια και αφού από την μια είχαμε ήδη από τις αρχές του 2022 δεδομένη την υποψηφιότητα του Προέδρου του ΔΗ.ΣΥ, συνεχίστηκαν χωρίς επιτυχία οι προσπάθειες των υπολοίπων, πλην ΕΛΑΜ, να εξεύρουν έστω και μερικώς κοινή προσέγγιση, ενώ η ΔΗ.ΠΑ συνέχιζε τη δική της προσπάθεια. Καμμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν είχε ευτυχή κατάληξη οπόταν η ανακοίνωση την άνοιξη της υποψηφιότητας Νίκου Χριστοδουλίδη, σηματοδοτούσε την έναρξη ενός νέου προβληματισμού. Το ΑΚΕΛ προχωρούσε με τις δικές του διαδικασίες επιλογής υποψηφίου και το ΕΛΑΜ επαναλάμβανε τη δική του μοναχική πορεία. Στο μεταξύ ο κ. Δημητριάδης ξεκαθάριζε προς κάθε κατεύθυνση ότι θα ήταν υποψήφιος ως το τέλος, έστω και χωρίς κομματική στήριξη. Θέση την οποία κράτησε και μετά που το ΑΚΕΛ αποφάσισε να υποστηρίξει τον κ. Μαυρογιάννη. Η εξέλιξη αυτών των διαδικασιών είναι γνωστή. ΔΗ.ΣΥ και ΑΚΕΛ κατέρχονται με χωριστούς υποψηφίους και χωρίς στήριξη από κανένα άλλο Κόμμα, όπως και το ΕΛΑΜ, ενώ ΔΗ.ΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗ.ΠΑ, Κυνηγοί, στηρίζουν Χριστοδουλίδη και οι Οικολόγοι αποφάσισαν να μην αποφασίσουν.
Ένα επίμαχο σημείο αυτής της προεκλογικής υπήρξε και μερικώς συνεχίζει να είναι το θέμα των τηλεμαχιών. Ο χρόνος έναρξης τους, ο αριθμός και η συχνότητα τους, ο τρόπος διεξαγωγής, η σύνθεση τους κ.λ.π. Τελικά το ΡΙΚ με μια μονομερή πρωτοβουλία του προκάλεσε από πολύ νωρίς την έναρξη των τηλεμαχιών, οι οποίες, μέχρι την τελευταία, η οποία υπήρξε διακαναλική πλην ΡΙΚ, είχαν κινηθεί σε χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης. Ένα άλλο μεγάλο ζητούμενο κατά την έναρξη της προεκλογικής υπήρξε η ανάγκη προβολής θέσεων και προγραμμάτων. Μακρά η αντιπαράθεση γύρω από το θέμα. Παρήχθησαν θέσεις και προγράμματα και παρουσιάσθηκαν. Δημοσιοποιήθηκαν αυτή τη φορά μόνο ηλεκτρονικά (!). Και ερωτώ και ας απαντήσει ο καθένας από μόνος του:
- Σε τι βοήθησαν οι μέχρι τώρα τηλεμαχίες; Βοήθησαν να καταλάβουμε και να εμπεδώσουμε τις διαφορές προτάσεων και θέσεων, το υλοποιήσιμο αυτών των προτάσεων;
- Είναι ή όχι γεγονός ότι ορισμένοι υποψήφιοι επιλέγουν να ασχολούνται κυρίως με επιθέσεις προσωπικής υφής παρά να προβάλλουν προτάσεις; Όπως δυστυχώς και ελάχιστοι δημοσιογράφοι.
- Ενδιαφέρει μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων πραγματικά να ακούσουν και να συγκρίνουν θέσεις ή απλώς να ικανοποιηθεί η περιέργεια τους αν οι νέοι υποψήφιοι μπορούν να σταθούν απέναντι σε παλιούς πολιτικούς;
- Διάβασαν και πόσοι τα προγράμματα των υποψηφίων και τις θέσεις τους; Εγείρονται και άλλα ερωτήματα, ο χώρος όμως δεν διατίθεται. Ζητούμενο στους υπόλοιπους τρείς μήνες να οργανωθούν οι συζητήσεις κατά τρόπο που να ακούσουμε και να συγκρίνουμε θέσεις. Ας γίνουν π.χ. οι υπόλοιπες διακαναλικές θεματικές. Κυπριακό – Ε.Ε και διεθνείς σχέσεις, οικονομία – εσωτερική διακυβέρνηση κλπ. Να δούμε και μια παραγωγική συζήτηση χωρίς προσωπικά κτυπήματα, τα οποία τελικά και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν ανατρέπουν το σκηνικό.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ
