Η Δημοκρατία στο…ικρίωμα

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών (στην άμεση δημοκρατία, στις εκλογές ή στα δημοψηφίσματας ή κάποιων αντιπροσώπων τους. Οι ακρογωνιαίοι λίθοι της, περιλαμβάνουν την ελευθερία του συνέρχεσθαι και του λόγου, την κοινωνική ισότητα, τη συμμετοχή στα κοινά και το δικαίωμα στη ζωή.

Λίκνο της Δημοκρατίας  η Ελλάδα. Θεσπίστηκε από τον Κλεισθένη   για πρώτη φορά, στην Αθήνα  το 508 π.Χ. και έκτοτε εφαρμόζεται με διάφορες αλλαγές ή αποκλίσεις.

Κατά τον Αριστοτέλη, είναι το πολίτευμα στο οποίο επικρατούν οι απόψεις της πλειοψηφίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι πολίτες της μειοψηφίας δεν έχουν και αυτοί τα ίδια δικαιώματα. Με την προϋπόθεση ότι οι ενέργειες όλων των πολιτών περιορίζονται μέσα σε ορισμένα όρια. Τα όρια αυτά στις δημοκρατίες τα καθορίζουν οι νόμοι και δεν πρέπει να τα υπερβαίνει κανείς. Γιατί η υπέρμετρη δραστηριότητα (ασυδοσία) του ενός περιορίζει την ελευθερία του άλλου.

Στα κράτη του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, συνήθως με τον όρο δημοκρατία εννοείται η Φιλελεύθερη Αστική Δημοκρατία , που θεωρείται ο κυρίαρχος τύπος δημοκρατίας της εποχής μας. Η ταύτιση τους όμως δεν είναι σωστή, καθώς πρόκειται απλά για έναν τύπο δημοκρατίας.

Στο έμπα του  2022 ο πλανήτης βρίσκεται ξανά στην μέγγενη ενός πρωτόγνωρου αυταρχισμού και επιβολής των θέσεων μιας ελίτ πλουτοκρατών και των ακολούθων τους. Η αυτοκρατορία του χρήματος είναι η κυρίαρχη τάξη η οποία κινεί τα πιόνια στη διεθνή σκακιέρα και θέλει να καθορίζει όχι μόνο τις τύχες των λαών, αλλά και ποια  θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως κράτη και ποια θα μετατραπούν είτε ως σύγχρονες αποικίες είτε ως υποτελή κρατίδια Θλιβερές ορτινάντζες δηλαδή του κάθε Σόρος ή Σβαμπ του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ ή της λεγόμενης ομάδας των Επτά.  Το φαινόμενο οι λίγοι μη εκλεγμένοι να καθορίζουν τις τύχες εκατομμυρίων πολιτών στην Ευρώπη τείνει να πάρει διαστάσεις εξαφάνισης της βούλησης της πλειοψηφίας.

Όταν ο επικεφαλής της  εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. Τζοζέπ Μπορέλ καλεί τους ευρωπαίους πολίτες να αντέξουν την ακρίβεια και τον πληθωρισμό τα λέει εκ του ασφαλούς και με την άνεση του χορτάτου. Αυτός  δεν κινδυνεύει να στερηθεί τίποτε από την πολυτέλεια και την χλιδή. Τόσο ο ίδιος όσο και οι διορισμένοι από ένα κλειστό κύκλωμα αξιωματούχοι των Βρυξελλών   αμείβονται με πάνω από 20.000 ευρώ τον μήνα και έχουν διασφαλισμένα τα ταξίδια, τις  διακινήσεις και διασφαλισμένα δωρεάν όλα τα  έξοδα παραστάσεως. Αυτά είναι μόνο τα ελάχιστα που διαχέουν έναν πρωτόγνωρο  αυταρχισμό σε χώρες που υποτίθεται σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα δικαιωμάτων των πολιτών τους.

Ακούν τα αυτιά τους τι λένε;

Η επικεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν  παραπονέθηκε ότι «Η Ρωσία μας εκβιάζει. Η Ρωσία χρησιμοποιεί την ενέργεια ως όπλο. Επομένως, είτε με μεγάλη είτε με ολική διακοπή του εφοδιασμού ρωσικού φυσικού αερίου, η Ευρώπη πρέπει να είναι έτοιμη», δήλωσε .

Η φον ντερ Λάιεν  ξέχασε βέβαια  πως η ομάδα της, με επικεφαλής την ίδια επέβαλαν τέτοιες σκληρές κυρώσεις στην Ρωσία που δεν είχε άλλη επιλογή παρά να  παίξει και η ίδια στο γήπεδο τους. Ο καθείς με τις δυνάμεις του και όποιος αντέξει…

Την Τετάρτη  η Ε.Ε.ενέκρινε   νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας αλλά φοβούμενη  ότι κάποια «απείθαρχα» κράτη όπως ο Βίκτορ Όρμπαν της  Ουγγαρίας θα τις καταψηφίσουν μεθόδευσαν,  την λήψη αποφάσεων με συνοπτικές διαδικασίες παρακάμπτοντας τα «επικίνδυνα» βέτο. Αποφάσισαν οι μόνιμοι αντιπρόσωποι των χωρών μελών της Ε.Ε. να επικυρώσουν τις κυρώσεις ενώ τώρα προωθείται να βγει από την μέση ένα ουσιαστικό εργαλείο που παραπέμπει έστω και κουτσουρεμένο σε μια δημοκρατική διαδικασία  που εφαρμόζονταν από της ίδρυσης της Ε.Ε.. Το βέτο. Η γνωστή ομάδα των πολιτικών ηγετών της Ενωσης, όπως ο άρτι παραιτηθείς πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμ. Μακρόν, ο καγκελάριος της Γερμανίας Ολαφ Σολτς, είχαν  τελευταία ταχθεί υπέρ της κατάργησης της ομοφωνίας (της δυνατότητας άσκησης βέτο δηλαδή από ένα κράτος-μέλος) στο πλαίσιο της Ενωσης. Επίσης η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης είχε επίσης  προτείνει την κατάργηση της ομοφωνίας. Ενώ Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμφωνούν με την κατάργηση «προκειμένου να καταστεί γρήγορη, αποτελεσματική και διαφανής η διαδικασία λήψης αποφάσεων στην ΕΕ.»

Οι ραγδαίες εξελίξεις, με χαρακτηριστικότερη τον πόλεμο στην Ουκρανία, δοκιμάζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η ΕΕ σε ηγετικό επίπεδο μπορεί να επέδειξε ενότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στη Ρωσία (κατ’ εντολή των ΗΠΑ) αλλά το μόνο  που πέτυχαν είναι να οδηγήσουν στην φτώχεια τους πολίτες της Ευρώπης. Ο κίνδυνος οι  οικονομίες τους να καταρρεύσουν είναι πλέον ορατός.

Τα δυτικά Μ.Μ.Ε και η εξαφάνιση των διαμαρτυριών

 Το γεγονός ότι οι αποφάσεις της Ε.Ε. αποδοκιμάζονται καθημερινά από τους πολίτες πολλών Ευρωπαϊκών χωρών, είναι ένα στοιχείο που ενοχλεί την ελίτ των Βρυξελλών. Για τούτο φροντίζουν τα φίλα προσκείμενα συστημικά Μ.Μ.Ε να εξαφανίζουν δια της σιωπής, τις μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία και αλλού.    Το ερώτημα που απασχολεί τους Ευρωπαίους αξιωματούχους τώρα είναι αν η απόφαση με ομοφωνία, δηλαδή έγκριση και από τα 27 κράτη μέλη, είναι πλέον «ξεπερασμένη διαδικασία» έρχεται ακόμα μια φορά να επιβεβαιώσει για τα μεγάλα ελλείμματα δημοκρατίας. Η Ε.Ε. τείνει να εξελιχθεί  σε μια κλειστή λέσχη τεσσάρων ισχυρών χωρών που θα επιβάλλουν στα υπόλοιπα κράτη τις αποφάσεις τους.

Δυστυχώς η δημοκρατία στην Ευρώπη βρίσκεται μπροστά  στο ικρίωμα .Αν οι λαοί δεν αντιδράσουν έγκαιρα και σαρώσουν τους ηγέτες που βρέθηκαν πρόθυμοι να παίζουν το παιγνίδι των ΗΠΑ  για να μετατρέψουν την Ε.Ε. σε αποικία τους οι εξελίξεις θα είναι ζοφερές.

Κύπρος Ουκρανία βίοι μη παράλληλοι

Παρά τις επίπονες προσπάθειες πολλών εδώ στην Κύπρο -πολιτικών ηγετών και αναλυτών -να παρομοιάζουν το Κυπριακό πρόβλημα με το Ουκρανικό,  οι βίοι δεν είναι παράλληλοι.  Στην Κύπρο διαπράχθηκε μια διεθνής συνωμοσία με πρωταγωνιστές  τις ΗΠΑ εκ παραλλήλου με την Βρετανία. Υπάρχουν εκατοντάδες έγγραφα (όσα δεν πρόλαβαν να κάψουν ή να καταστρέψουν) που αποδεικνύουν τις εμμονές των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του ίδιου του τότε Αμερικανού ΥΠΕΞ Χ. Κίσσιγκερ να διχοτομήσουν την Κύπρο προς όφελος της Τουρκίας. Συνέχισαν ακόμα και μετά το 1974 όταν εξακολουθούσε να υπάρχει το μεγάλο εμπόδιο τους  ο Μακάριος.

Σήμερα διαπιστώνεται πως όσα ζητούσε η Τουρκία τα έπαιρνε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων καθώς οι πλάτες ΗΠΑ και Βρετανίας ήταν και παραμένουν ισχυρές.

Στην Ουκρανία το πραξικόπημα του 2014 με την καθοδήγηση των ΗΠΑ ήταν η συνέχιση των προσπαθειών επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς με στόχο την αποδυνάμωση ή και εξόντωση της Ρωσίας.

Είναι γνωστές οι αναφορές και τα αρθρίδια Αμερικανών αξιωματούχων και άλλων, πως και σε ποιους τομείς θα επένδυαν οι πολυεθνικές τους πάνω στο καθημαγμένο σώμα της Ρωσίας.

Το Κίεβο ήταν εκείνο που με προτροπές των Αμερικανών αρνούνταν να εφαρμόσουν τις συμφωνίες του Μινσκ. Έκτοτε και μέχρι τον Γενάρη του  2022 οι σφαγές των ρωσικής καταγωγής πολιτών κλιμακώνονταν. Χιλιάδες τα θύματα και εκκωφαντική η άκρα του τάφου σιωπή σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον  Στην Ουκρανία οι ειρηνευτικέ συνομιλίες κατέρρευσαν επειδή οι ΗΠΑ δεν ήθελαν ειρήνη αλλά πόλεμο για να δοκιμάσουν τη τύχη τους μέχρι και τον τελευταίο Ουκρανό. Είναι εύκολο να διεξάγεις επεκτατικούς πολέμους με δανεικό αίμα.

Στην Ουκρανία κανένας δεν αναφέρεται σε ΜΟΕ ή στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης.  Οι ροές οπλισμού από τις ΝΑΤΟϊκές χώρες είναι συνεχείς και απρόσκοπτες.

Στην Κύπρο παρακάμπτεται το έγκλημα πολέμου της Τουρκίας η οποία  προσκλήθηκε με βάση των συμφωνηθέντα και υποσχέσεις που είχε από τις ΗΠΑ και συνεχώς μας υποβάλλουν την ανάγκη εφαρμογής Μ.Ο.Ε. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ συνεχίζει την πολιτική των ίσων αποστάσεων  με την αποσιώπηση των  επεκτατικών ενεργειών της Άγκυρας. Παράτησε και τις προσπάθειες «να τετραγωνίσει τον κύκλο » ενώ αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να ξαναδιαβάσει τα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Όλες οι προσπάθειες των κυπριακών κυβερνήσεων να επιβληθούν κυρώσεις στην Άγκυρα έπεσαν και πέφτουν στο κενό.

Σε αυτό το κλίμα του παραλογισμού και της πολιτικής σχιζοφρένιας η Κύπρος, προστίθεται στις χώρες που επιβάλλουν κυρώσεις στην Ρωσία και ως θύμα εισβολής και κατοχής δεν τολμά να σηκώσει το χέρι της για να αρνηθεί.

Είναι προφανές πως οι σημαντικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται από τα λεγόμενα κυρίαρχα κράτη αλλά από το κλειστό κύκλωμα των Βρυξελλών προς όφελος των λίγων και όχι των λαών.