Η καθοδική πτώση του ΑΚΕΛ και … μωραίνει Κύριος

 

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

 

????????????????????????????????????

Στη ζωή όταν πρόσωπα λαμβάνουν άστοχες και βλαπτικές  αποφάσεις συνηθίζεται να προσδιορίζονται με τη   ρήση «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι. »

Η αρχαία ελληνική αντίληψη για την  καταστροφή, αποτυπώνεται στους στίχους του Σοφοκλή (Αντιγόνη στιχ. 620-623) τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν’ ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν (το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν του oποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την άτη – δηλ. σε όποιον του σκοτίζει το μυαλό για να τον οδηγήσει στη συμφορά).

Τα   εκλογικά αποτελέσματα της 30ης Μαίου ήταν αρνητικά για όλα τα  κόμματα , αλλά ιδιαίτερα  οδυνηρό ήταν το αποτέλεσμα για την ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία τα τελευταία χρόνια φαίνεται να οδηγεί το κομματικό όχημα με σπασμένα τα φρένα .Καταστατικές αρχές, συνεδριακές αποφάσεις , ιδεολογία , το πνεύμα και το γράμμα της  λειτουργίας ενός εθνικού πολιτικού κόμματος -συνεχιστή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου-ξεθώριασαν και αποχρωματίστηκαν   συνειδητά προκειμένου να χωρέσουν παντός είδους αποκλίσεις .

Η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ  όχι μόνο δεν το είχε αντιληφθεί αλλά συνέχισε μια ξέφρενη πορεία χωρίς να τείνει ευήκοον ούς ούτε και να λαμβάνει υπόψιν, τις διαφωνίες, τις ανησυχίες στελεχών, μελών και οπαδών. Την  είχε συνεπάρει  η έπαρση, η αλαζονεία , ο εγωκεντρισμός και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στον  καιροσκοπισμό για να περάσει το κάθε καρυδιάς καρύδι, ο κάθε αμοραλιστής και φιλόδοξος που πόρρω απείχε  από την ιδεολογία και τις αρχές του κόμματος.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με την καθοδική πορεία του κόμματος η οποία ξεκίνησε από το 2006, δύο χρόνια μετά τον μεγάλο αναβρασμό που συντάραξε το κόμμα εξαιτίας του διχασμού σε επίπεδο ηγεσίας και μελών για το σχέδιο Ανάν.

Ενώ στις εκλογές του 2001 το ΑΚΕΛ πήρε 34,71% σημειώνοντας  αύξηση στα ποσοστά του +1,7% και παρέμεινε σταθερά πρώτο κόμμα , στις επόμενες εκλογές του 2006 ξεκινά η κατηφορική πορεία με ποσοστό 31,13%  και μείωση    της τάξης του -3,6% . Ήταν μια κρίσιμη καμπή. Είχε μόλις ξεπεράσει δύο χρόνια μετά,   τις συμπληγάδες μιας διάσπασης που ελλόχευε εξαιτίας των έντονων διαφωνιών , αντιπαραθέσεων και σκληρών εντάσεων  για το σχέδιο Ανάν, καθότι η συντριπτική πλειοψηφία της ηγεσίας του κόμματος την περίοδο εκείνη, τασσόταν υπέρ του σχεδίου Ανάν. Ομόφωνα η Γραμματεία του κόμματος υποστήριζε το σχέδιο ενώ σε επίπεδο Π.Γ μόνο τέσσερα μέλη όρθωσαν το ανάστημα τους και έδωσαν επικές μάχες προκειμένου να απορριφθεί το εκτρωματικό  σχέδιο. Μάλιστα κάποιοι ανώτατοι ηγέτες απειλούσαν έμμεσα τα διαφωνούντα μέλη του Π.Γ. αφήνοντας να αιωρούνται αιχμές για κυρώσεις . Αυτές οι πιέσεις δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα και οι διαφωνίες χώρισαν την κομματική βάση στα δύο. Μπροστά στις καταιγιστικές πιέσεις η πλειοψηφία της ηγεσίας υποχώρησε κηρύσσοντας προσωρινή εκεχειρία με την γνωστή  ερμαφρόδιτη θέση του τότε Γ.Γ. αείμνηστου Δ.Χριστόφια, «υποστηρίζουμε το όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι».  Η λαϊκή ετυμηγορία με το δημοψήφισμα ήταν ένα ηχηρό χαστούκι για όλους όσοι ήθελαν να περάσουν το σχέδιο Ανάν.

Η κατηφορική πορεία συνεχίστηκε στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις -ακόμα και το 2011-όταν το ΑΚΕΛ ήταν κυβερνών κόμμα.

Από το 2011 μέχρι το 2021 το ΑΚΕΛ απώλεσε ένα μεγάλο ποσοστό της δύναμης του της τάξης του  -10,33%. Απώλεσε δηλαδή συνολικά   -52,261 ψήφους.

Συγκεκριμένα το ΑΚΕΛ το 2011  πήρε 132,171 ψήφους,  ή ποσοστό 32,67%, το 2016 πήρε 90 204 ψήφους ποσοστό 25, 67% και το 2021  πήρε μόνο 79,910 ψήφους ή ποσοστό 22,34%.

Τα χρόνια που ακολούθησαν από το 2006 και μετά,  ανώτατα ηγετικά στελέχη καταλήφθηκαν από μια πρωτόγνωρη έπαρση. Έκριναν πως έφτασε η ώρα να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με εκείνα τα στελέχη τα οποία  πρωτοστάτησαν κατά του σχεδίου Ανάν. Έκριναν δηλαδή πως   περίσσευαν  και έπρεπε να εξοστρακιστούν. Δεν αντιλήφθηκαν πως εκδιώκοντας λίγους θα φύγουν και πολλοί.

Ποτέ δεν κάθισαν να ενδοσκοπήσουν πώς και από πότε ξεκίνησε στο κόμμα το οργανωτικό ξεχαρβάλωμα και οι απειράριθμες  ιδεολογικές αποκλίσεις. Άρχισε η εγγραφή νέων μελών στο κόμμα χωρίς να περνούν από δοκιμασία ή τουλάχιστον να γνωρίζουν τις βασικές αρχές του. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι που σε συνεδριάσεις των ΚΟΒΑ  (κομματικές ομάδες βάσης)  έθεταν επιτακτικά την  μετεξέλιξη του ΑΚΕΛ σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.  Τα ήξεις αφήξεις και τα μισόλογα ηγετικών στελεχών ως απάντηση σε αυτές τις απαράδεκτες αξιώσεις, ενθάρρυναν και άλλα μέλη να θέτουν τέτοια ζητήματα.

Δεν πήραν τα μηνύματα των ψηφοφόρων

Παρακολουθώντας την επόμενη τον εκλογών τον Εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Στ.Στεφάνου να συνεχίζει να λέει τα γνωστά προεκλογικά, έδινε την εντύπωση πως η ηγετική ομάδα δεν  πήρε τα μηνύματα των ψηφοφόρων. Παρόλο που στις δημόσιες δηλώσεις τους λένε ότι θα εξετάσουν με αυτοκριτική το αποτέλεσμα και θα γίνουν αλλαγές σε επίπεδο ηγεσίας στο συνέδριο που καθορίστηκε   αρχές του Ιούλη, όπως όλα δείχνουν    δεν προβλέπονται ουσιαστικές τομές. Γιατί το πρόβλημα βρίσκεται στην κεφαλή και κανένας από την ηγετική ομάδα δεν πρόκειται να αναλάβει μερίδιο ευθύνης. Θα αφήσουν μόνο του τον Άντρο Κυπριανού να αναλάβει όλο το βάρος και οι υπόλοιποι της ηγετικής ομάδας θα αρχίσουν την κούρσα διαδοχής, που ήδη ξεκίνησε με τα γνωστά παρατράγουδα. Σε τίποτε δεν διαφέρουν οι θέσεις του Στέφανου Στεφάνου ή του Γιώργου Λουκαίδη, ή του Π. Κυρίτση με αυτές του Άντρου Κυπριανού στο κυπριακό αλλά και στην οικονομία που άλλα λέει το στόμα τους και άλλα πράττουν.

Ενδοτισμός και συνεχείς υποχωρήσεις από τις καταστατικές αρχές και την ιδεολογία του κόμματος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ακόμα και ο Τσαβούσογλου, ο οποίος χαρακτηρίζει  φίλο του τον Άντρο Κυπριανού τους πήρε χαμπάρι και είπε εκείνο το αμίμητο πως ΄τώρα η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει αλλάξει

Απαξίωσαν τα ηγετικά στελέχη

Το  γεγονός πως ανώτατα καθοδηγητικά στελέχη,  μέλη του Π.Γ και καθοδηγητικών συλλογικών οργάνων, πάτωσαν σε σταυρούς προτίμησης και δεν κατάφεραν να επανεκλεγούν ή εκλεγούν βουλευτές,  λέει πολλά.   Είναι πλέον έκπτωτοι στη συνείδηση και την εκτίμηση της κομματικής βάσης και των όσων αριστερών ψηφοφόρων τους απέμειναν.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Νεοκλή Συλικιώτη πρώην ΥΠΕΣ, πρώην ευρωβουλευτή και νυν μέλος της Κ.Γραμματείας και του Π.Γ,  Γιώργο Γεωργίου Επ.Γρ. ΑΚΕΛ  Λεμεσού και μέλος του Π.Γ.,   Ελένη Μαύρου πρώην δήμαρχο Λευκωσίας, πρώην ΥΠΕΣ , μέλος του Π.Γ. και διευθύντρια ΑΣΤΡΑ ΧΑΡΑΥΓΗΣ, Χρύσανθος Ζανέτου Ε.Γρ.ΑΚΕΛ Αμμοχώστου και μέλος του Π.Γ. (υιός του πρώην μέλους του Π.Γ.Βενιζέλου Ζανέτου και οικονομικού διαχειριστή του ΑΚΕΛ).

Οι ψηφοφόροι τους απαξίωσαν . Όπως απαξίωσαν και εν μέρει τον νεποτισμό αφήνοντας εκτός Βουλής παιδιά στελεχών με εξαίρεση τους Χρ. Χριστόφια, Βαλεντίνο Φακοντή  (ανιψιό του τέως βουλευτή Πάφου Ανδρέα Φακοντή) ,Γιώργο Κουκουμά (υιό της τέως βουλευτίνας Σκεύης Κουκουμά) .Ο υιός του μέλους του Π.Γ. Χρίστου Αλέκου και πρώην Ε.Γ.   Λάρνακας,  Αλέξης Αλέκου έμεινε εκτός όπως και άλλα γνωστά μέλη συλλογικών οργάνων.

Ιδεολογικές στρεβλώσεις , οικογενειοκρατία, αναξιοκρατία, οργανωτική υποχώρηση είναι οι μεγάλες ασθένειες του ΑΚΕΛ τις οποίες η ηγετική ομάδα έκρυβε κάτω από το χαλί .Δεν έσκυβε κάτω στη  βάση να δει τα προβλήματα .Κοιτούσε μόνο αφ’ υψηλού και   όπως φαίνεται είχε πιο ενδιαφέροντα ζητήματα να ασχοληθεί  .

Έτσι όλα αυτά τα χρόνια είδαμε το όνομα ενός τιμημένου ιστορικού κόμματος να αμαυρώνεται. Να δακτυλοδείχνεται για μίζες και διαφθορά. Καθοδηγητικό στέλεχος του να οδηγείται στις κεντρικές φυλακές για εμπλοκή στο σκάνδαλο της  Δρομολαξιάς, δημοτικοί σύμβουλοι του να κατηγορούνται για μίζες και αρπακτές μαζί με άλλους δημοτικούς συμβούλους της δεξιάς και του λεγόμενου κέντρου. Η Αριστερά έχασε το ηθικό της πλεονέκτημα και στα μάτια του λαού από μόνοι τους έδειξαν την ασχήμια της εικόνας «όλοι είναι ίδιοι».

Όσο για το κυπριακό είναι πρωτόγνωρες οι ιδεολογικές και πολιτικές διολισθήσεις της ηγετικής ομάδας του ΑΚΕΛ.

 

Ο Σπανός και οι σαράντα ….ψεύτες

Το μεγαλύτερο ατόπημα της ιδεολογικής ένδειας και κατάντιας των τελευταίων χρόνων πάρθηκε λίγο καιρό πριν τις προεδρικές εκλογές του 2018 με την επιλογή του νεοφιλελεύθερου οικονομολόγου και υπέρμαχου των αντιλαϊκών μνημονίων της Τρόικα, Μάικ Σπανού. Αφού εκθείαζαν καθημερινά τις αρετές του, ο ίδιος πέταξε ψηλά  ως σύγχρονος Ίκαρος, έκαψε τα φτερά του και αυτοαποκαλύφθηκε. Έσκασε την βόμβα μέσα στα πόδια της ηγετικής ομάδας, χαρακτηρίζοντας «καρκινώματα της κοινωνίας τα κόμματα» και τάχθηκε αναφανδόν υπέρ των μνημονίων που στραγγάλιζαν τους εργαζομένους και συρρίκνωναν μισθούς και συντάξεις. Έτσι, ο  Μάικ Σπανός πριν ολοκληρώσει τον δεύτερο γύρο του τένις  σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο της Λευκωσίας, μετά την κομματική κατακραυγή , η ηγετική ομάδα αναγκάστηκε να τον κατεβάσει    από το τρένο των υποψηφίων προέδρων. Την ίδια ώρα    συνέχισαν να φλερτάρουν και με άλλους νεοφιλελεύθερους για να τους χρίσουν υποψήφιους. Αφού βρέθηκαν σε αδιέξοδα,  προτίμησαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη με τον Σταύρο Μαλά.

Ντρέπονται να λενε πως είναι κομμουνιστές

Η ηγετική ομάδα του ΑΚΕΛ ντρέπεται να λέει πως είναι προσηλωμένοι στην κομμουνιστική ιδεολογία. Όπως στα μνημόσυνα προσφιλών τεθνεώτων, την θυμούνται μόνο σε κάθε επέτειο της ίδρυσης το 1926 του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου που μετέπειτα το 1941 μετεξελίχθηκε σε ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού και συγχωνεύονται το 1944 ως ΚΚΚ-ΑΚΕΛ.)

Η ηγετική ομάδα του σημερινού ΑΚΕΛ δεν θα τολμήσει να κάνει αλλαγές ούτε και να παραιτηθεί ομαδικά αναλαμβάνοντας τις συλλογικές της ευθύνες και δίνοντας την σκυτάλη σε άλλους. Θα αλλάξει απλά τα ρούχα της και θα τα φορέσει αλλιώς συνεχίζοντας με  συνθήματα  και αφορισμούς εναντίον αυτών που εκδίωξε .

Το ζητούμενο σήμερα είναι η ίδρυση ενός αυθεντικού πατριωτικού Αριστερού Κινήματος που θα αγωνιστεί για την σωτηρία της Κύπρου αποτινάσσοντας όλες τις εκτροπές, υποχωρήσεις και διολισθήσεις στο κυπριακό. Ενός Κινήματος Ε/κ, Τ/κ Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων που θα δώσουν την μάχη για μια Κύπρο ανεξάρτητη μακριά από τα πλοκάμια της Τουρκίας και του ΝΑΤΟϊκού άξονα.