Λεφτά να φαν και οι κότες στις ΚΑ

 

Πολύ διαφήμιση οι Κυπριακές Αερογραμμές! Λεφτά να φαν και οι κότες. Πώλησαν όλες τις χρονοθυρίδες του Heathrow και πήραν   κάμποσα εκατομμύρια. Στέρησαν όμως την Εταιρεία από το κυριότερο ατού της και τώρα επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο ότι είναι καλό και το Στανστετ!     Μακάρι να τα καταφέρουν! Ομως στο αεροδρόμιο αυτό δραστηριοποιούντια ορισμένες άλλες εταιρίες χαμηλού κόστους που δεν θέλουν άλλο παίκτη και δη τις Κυπριακές Αερογραμμές στα πόδια τους.   Εχουν ξαναπαίξει το παιγνίδι ή καλύτερα τον πόλεμο της εξόντωσης των Κυπριακών Αερογραμμών όταν η Εταιρεία πετούσε στο Μπίρμιγχαμ και στο Μαντσεστερ. Και την έβγαλαν νοκ αουτ. Εχει ενδιαφέρον πάντως η συνέχεια…

Βεβαίως η σακούλα προς το παρόν έχει χρήμα για να δίοχετεύει σε σύμβουλο δεκάδες χιλιάδες ευρώ μηνιαίως συν σπίτι, συν διατροφή συν αυτοκίνητο και να κάνουν όλοι τους ωραίους!

Λεο

Οσοι δεν έχουν …μπάρμπα να ανησυχούν στο ΡΙΚ

Οποιος δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη μπορεί από τώρα να ανησυχεί εκεί στο ΡΙΚ. Οσων το μέσο αδυνάτισε και οι πρσβάσεις με τα κέντρα εξουσίας εξασθένησαν δεν έχει δυστυχώς μεγάλες πιθανότητες να συνεχίσει να εργοδοτείται. Αν οι ελπίδες του να παραμείνει στηρίζονται στα καλά του προσόντα και την επαγγελματική του επάρκεια και συνέπεια αυτά εν πολλοις είναι ψιλά γράμματα. Ηδη ο κύβος ερίφθη για τον πλεονασμό. Κάπου οι λίστες διαμορφώνονται και ήδη άρχισε να στήνεται το παζλ του ποιός φεύγει και ποιός μένει.

Ετσι περίπου λειτούργησαν τα πράγματα και στις Κυπριακές Αερογραμμές.   Εκδιώχθηκαν εκατοντάδες άτομα που   και τεχνογνωσία κατείχαν και   επαγγελματικά άριστοι ήταν.   Καλούνταν μια καλή πρωϊα στο γραφείο του προϊσταμένου, έπαιραναν την επιστολή απόλυσης και δεν είχαν που να διαμαρτυρηθούν και ποιος να ακούσει τον πόνο τους.  Κάποιοι ξεσπούσαν και έβαζαν τα κλάματα, το πολύ να έριχναν και καμιά βρισιά.

Ετσι δυστυχώς αναξιοκρατικά και άδικα λειτουργεί το αρρωστημένο μας σύστημα και ας λένε κάποιοι πως η κρίση μας έκανε πιο συνετούς. Αρλούμπες!

Λιν

 

Η μάνα και η κόρη…

 

Στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου ο Υπουργός Αμυνας της Ελλάδας κ. Αβραμόπουλος με τα μαύρα του γιαλιά και περισσή επισημότητα μίλησε για την μητέρα πατρίδα που θα’ ναι πάντα δίπλα στην Κύπρο, για να της προσφέρει τη συμπαράστασή της! Αυτά όλα μπροστά στις κάμερες και στα μικρόφωνα.   Και να που λίγες μέρες αργότερα ήλθε η ώρα να γίνει τεστ αντοχής των βαρύγδουπων λόγων.

Λόγω των τουρκικών προκλήσεων η Λευκωσία ζήτησε από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να έλθει στην Κύπρο για να αξιολογηθεί από κοινού η κατάσταση και να λάβουμε μέτρα. Ομως ο κ. Αντώνης αρνήθηκε ευγενικά. Επικαλέστηκε βαρυφορτωμένο πρόγραμμα. Τελικά είναι ή δεν είναι για την Ελλάδα το Κυπριακό το υπ ‘αριθμόν Ενα   εθνικό πρόβλημα. Και τί θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό για τον κ. Σαμαρά από την προκλητικότητα της Τουρκίας η οποία απειλεί να καταλάβει και τη νότια θάλασσα της Κύπρου με τα κοιτάσμάτα της; Για κάποιους λόγους η μάνα μας στις πιο δύσκολες στιγμές λησμονεί την κορούλα της.   Δεν είναι η πρώτη τους φορά…

Λεο

Γιατί άραγε;

 Αυτή η ιστορία   ότι δήθεν οι Κύπριοι είναι καλομαθημένοι και ότι δεν αποχωρίζονται τον καναπέ τους μήπως ενπεριέχει ισχυρές δόσεις υπερβολής; Μήπως το νόμισμα έχει και άλλη όψη και δεν την βλέπουμε;

Ολοι αυτοί οι ηγέτες –συνδικαλιστές και μη- που καλούν τον κόσμο     σε κινητοποιήσεις μήπως έκαναν τη δική τους αυτοκριτική. Εβαλαν τον εαυατό τους στο μικροσκόπιο να δουν γιατί ο κόσμος δεν ακούει τη φωνή τους και δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμα τους; Μήπως δεν τους εμπιστεύεται, μήπως η επαφή με τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κάθε μισθωτός, ό κάθ ε άνεργος οικογενειάρχης ή ο άνεργος πτυχιούχος ο έχει κοπεί στη μέση και κάπου χάθηκε;

Μήπως οι καλοβολεμένοι και οι αριστοκράτες και οι φίλοι του καναπέ κατοικούν σε άλλα δώματα, μιλούν σε άλλη γλώσσα και προβληματίζονται σε άλλες συχνότητες; Λέω μήπως….

Αχ.