Με αφορμή την 42η επέτειο σήμερα του θανάτου του πρώτου Προέδρου της Κυπρικής Δημοκρατίας Εθνάρχη Μακάριου τα κόμματα εξέδωσαν ανακοινώσεις .

Το ΔΗΚΟ

Το ΔΗΚΟ με ανακοίνωση του αναφέρει:

«Τιμούμε τη μνήμη του Εθνάρχη Μακαρίου, με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα του
Η απόδοση τιμών στη μνήμη του μεγάλου ηγέτη, του πολιτικού αρχηγού του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, θα είναι πρέπουσα μόνο αν περιλαμβάνει την ειλικρινή υπόσχεση για συνέχιση του αγώνα του Μακαρίου.
Γιατί, η ζωή του Μακαρίου, μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του, ήταν ένας συνεχής αγώνας για δικαίωση του Ελληνισμού της  Κύπρου.
Ένας ηγέτης παγκόσμιας ακτινοβολίας, που ενέπνεε το σεβασμό και το θαυμασμό σε όλη τη διεθνή κοινότητα, ο Μακάριος ηγήθηκε της πολύχρονης προσπάθειας να απελευθερωθεί και να ζήσει με ειρήνη και ασφάλεια αυτή η μικρή γωνιά της γης.
Οι Έλληνες της Κύπρου και γενικότερα ο Ελληνισμός λάτρεψαν και στήριξαν τον Μακάριο, αλλά οι επίορκοι σε Κύπρο και Ελλάδα, τα όργανα αυτών που σχεδίασαν τη διχοτόμηση και την τουρκοποίηση της Κύπρου, τον ανέτρεψαν με το στρατιωτικό, προδοτικό πραξικόπημα, για να ανοίξει ο δρόμος της υλοποίησης των ανίερων σχεδίων τους.
Τιμούμε τη μνήμη του Εθνάρχη Μακαρίου, με πλήρη αντίληψη του χρέους που έχουμε, να μην λιποψυχίσουμε απέναντι στις δυσκολίες και το αδηφάγο τέρας, την Τουρκία.
Ενόψει των εξελίξεων στο κυπριακό, το Δημοκρατικό Κόμμα διακηρύσσει ότι η μόνη βιώσιμη λύση, είναι αυτή που θα διασφαλίζει:
•    Τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του συνόλου των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
•    Το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
•    Την κατάργηση των επεμβατικών και εγγυητικών «δικαιωμάτων» της Τουρκίας.
Αυτή τη λύση θα αποδεχόταν ο Μακάριος, γι’ αυτή τη λύση παλεύουμε εμείς.»

ΕΔΕΚ
Η ΕΔΕΚ  στην ανακοίνωση της αναφέρει·

«Συμπληρώνονται σήμερα 42 χρόνια από την ημέρα θανάτου του Εθνάρχη Μακάριου, αυτής της χαρισματικής πολιτικής και ηγετικής φυσιογνωμίας που ξεχώρισε για την πολιτική οξυδέρκεια, τη γενναιότητα, το δέος και τον θαυμασμό που προκαλούσε σε όποιον τον γνώριζε, τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου.
Καλούμε την πολιτική ηγεσία να εισακούσει τη δραματική έκκληση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όπως αυτή ειπώθηκε κατά την τελευταία ιστορική του ομιλία στην πλατεία Ελευθερίας στις 20 Ιουλίου 1977:
«Ο διακοινοτικός διάλογος με τη μορφή που διεξήχθη διέδραμε ήδη τη χρησιμότητά του, η Τουρκία τον αξιοποιεί ως άλλοθι για να εδραιώσει τα επεκτατικά της σχέδια. Ως εκ τούτου όσοι ενδιαφέρονται για πραγματική λύση θα πρέπει να ασκήσουν πιέσεις προς την Τουρκία».
Γνωρίζοντας τις δυσκολίες επίτευξης του πιο πάνω, ο Μακάριος διακήρυξε ταυτόχρονα και την έναρξη ενός μακροχρόνιου αγώνα, η κατάληξη του οποίου πρέπει να είναι ο τερματισμός της κατοχής και της εξεύρεσης μίας λύσης δίκαιης, δημοκρατικής και βιώσιμης, όπου όλοι οι κάτοικοί της Κυπριακής Δημοκρατίας θα απολαμβάνουν τα ίδια, πολιτικά και ανθρώπινα, δικαιώματα.
Η λαμπρή παρακαταθήκη που μας άφησε ο Εθνάρχης Μακάριος μας επιφορτίζει με  το μεγάλο καθήκον να προστατεύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Το καλύτερο μνημόσυνο προς τον Εθνάρχη Μακάριο είναι η συνέχιση του αγώνα που θα οδηγήσει στην αληθινή απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα στρατεύματα κατοχής, την επιστροφή όλων των εκτοπισμένων στην πατρώα γη και τη διατήρηση και ενδυνάμωση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ολότητά της.»

Κίνημα Οικολόγων

«Μνήμη αγώνα η μνήμη του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου» τονίζει στην ανακοίνωση του το Κίνημα Οικολόγων και σημειώνει:

«Συμπληρώνονται 42 χρόνια από τις 3 Αυγούστου του 1977, όταν ο λαός της Κύπρου θρηνούσε την απώλεια του εθνάρχη Μακαρίου. Τρία μόνο χρόνια από το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, η καρδιά του τον πρόδωσε. Ήταν ο ηγέτης που αναγνωριζόταν ανά το παγκόσμιο ως σύμβολο για τη διεκδίκηση της ελευθερίας της Κύπρου από εχθρούς και φίλους.

Η τελευταία περίοδος της ζωής του αναλώθηκε στην επούλωση των πληγών της τουρκικής εισβολής και  στον αγώνα για την αποχώρηση του Αττίλα από το νησί. Επιδίωξε τον συμβιβασμό και κατέληξε στον «μακροχρόνιο αγώνα» -«υπαγόρευση ανάγκης και όχι επιλογή μας», όπως διακήρυττε στην τελευταία του ομιλία στις 20.7.1977, αφού η Τουρκία παρέμενε αδιάλλακτη. «Αλλά συμβιβασμός δεν σημαίνει βέβαια την εκ μέρους μας αποδοχή των τετελεσμένων γεγονότων» έλεγε στην ίδια ομιλία. «Ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά των Τουρκοκυπρίων» έλεγε. «Αντίδικος μας είναι η Τουρκία».

Αν χρωστούμε κάτι στη μνήμη του Μακάριου είναι ο αγώνας «μέχρι της φυγής του Τούρκου επιδρομέα» και της επικράτησης του δικαίου στην Κυπριακή πολιτεία. Ισονομία, ισοπολιτεία και ίσες ευκαιρίες για όλους του Κυπρίους, σε μία πραγματικά ανεξάρτητη χώρα, χωρίς ξένους στρατούς, αποτελούν την κληρονομιά του αγώνα που μας άφησε ο Μακάριος.

Η μνήμη Μακαρίου, είναι μνήμη αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτίναξη της τουρκικής κατοχής και κατοχύρωσης όλων των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών.»