Η θέα της Ακρόπολης υπό τη βαριά σημαία της ναζιστικής σβάστικας προκαλούσε την εθνική υπερηφάνεια όλων Αθηναίων που υπέμεναν το φρικτό βάσανο της γερμανικής κατοχής… Αργά το βράδυ της 30^ης του Μάη 1941, με τον δυνατό παλμό των 19 του χρόνων,  ο τότε φοιτητής, Μανώλης Γλέζος, με «όπλα» ένα φανάρι κι ένα μικρό σουγιά, κατέβασε τη σημαία από τον ιερό βράχο. Μαζί του και ο συμφοιτητής του Λάκη Σάντας.

Το παράτολμο σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό τους στο Ζάππειο, καθώς αντίκριζαν την Ακρόπολη, λίγο πριν νυχτώσει, με την Άνοιξη, να στενάζει κάτω από τη σημαία των ναζί. Μετά από ενδελεχή μελέτη οι Γλέζος και Σάντας ανακαλύπτουν ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω της σπηλιάς του Πανδρόσειου Άντρου.

Τα χέρια τους λύθηκαν όταν το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει και οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Οι δύο συμφοιτητές ήταν πλέον αποφασισμένοι να υλοποιήσουν το σχέδιό τους το ίδιο κιόλας βράδυ. Οπλα δεν είχαν, παρά μόνο ένα φαναράκι κι ένα μαχαίρι. Στις 9:30 το βράδυ η μικρή φρουρά της Ακρόπολης βρισκόταν στην είσοδο των Προπυλαίων.

Μανώλης Γλέζος και Λάκης Σάντας αγνοώντας κάθε κίνδυνο πήδηξαν τα σύρματα, σύρθηκαν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και χρησιμοποιώντας τις σκαλωσιές που υπήρχαν εκεί λόγω αρχαιολογικών ανασκαφών κατάφεραν να φθάσουν λίγα μέτρα μακριά από τον ιστό της σημαίας.

Με γρήγορες κινήσεις κατέβασαν το σύμβολο του ναζισμού από την Ακρόπολη και έγιναν οι ίδιοι σύμβολο του αγώνα για αντίσταση, δημοκρατία και ελευθερία.