Του Κυριάκου Κυριάκου

Για να μπορείς να διαχειρίζεσαι μεγάλες υποθέσεις , είναι απαραίτητο να  έχεις μάθει πρώτα να δίνεις  λύσεις σε μικρότερες. Για να  φέρνεις σε πέρας δύσκολες αποστολές και να τις σφραγίζεις με επιτυχία, πρέπει να έχεις μάθει  να σκέφτεσαι σωστά,  να προγραμματίζεις τα βήματά σου, να  ελίσσεσαι έξυπνα και να επιμένεις,  να μην πτοείσαι μπροστά στις αναποδιές και προπαντός να παραμερίζεις κάθε εμπόδιο που σε απομακρύνει από το στόχο σου. Πρέπει να αποδεικνύεις έμπρακτα την αξιοσύνη και την ικανότητά σου, να εμπνέεις εμπιστοσύνη και σιγουριά, ιδιαίτερα όταν ηγείσαι και όταν το έργο που αναλαμβάνεις να εκτελέσεις δεν αφορά μόνο εσένα, αλλά ένα ολόκληρο λαό, τη χώρα σου, το μέλλον και την προοπτική της.

Ακτινογραφώντας διαχρονικά το πώς έτυχαν  προσέγγισης ή διαχείρισης προβλήματα μικρά και μεγάλα σε τούτο τον πανέμορφο, αλλά δύσμοιρο  τόπο,  μόνο αγανάκτηση και  απογοήτευση εισπράττεις. Λες και οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκες με τη ψήφο σου να  φέρουν την πρόοδο και την προκοπή που σου υποσχέθηκαν, συναγωνίζονταν   στο πως θα δημιουργήσουν νέες πληγές, αντί να λύσουν προβλήματα. Αντί για  διάθεση και αποφασιστικότητα να αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματα της χώρας μας για να μπούμε σε μια σταθερή πορεία αναπτυξιακής προοπτικής, την έχουμε απονευρώσει και εγκλωβίσει σε  βαλτώδη αδιέξοδα. Ποτέ δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε, να  κάνουμε νούσιμους υπολογισμούς ώστε με  διορθωτικά μέτρα   να  αποφύγουμε τραγικές εξελίξεις  και κοινωνικές συμφορές. Πάντοτε αυτοσχεδιάζουμε στην πορεία, εξυπηρετώντας ευτελείς σκοπιμότητες!  Όσοι κατοικούν στα ψηλά δώματα προκειμένου  να ευλογήσουν την πάρτι τους , (την προσωπική πολλές φορές και την παρέα τους), θυσιάζουν τα μεγάλα, αδιαφορώντας για το βαρύ τίμημα που θα πληρώσουμε όλοι οι υπόλοιποι. Η διαφθορά έχει αφεθεί να γίνει κυρίαρχο ζήτημα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Παρόλα αυτά  όχι μόνο δεν παρατηρείται οποιαδήποτε βούληση να κτυπηθεί στη ρίζα της, αλλά αφήνεται να αναπνέει ατιμώρητη  απλώνοντας ακόμη πιο πολύ τα πλοκάμια της εκεί και όπου υπάρχει δημόσιο χρήμα.

Όταν ο Αντρέας  Βγενόπουλός πήρε τα ηνία της Λαϊκής Τράπεζας και έγινε κυρίαρχος του πλούτου της,  όλο το ισχυρό πολιτικοοικονομικό  κατεστημένο τον αγκάλιασε, τον χειροκρότησε και τον εμπιστεύτηκε.  Κανείς από αυτούς που υποτίθεται μας προστάτευαν,  δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τις προθέσεις του,  ούτε αντιστάθηκε στους διαβολικούς σχεδιασμούς του, ακόμη  κι όταν  η Τράπεζα κλυδωνιζόταν από οικονομικά ελλείμματα και καταβαραθρωνόταν. Στον εν λόγω ισχυρό άντρα, που ήξερε να διοχετεύει εκατομμύρια  σε τραπεζικούς λογαριασμούς για να του κάνουν τα θελήματα, άνοιγαν  διάπλατα οι πόρτες σε κόμματα  και Προεδρικό. Τον  λογαριασμό βεβαίως από εκείνη την λεηλασία, το κούρεμα των δύο μεγάλων τραπεζών  και την κρίση που ακολούθησε τα πλήρωσαν    πρώτοι και καλύτεροι οι κουρεμένοι και κατ’  επέκταση ο Κύπριος πολίτης και η οικονομία μας. Το ίδιο συνέβη και με τον Συνεργατισμό. Ενώ μας διαβεβαίωναν πως οι συγχωνεύσεις των ΣΠΙ θα οδηγούσαν στην ανάπτυξη και εξυγίανση του, τον άφησαν να παραπαίει,  κανείς δεν επενέβη για να πατάξει τα σκάνδαλα που τον κατέτρωγαν, ούτε   έστειλε τους κατεργάρηδες  στο σκαμνί, τον διαπόμπευσαν  και τον ξεπούλησαν εν μία νυκτί, με όλα τα τραγικά επακόλουθα.

Πού αλήθεια να αγγίξεις και  να μην πονέσει; Στις Κυπριακές Αερογραμμές, οι οποίες κλονίζονταν από  σκάνδαλα δεκαετιών και κανείς δεν φρόντισε να τα  πατάξει, να βρεί τους ενόχους  που  έτρωγαν τα σωθικά της για να τους τιμωρήσει  παραδειγματικά; Στο γεγονός μήπως  ότι η Κύπρος ως τουριστική χώρα δίπλωσε με το χείριστο τρόπο τα φτερά του εθνικού της αερομεταφορέα, παραδεχόμενη ουσιαστικά ότι δε μπορεί ως χώρα να εξυγιάνει, να   διατηρεί και να διαχειρίζεται νοικοκυρεμένα μια δική της αεροπορική εταιρεία;

Να αναφερθούμε μήπως στο μεγάλο μνημείο  αναξιοσύνης μας που ακούει στο όνομα Πλατεία Ελευθερίας, η οποία έχει   κόψει και πάλι στα δυο την ήδη μοιρασμένη μας πρωτεύουσα και Κύριος οίδε πότε θα τελειώσει και με ποιο οικονομικό κόστος; Να αναφερθούμε σε πιο παλιές υποθέσεις που έχουν να κάνουν με τη διαπραγμάτευση της Κύπρου στην ΕΕ κατά τη οποία  με πνεύμα αρχοντοχωριατισμού δεν αξιωθήκαμε να ζητήσουμε τις απαιτούμενες εξαιρέσεις που θα λάμβαναν υπόψη τις ιδιομορφίες της Κύπρου,  με  δυσμενείς επιπτώσεις σε πολλές  επαγγελματικές κατηγορίες συμπολιτών μας; Να θυμίσουμε, την  παραγγελία των πυραύλων S300 τους οποίους παραλάβαμε και καθώς ήταν πακεταρισμένοι τους στείλαμε για «εξορία» στην Κρήτη, πληρώνοντας για αυτή μας την ανοησία πέραν του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ; Να επισημάνουμε το θέατρο του παραλόγου και το ξήλωμα, αντί αναβάθμισης  που παρατηρείται σε νευραλγικούς τομείς όπως είναι η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία; Να αναφερθούμε στην υπόσκαψη που δέχονται οι τομείς των τηλεπικοινωνιών και του ηλεκτρισμού, οι οποίοι όπως διαισθάνεται ο κάθε αφυπνισμένος πολίτης, μάλλον ακολουθούν την πορεία που διάνυσε ο Συνεργατισμός;

Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα που στιγμάτισαν για δεκαετίες τον τόπο μας  και έγιναν συνώνυμα με την ανευθυνότητα των αρμοδίων, την  τσαπατσουλιά, την προχειρότητα, την έλλειψη προγραμματισμού και οργάνωσης, την απουσία  αποφασιστικότητας για τομές  με σωστό περιεχόμενο και εξυγίανση. Λαμβάνοντας  υπόψη όλους αυτούς τους άγαρμπους, αντιπαραγωγικούς και σκανδαλώδεις χειρισμούς είναι να τρομάζει κανείς για το πως είναι δυνατό να γίνει σωστή εκτίμηση και εύστοχη διαχείριση του μεγαλύτερου θέματος που απασχολεί τον τόπο μας του Κυπριακού προβλήματος. Με τέτοια δείγματα γραφής που αφορούν την κάκιστη διαχείριση των μικρότερων  προβλημάτων είναι άραγε αδικαιολόγητα που ο Κύπριος πολίτης εμφανίζεται σκεπτικιστής και επιφυλακτικός με ότι του ετοιμάζουν πίσω από κλειστές πόρτες  για την τύχη και το μέλλον του;