Από αριστερά ο Γιάννης Παπαοικονόμου, Θανάσης Καραγιάννης, Βάσω Παπαδοπούλου και η συγγραφέας.
«Η Λογοτεχνία είναι μια από τις ανάσες που παίρνω.», με αυτά τα λόγια άρχιζε το μήνυμα που πήρα από την γνωστή συγγραφέα και πολύ καλή φίλη από την Αθήνα Κυριακή Γεροζήση , διατυπώνοντας την κατάσταση που διαβιούν εκατομμύρια Ελληνες σε μια άθλια περίοδο, χωρίς ορίζοντα και ελπίδα για τα παιδιά μας. Μέσα σε όλα αυτά τα δυσοίωνα,τονίζει, ο καθένας προσπαθεί να πάρει μια ανάσα όπως μπορεί».
Το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα Σκιά της Αλήθειας της Κυριακής Γεροζήση, (Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, 2016) που σημειώνει μεγάλη επιτυχία , παρουσιάστηκε στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον.
Ομιλητές ήταν οι Γιάννης Παπαοικονόμου, ιστορικός, λογοτέχνης, πρ. Γ. Γ Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Νεοκλής Γαλανόπουλος, δικηγόρος, λογοτέχνης, μέλος της γραμματείας της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ).
Βάσω Παπαδοπούλου, ιδιωτικός υπάλληλος, λογοτέχνης, μέλος της γραμματείας της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Ο Θανάσης Καραγιάννης, Ερευνητής/Μελετητής Δραματουργίας & Θεάτρου για παιδιά, συγγραφέας, διάβασε κείμενα από το μυθιστόρημα.
Απόσπασμα από την ομιλία του Ν Γαλανόπουλου.
Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Της Κυριακής Γεροζήση
«Για ποιαν αλήθεια πρόκειται; Ας είναι προϊδεασμένος ο αναγνώστης: το βιβλίο που κρατάει στα χέρια του δεν είναι ένα συνηθισμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Άλλωστε, ούτε η Κυριακή Γεροζήση είναι μία συνηθισμένη συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας. Ναι, υπάρχει φόνος, φόνοι που πρέπει να διερευνηθούν· και μυστήρια, που πρέπει να εξιχνιασθούν· και εγκληματίες που πρέπει να τιμωρηθούν. Δεν λείπουν οι αστυνόμοι, δεν λείπουν οι ανατροπές – η Σκιά της Αλήθειας έχει όλα τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του κλασικού αστυνομικού «αινίγματος». Ωστόσο, η ουσία της αλλού βρίσκεται. Ας μη βιαστεί λοιπόν ο αναγνώστης να αναζητήσει την κρυφή σχέση που μπορεί να συνδέει έναν πρόσφατο φόνο κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης βιβλίου στην Αθήνα, έναν φόνο επί δικτατορίας σε επαρχιακό εργοστάσιο και ένα φόνο σε πανεπιστήμιο των Παρισίων, μέσα στο καθαρώς «αστυνομικό» πεδίο. Η εμβέλεια της Σκιάς της Αλήθειας είναι πολύ μεγαλύτερη. Ας σκεφτεί καλύτερα όλες αυτές τις φαινομενικώς ασύνδετες μεταξύ τους υποθέσεις (και όσες άλλες συναντήσει στο βιβλίο) σαν μία σειρά πειραμάτων της συγγραφέως – η οποία, μη λησμονούμε, προέρχεται από τον χώρο των Θετικών Επιστημών – που κατατείνουν στην απόδειξη μιας θέσης, ή σαν έναν ενδελεχή επαγωγικό συλλογισμό που οδηγεί σε ένα γενικό συμπέρασμα μέσω της εξέτασης πολλών επιμέρους περιπτώσεων, στην αποκάλυψη του Αγνώστου μέσω της παρατήρησης του Γνωστού. Με δυο λόγια, το βιβλίο της Κυριακής Γεροζήση καταφέρνει να μας κάνει να σηκώσουμε τα μάτια μας από τη Σκιά και να κοιτάξουμε κατάματα την Αλήθεια, η οποία την προκαλεί, και μας διαφεύγει παρότι προφανής – ή, ίσως, ακριβώς γι’ αυτό.»
