Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Σε ένα περίπου μήνα αναμένεται η πραγματοποίηση της άτυπης πενταμερούς για το κυπριακό με τις εγγυήτριες δυνάμεις (καθόλου τυχαία όλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ ), οι οποίες ήταν οι κινητήριοι μοχλοί όταν πριν μισό περίπου αιώνα οργάνωναν και εκτελούσαν την σφαγή της Κύπρου στη διατεταγμένη των μυστικών υπηρεσιών της CIA και του αμερικανικού στέιτ ντιπάρτμεντ με επικεφαλής των χασάπη των λαών αμερικανοεβραίο Χένρι Κίσσιγκερ. Η περιδίνηση του χρόνου με παγίδες και διάφορα δοτά σχέδια λύσης βόλευε περισσότερο τους δημιουργούς του προβλήματος -και όχι το λαό της Κύπρου -έτσι ώστε η επίλυση του Κυπριακού να γίνεται όλο και πιο περίπλοκη και σχεδόν ανέφικτη.
Κάτω από αφόρητες πιέσεις , παρασκηνιακές δολιότητες και τις επί χρήμασι υπόγειες δοσοληψίες, φτάσαμε σήμερα εν έτει 2021 να συζητούν οι πολιτικοί ταγοί στην Κύπρο όχι το εθνικό μας πρόβλημα αλλά τη διαφθορά. Επιχειρείται να εμπεδωθεί στα πέρατα του κόσμου πως είμαστε κράτος διεφθαρμένο και τοξικά μολυσμένο από αμαρτίες και παρανομίες βάζοντας όλους και όλα ακόμα και τα νεογέννητα, στο μαγγανοπήγαδο του διασυρμού. Κράτος δεν είναι μόνο οι εκάστοτε κυβερνήσεις ή η παρούσα η οποία λιθοβολείται σήμερα. Είναι το όλον. Οι πολιτειακοί θεσμοί ανεξάρτητοι ή μη , τα κόμματα, δημοκρατικά ή αυταρχικά, υπεύθυνα ή ανεύθυνα , και ο λαός ο οποίος μαραζώνει ψάχνοντας σωσίβια που δεν έρχονται.
Έτσι λοιπόν σήμερα, αντί να βρίσκεται στην προμετωπίδα της επικαιρότητας το κυπριακό και οι νέες παγίδες που στήνονται από τους αρχιτέκτονες και δημιουργούς του εθνικού μας προβλήματος, οι προτεραιότητες είναι οι πολιτογραφήσεις , ο αθέμιτος πλουτισμός με τα κοράκια της εξουσίας να στήνουν στο απόσπασμα του λαϊκισμού τους την Κύπρο. ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ διαγκωνίζονται ποιος θα καταγγέλλει με περισσότερα και πιο ηχηρά επιχειρήματα την Κύπρο, επικαλούμενα τους θεσμούς της Ε.Ε. φωνασκώντας προς πάσαν κατεύθυνση πως είμαστε η πρώτη χώρα στη διαφθορά.
Βέβαια πρωτιά στη διαφθορά με ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και ανακύκλωση του παράνομου πλούτου την κατέχει η Βρετανία, σύμφωνα και με έρευνα Βρετανικού οργανισμού για τη διαφθορά η οποία δημοσιοποιήθηκε αρχές του 2020. Ούτε και η Γερμανία μπορεί να υπερηφανευτεί σε ότι αφορά τον αθέμιτο και παράνομο πλουτισμό με σκάνδαλα τύπου SIMENS και τον τρόπο που απέκτησε δεσπόζουσα θέση σε χώρες της Ε.Ε. και του πρώην ανατολικού μπλοκ με την εξαγορά κρατικών οργανισμών ουσιωδών υπηρεσιών έναντι πινακίου φακής. Ούτε και ενοχλεί κανέναν πως στο ύπατο αξίωμα της Ιταλίας βρέθηκε ένας πιστός υπηρέτης των τραπεζών, ο Μάριο Ντράγκι, τέως πρόεδρος της ΕΚΤ και πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs, χωρίς καν να εκλεγεί πρωθυπουργός από τον Ιταλικό λαό.
Διαπομπεύεται η Κύπρος προ τέρψιν και αγαλλίαση των Τούρκων κατακτητών και της γηραιάς Αλβιώνος η οποία μεθοδεύει εκ νέου τι είδους τρικλοποδιές θα βάλει στην Κύπρο. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι δεν παραλείπουν σε κάθε ευκαιρία να επαναλαμβάνουν σαδιστικά, πόσο ισχυρός σύμμαχος τους είναι η Τουρκία του δικτάτορα Ερντογάν.
Την Τετάρτη, ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ντόμινικ Ράαμπ σε ανάρτιση στο λογαριασμό του στο Twitter, αναφέρθηκε στην επικοινωνία που είχε με τον τούρκο ΥΠΕΞ ενόψει των άτυπων συνομιλιών για το Κυπριακό υπό τα Ηνωμένα Έθνη, έγραψε:
«Ξανατόνισα την ανάγκη όλες οι πλευρές να είναι ευέλικτες», σημειώνοντας επίσης ότι «η συνεργασία Ηνωμένου Βασιλείου και Τουρκίας εξακολουθεί να είναι ισχυρή».
Ο κ.Ράαμπ μετά τη συνάντηση του την Πέμπτη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προέτρεψε πάλι σε «μια ανοικτή και ευέλικτη προσέγγιση στις συνομιλίες λύσης του Κυπριακού», εξισώνοντας θύτη και θύμα.
Το πόσο ευέλικτη μπορεί να είναι μια χώρα εναντίον της οποίας έγινε στρατιωτική εισβολή και για 46 χρόνια, σημαντικά εδάφη της βρίσκονται στην κατοχή της Τουρκίας, μόνο η Βρετανική διπλωματία μπορεί να το εξηγήσει η οποία ως εγγυήτρια δύναμη όχι μόνο δεν προσέτρεξε να τηρήσει τις εγγυητικές της υποχρεώσεις, όταν ο κυπριακός λαός σφάδαζε από τους βομβαρδισμούς της Τουρκία. Ως έτοιμη από καιρό υποδαύλιζε το διαχωρισμό μεταξύ ε/κ και τ/κ και άναβε προβολείς στην Τουρκία για να εφαρμόζει κάθε παρανομία. Το ίδιο κάνει και σήμερα .
Κανένας δεν διαφωνεί πως στην Κύπρο όπως και σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχει διαφθορά, η οποία πρέπει να παταχθεί με την συνδρομή όλων. Εξάλλου, όλα σχεδόν τα κόμματα έχουν μερίδιο ευθυνών και δεν μπορούν να καμώνονται πως είναι άμεμπτα. Όμως σήμερα προέχει η Κύπρος και η διάσωση της και όχι ποιο κόμμα θα τερματίσει πρώτο στην κούρσα των βουλευτικών εκλογών.
Χωρίς Κύπρο τίποτε δεν θα μείνει όρθιο, ούτε κόμματα, ούτε βουλευτές ούτε μουχτάρηδες. Θα μαζεύουμε τα κομμάτια μας, επειδή αυτοί που τάχθηκαν ενόρκως να προστατεύσουν τον τόπο την ώρα της κρίσης, μάλωναν σαν τα κοκόρια διαφημίζοντας την διάτρητη εντιμότητα τους . Και όχι μόνο. Με τον τρόπο τους υποσκάπτουν την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία σήμερα είναι πιο αποδυναμωμένη όσο ποτέ.
Ο διχασμός, είναι ο χειρότερος εχθρός για τους λαούς που δίνουν μάχη επιβίωσης. Ένας λαός διχασμένος ο οποίος άγεται και φέρεται κατά πού τον οδηγούν οι κομματικές ηγεσίες, είναι ανήμπορος να επικεντρωθεί στο μείζον που είναι η σωτηρία της πατρίδας του.
Το κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα και όχι δικοινοτικό
Το ΑΚΕΛ για δεκαετίες πρωτοστατούσε εναντίον της σύγκλησης πενταμερών διασκέψεων και δικαίως αξίωνε διεθνή διάσκεψη με εκπροσώπηση των μονίμων μελών του Σ.Ασφαλείας. Σήμερα έγινε ο σημαιοφόρος υπέρ της πενταμερούς αλλά και των περαιτέρω συμβιβασμών. Από της ίδρυσης του τασσόταν εναντίον των Βρετανικών Βάσεων. Τα τελευταία δέκα χρόνια σιώπησε , επιβεβαιώνοντας την πολιτική του μετάλλαξη και την συμφιλίωση του με τους κακούς δαίμονες της Κύπρου. Δεν είναι να απορεί κανείς όταν εγείρεται το ερώτημα σε τι διαφέρουν μεταξύ τους ένα δεξιό κόμμα όπως ο ΔΗΣΥ, με το αριστερό ΑΚΕΛ. Στο κυπριακό συμφωνούν σε ευελιξίες και υποχωρήσεις τέτοιες οι οποίες αν υιοθετηθούν θα ακρωτηριάσουν θανάσιμα την πατρίδα τους.
Ούτε άξιο απορίας είναι γιατί η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ πρωτοστατεί με το ξεθωριασμένο πλέον κόκκινο λάβαρο της υπέρ μιας άτυπης πενταμερούς, ενθαρρύνοντας μάλιστα ως χθόνιος υποβολέας την ανάγκη συμβιβασμών και υποχωρήσεων προς την Τουρκία .
Κομφορμιστές, καιροσκόποι και άτομα χωρίς ιδεολογία διείσδυσαν ως ξενιστές και κατόρθωσαν τα τελευταία χρόνια να αλλάξουν την φυσιογνωμία αυτού του ιστορικού κόμματος. Θα μπορούσε π.χ επί Εζεκία Παπαϊωάνου να κατηγορηθεί στέλεχος του ΑΚΕΛ ότι έκλεψε τα παγκάρια του δημοσίου; Δεν θα μπορούσε ποτέ στη ζωή του να περάσει ξανά το κατώφλι του κόμματος. Τώρα έφτασαν στα ύστερα. Μέχρι και «ήρωες» ανακηρύσσονται κάποιοι που καταδικάσθηκαν και βρέθηκαν ένοχοι. Η’ να θεωρείται περίπου επίτευγμα επειδή παραιτήθηκε ο πρώην βουλευτής του ντροπιαστικού σίριαλ «This is Cyprus».
Όσον αφορά τον ΔΗΣΥ είναι αυτός που είναι .Δεν κρύβεται. Με τον Αβέρωφ Νεοφύτου να επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία πως ανήκουμε στην Δύση και να φλερτάρει με το ΝΑΤΟ λες και αυτοί που δημιούργησαν το Κυπριακό και το έφεραν στο «κρεβάτι» του Προκρούστη θα το επιλύσουν δίκαια. Τόση πολιτική αφέλεια και μωρία. Που ξανακούστηκε; Να περιμένουμε από τους θύτες να αναδειχθούν σωτήρες μας.
Έφτασε η ώρα να εκδιωχθούν οι βρετανικές βάσεις
Ο δόλιος ρόλος που εξακολουθεί και σήμερα να παίζει η Βρετανία σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δικαιώνει τους λίγους εναπομείναντες πολιτικούς ηγέτες που αξιώνουν την εκδίωξη των Βρετανικών βάσεων από την Κύπρο.
Η ανοχή των Βρετανικών δολοπλοκιών σε βάρος της Κύπρου ξεπέρασε κάθε όριο .Η Κύπρος οφείλει πλέον, όπως τόλμησε ο Άγιος Μαυρίκιος και δικαιώθηκε, να τολμήσει να ζητήσει την απομάκρυνση των βάσεων όπως και όλων των ξένων στρατευμάτων από τα εδάφη της. Σε αυτό τον αγώνα δεν θα είμαστε μόνοι .Οι Βάσεις αποτελούν αποικιακό κατάλοιπο, δεν έχουν οποιαδήποτε νομιμότητα και κυριαρχία και γι’ αυτό η Κυπριακή Κυβέρνηση πρέπει να απαιτήσει από τους Βρετανούς την άμεση κατάργηση τους στο έδαφος της ΚΔ.
Υπάρχουν ήδη ιστορικά προηγούμενα για το ζήτημα, όπως η α) απόφαση σε Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, β) η γνωμοδότηση της Χάγης και η γ) απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βρετανίας ότι οι βάσεις δεν είναι κυρίαρχες και ότι αποτελούν αποικιοκρατικό κατάλοιπο. Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βρετανίας είναι δεσμευτική για τη βρετανική κυβέρνηση.
Στις συνομιλίες που θα γίνουν στην πενταμερή , η Κυπριακή Δημοκρατία (που θα εκπροσωπηθεί ως κοινότητα) να βρει το θάρρος να αποσείσει από πάνω της όλες τις πιέσεις και να επαναλάβει την αξίωση αποχώρησης του τουρκικού στρατού, κατάργηση των εγγυήσεων και παράλληλα να ανοίξει το κεφάλαιο των Βρετανικών Βάσεων.
Όπως ο τουρκικός στρατός κατοχής έτσι και βρετανικές βάσεις στην Κύπρο αντίκεινται στις αρχές του διεθνούς δικαίου, αλλά και στο δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία.
Ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία έφτασε η ώρα να τολμήσουν. Αν όχι, θα λογοδοτήσουν στο λαό.
Οι δαίμονες και τα δαιμόνια δεν εξορκίζονται με υποκλίσεις , ξόρκια και γητειές αλλά με θάρρος και τόλμη. Σε αντίθετη περίπτωση το λόγο θα έχει ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του .
