Του Νίκου Κατσουρίδη

Νίκος Αναστασιάδης:”Είναι αυτονόητο πως για να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις θα πρέπει η Τουρκία να τερματίσει τις έκνομες ενέργειες”.  Θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας λογική.  Θέση που υιοθετήθηκε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν από το Εθνικό Συμβούλιο.  Μια θέση η οποία θέτει τη διεθνή κοινότητα μπροστά σ΄ένα θέμα πολιτικής τάξης και πολιτικής ηθικής αλλά και ουσιαστικής πολιτικής πρακτικής.  Γιατί αν τα θύματα οποιασδήποτε διεθνούς αντιπαράθεσης θα υποχρεώνονται να συνομιλούν με τον θύτη ενώ αυτός συνεχίζει τις παράνομες και έκνομες πράξεις του, τότε αυτές δεν είναι ισότιμες και ελεύθερες συνομιλίες.  Είναι συζητήσεις υπό τον ωμό εκβιασμό της εδραίωσης και επέκτασης των τετελεσμένων.  Αρα ορθά ο Πρόεδρος της Δημοκρατία και το Εθνικό Συμβούλιο υιοθέτησαν αυτή τη θέση.

Από την άλλη βέβαια διατυπώνεται το αντεπιχείρημα και τι θα γίνει;  Αν ο αντίπαλος, στη προκειμένη περίπτωση η Τουρκία, δεν συνετίζεται, τι θα κάνουμε;  Να μην συνομιλούμε  και η Τουρκία να εδραιώνει και επεκτείνει με την πάροδο του χρόνου;  Φυσικά η απάντηση βρίσκεται στις τεράστιες ευθύνες της διεθνούς κοινότητας.  Και συγκεκριμένα των ταγών της.  Οι οποίοι τελευταία γράφουν κυριολεκτικά στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όχι μόνο τις αποφάσεις των διεθνών οργανισμών και τις διεθνείς συνθήκες αλλά και τους ίδιους τους διεθνείς οργανισμούς.  Αυτοί λοιπόν οι ταγοί της αιμάσσουσας  ανθρωπότητας βρήκαν τη διέξοδο.  Άτυπες συναντήσεις!  Άτυπη τριμερής, άτυπη πενταμερής κ.ο.κ.  Κάτι σαν το non-paper  δηλαδή.  Για να μην καταφύγω στο … προφορικό έγγραφο!

Πρόσφατα είχαμε τη δική μας άτυπη τριμερή στο Βερολίνο.  Μάλιστα με αναφορές στον ιστορικό συμβολισμό της διαιρεμένης  πόλης και χώρας (Γερμανία) που επανενώθηκε.  Ξεχνώντας ή μάλλον παραβλέποντας τον ουσιαστικότερο ιστορικό συμβολισμό.  Ότι διεξήχθησαν οι άτυπες συνομιλίες στη χώρα που πρωτοστάτησε σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους.  Που ανέδειξε δυστυχώς από τα σπλάχνα της κοινωνίας και του συστήματος της τον ναζισμό.  Από την πρωτεύουσα που πρωτοστάτησε (Σιόϊμπλε) στα  πρωτοφανή και μοναδικά τιμωριτικά μέτρα ενάντια στην Κύπρο (μέχρι το «κούρεμα») αλλά και τα διαρκή μνημόνια σε βάρος του ελληνικού λαού.  Σ΄ αυτήν λοιπόν την πόλη συναντήθηκαν οι κ.κ. Γκουτέρες, Αναστασιάδης, Ακκιντζί.  Και τελικά συμφώνησαν μια κοινή δήλωση. Δεν θα ασχοληθώ αν είναι …άτυπη ή επίσημη. γιατί προφανώς γίνεται αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα ως επίσημη.  Αρα και τα παράγωγα μιας άτυπης πενταμερούς “χωρίς μάλιστα την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση”, και πάλιν θα γίνουν αποδεκτά ως επίσημα.  Αρα το δίλημμα που έθεσαν και απάντησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το Εθνικό Συμβούλιο ισχύει και για τις άτυπες, αλλά ως αποτελέσματα, επίσημες συναντήσεις, είτε είναι διμερής, τριμερής, πενταμερής, είτε πολυμερής.  Οι έκνομες πράξεις της Τουρκίας παραμένουν έκνομες όποια και αν είναι η μορφή της συνάντησης ή των συναντήσεων.

Τι έγινε στην πράξη;  Είχαμε μια άτυπη τριμερή όπου το τελικό ανακοινωθέν είχε τα θετικά του, είχε και τα αρνητικά του.  Λίγο-πολύ υπάρχει μια σχετική συναντίληψη  για το  αποτέλεσμα.  Τα βασικότερα θετικά του είναι ότι επανεκκινεί τη διαδικασία έστω και αν παίρνει αναβολή για καλύτερο καιρό “Άνοιξη” και επιβεβαιώνει ένα κοινό αποδεκτό πλαίσιο συζήτησης από τους δύο ηγέτες και επανεμπλέκεται ο Γ.Γ. του ΟΗΕ.  Αρνητικά υπάρχουν διάφορα αλλά εν προκειμένω εστιάζω την προσοχή μου σ΄ ένα.  Στην απουσία για ακόμα μια φορά αναφοράς στην Τουρκία, τουλάχιστον γι΄  αυτές τις έκνομες ενέργειες της για τις οποίες λέμε ως ε/κ τώρα ότι πρέπει να τερματιστούν για να  συνομιλήσουμε!  Δεν θα σταθώ όμως ούτε σ΄ αυτό το ειδικό και ιδιαίτερης σημασίας σημείο.  Θα σταθώ σ΄ ένα κατά την άποψη μου, επακόλουθο σημείο.  Στο πως η Τουρκία απάντησε στην πράξη στο ζήτημα “έκνομες ενέργειες”.

Η Τουρκία απάντησε, προχωρώντας σε ακόμα μια παράνομη και έκνομη ενέργεια.  Κατ΄ ακρίβεια αναβαθμίζοντας τις παράνομες και έκνομες ενέργειες της.  Πως;  Συμφωνώντας ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και θαλάσσια σύνορα με την Λιβύη.  Προσέξτε με ποια χώρα.  Τη Λιβύη!  Την πρώτη – πρώτη χώρα που εφαρμόστηκε το διαβόητο δυτικόπνευστο σχέδιο της « Αραβικής ΄Άνοιξης».  Τη χώρα που από τότε βυθίστηκε στο χάος.  Και ποια Λιβυκή κυβέρνηση συμφώνησε με καθεστώς του ισλαμιστή νεοσουλτάνου Εργογάν;  Αυτή η οποία στηρίζεται από τους  εταίρους μας.  Την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση.  Την ίδια ΄Ένωση η οποία προγραμματίζει επαφές με την Τουρκία, στο δρόμο που έδειξε ο Πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, παραβιάζοντας τα περιλάλητα μέτρα της ΄Ένωσης κατά της Τουρκίας.  Η οποία με τη συμφωνία της με τη Λιβύη, κατακρεουργεί τις θάλασσες και ΑΟΖ, Ελλάδας, Αιγύπτου και αγκαλιάζει ασφυκτικά τη θάλασσα της Κύπρου.  Επι των πτυχών αυτής της συμφωνίας θα ακολουθήσουν, ήδη άρχισαν, πολλές αναλύσεις.  Είμαι βέβαιος.  Εκεί που θέλω να σταθώ είναι το σημείο που πονεί περισσότερο από κάθε άλλο Κύπρο και Ελλάδα.  Την πρόληψη.  Ο γραφών είναι ένας από τους αρκετούς οι οποίοι εδώ και πάρα πολύ καιρό είχαν εγείρει το θέμα μιας ενδεχόμενης τέτοιας συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.  Πολύ πιο έντονα το θέμα είχε τεθεί στην Ελλάδα με πολλούς τρόπους και σε όλα τα επίπεδα.  Τι έγινε;  Τίποτα!  Για μια ακόμα φορά οι αρμόδιοι, πρωτίστως τα Υπουργεία Εξωτερικών, απουσίαζαν.  Αν δεν απουσίαζαν και η ευθύνη ανήκει αλλού ας το πούν.  Η ουσία παραμένει η ίδια. Ευτυχείς και μακάριοι οι ιθύνοντες αγνόησαν όλες τις προειδοποιήσεις.  Τώρα ωρύονται εκ των υστέρων.  Ολίγον….αργά.  Δυστυχώς!