Του Νίκου Κατσουρίδη

«Τις μεγαλύτερες συνέπειες από τη μη λύση τις έχουν υποστεί οι τ/κ»!  Τάδε έφη ο Μουσταφά Ακκιντζί.  Πέραν από τα όποια συναισθήματα γεννά αυτή η αναφορά του τ/κ ηγέτη ας εξετάσουμε τη δήλωση του από την λογική πλευρά.  Σε τι μπορεί να συνίστανται αυτές οι συνέπειες;

Πρώτον  φυσικές συνέπειες.  Θάνατος, ξεριζωμός, αγνοούμενοι.

Δεύτερον ψυχολογικές συνέπειες.  Πόνος, δάκρυ, θλίψη, αίσθημα κενού, έλλειψη προοπτικής κ.ο.κ. Οι φυσικές συνέπειες τις οποίες έχουν υποστεί οι τ/κ είναι σημαντικές.  Συγκρίνονται όμως με τις αντίστοιχες των ε/κ;  Η απάντηση φανερή και ξεκάθαρη.  Όχι.  Οι ε/κ έχουν υποστεί μεγαλύτερες φυσικές συνέπειες.  Το ίδιο ισχύει και για τις ψυχολογικές συνέπειες.  Και γεννώνται ορισμένα ερωτήματα από τα πιο πάνω.

Πρώτο και κυριότερο, που ισχύει και για όλα όσα πιο κάτω θα σχολιάσω. Ποιος ευθύνεται για τις συνέπειες αυτές; Ποιος τις προκάλεσε;  Αποφεύγει την απάντηση ο Ακκιντζί.  Κατά βάθος όμως γνωρίζει. Γνωρίζει αυτό το οποίο γνωρίζουμε όλοι.  Τις προκάλεσε η τουρκική εισβολή του 1974.  Τις επέκτεινε στο χρόνο, η τουρκική κατοχή.  Αλλά και για τη «μη λύση» σε ποιόν οφείλεται το αδιέξοδο; Και πάλιν στην Τουρκία.  Στο θύτη και ένοχο της κυπριακής τραγωδίας.  Οσες και αν είναι οι ευθύνες ε/κ και τ/κ, ο κύριος ένοχος, το καθοριστικό εμπόδιο για την λύση είναι η Τουρκία.  Είναι η Τουρκία η οποία ήδη βαδίζει σ΄ ένα δρόμο οριστικής εγκατάλειψης της ιδέας της λύσης.  Είναι η Τουρκία η οποία αναζητά δρόμους, διαδικασίες και ρυθμίσεις εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ.  Είναι η Τουρκία και οι εγκάθετοι της που δηλώνουν «ξεχάστε την Ομοσπονδία».  Είναι ακριβώς σ΄ αυτό που αντιτίθεται προς τιμή του και ο κ. Ακκιντζί.  Κατά συνέπεια απλά και καθαρά οι φυσικές και ψυχολογικές συνέπειες που έχουν υποστεί οι τ/κ αλλά και οι ε/κ, δηλαδή το σύνολο των κυπρίων οφείλεται κυρίαρχα και καθοριστικά στην Τουρκία και τις επεκτατικές βλέψεις της στην Κύπρο.

Κατά τρίτον οι συνέπειες στις οποίες αναφέρεται ο κ. Ακκιντζί είναι και οι οικονομικές.  Αν οι τ/κ υφίστανται δυσμενείς οικονομικές συνέπειες η ευθύνη θα πρέπει να αναζητηθεί σ΄ αυτούς οι οποίοι διαφεντεύουν την οικονομία των κατεχομένων.  Και αυτοί είναι η Τουρκία, οι τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι του νεοσουλτάνου Ερτογάν και οι τ/κ συνεργοί τους.  Δεν ευθύνονται  πάντως οι ε/κ.

Τέταρτον οι συνέπειες αγκαλιάζουν και τον τομέα των ανθρωπίνων, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων των τ/κ.  Ποιος τους τα στερεί και περιορίζει;  Σίγουρα δεν είναι οι ε/κ και η Κυπριακή Δημοκρατία.  Η απάντηση είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις.   Ο τούρκος Πρέσβης στα κατεχόμενα, ο «απελευθερωτής» τουρκικός στρατός και οι εξ΄ Αγκυρας ελεγχόμενοι έποικοι.

Πέμπτον  στοιχείο αυτών των συνεπειών είναι ο κίνδυνος απώλειας της ταυτότητας των τ/κ.   Της κυπριακής τους ταυτότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ανα τους αιώνες.  Και πάλιν η ευθύνη βαραίνει την Τουρκία και τους εποίκους τους οποίους συστηματικά αποστέλλει στα κατεχόμενα.  Είναι από την προσπάθεια  της Τουρκίας να επιβάλει τις δικές της νοοτροπίες και τρόπο ζωής που κινδυνεύει η ταυτότητα των τ/κ και οι συνήθειες, τα ήθη και έθιμα των εποίκων.  Που όλα αυτά είναι ξένα και εν πολλοίς αντίθετα με αυτά των τ/κ συμπατριωτών μας.  Είναι η Τουρκία η οποία  συστηματικά εξισλαμίζει τα κατεχόμενα.

  Εκτον  χαρακτηριστικό των συνεπειών τις οποίες υφίστανται οι  τ/κ είναι η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της τ/κ κοινότητας με τις συνεχείς πολιτογραφήσεις χιλιάδων εποίκων τις οποίες επιβάλλει η Τουρκία.

Σταματώ ως εδώ.  Γιατί όποια συνέπεια υφίστανται οι τ/κ, οι τούρκοι κύπριοι νόμιμοι κάτοικοι αυτού του υπέροχου νησιού, το κομμάτι αυτό του ενός και ενιαίου Κυπριακού Λαού, η ενοχή βρίσκεται στην Τουρκία. Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν ακούει στο όνομα τουρκική εισβολή και κατοχή.  Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το πρώτιστο το οποίο όλοι οι κύπριοι οφείλουμε να εργαστούμε για να αποτινάξουμε είναι την κατοχή.  Την παρουσία δηλαδή της Τουρκίας.  Και αυτή η παρουσία συνίσταται από τις εγγυήσεις και την στάθμευση στην Κοινή μας Πατρίδα των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων.  Το τελευταίο που προκύπτει μέσα από τη δήλωση Ακκιντζί είναι το εξής: αν υφίστανται τόσον μεγάλες αρνητικές συνέπειες οι τ/κ από τη μη λύση, τούτο συνιστά παραδοχή ότι ο τουρκικός στρατός στα κατεχόμενα δεν είναι απελευθερωτής αλλά δυνάστης.