Καθώς οι υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης δεν ανακοινώνονται επίσημα για μία περίοδο τουλάχιστον 50 ετών, οι πληροφορίες που ήθελαν το δίδυμο των Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ να διεκδικεί το Νόμπελ του 2018, δεν μπορούν να επαληθευτούν, παρά μόνο στο ενδεχόμενο βράβευσης.

Την αποκάλυψη ότι μεταξύ των ονομάτων που η νορβηγική επιτροπή έχει προτείνει και μάλιστα από την πλευρά των φαβορί, βρίσκονται οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και πΓΔΜ με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, έκανε το σουηδικό πρακτορείο ειδήσεων ΤΤ.

Συγκεκριμένα, ο ειδικός ανταποκριτής του πρακτορείου που ασχολείται με τα βραβεία Νόμπελ, Wiktor Nummellin, είχε δηλώσει στο ΑΠΕ ότι Τσίπρας και Ζάεφ «αναφέρθηκαν» ως πιθανοί υποψήφιοι για το βραβείο, λόγω της συμφωνίας για την επίλυση του Σκοπιανού. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις με τη χαμηλή συμμετοχή στο δημοψήφισμα που ο Ζάεφ διοργάνωσε, αφήνουν το θέμα σε εκκρεμότητα, καθώς δημιουργούνται εμπόδια στην εφαρμογή των όσων προβλέπει η συμφωνία. Θα μπορούσε, άραγε, η επιτροπή των Νόμπελ να δώσει το βραβείο χωρίς να έχει επιτευχθεί η οριστική επίλυση του θέματος;

Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 2008, το Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στον Μάρτι Αχτισάαρι, πρώην πρόεδρο της Φινλανδίας και ειδικό διαμεσολαβητή σε «καυτά» μέτωπα του πλανήτη.

Η πιο γνωστή προσπάθεια του Αχτισάαρι ήταν το 2005 όταν και ανέλαβε ως διαμεσολαβητής του ΟΗΕ να επιλύσει το πρόβλημα στο Κοσυφοπέδιο. Ο Φινλανδός επέβλεψε τις συνομιλίες ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα για τον καθορισμό των οριστικού καθεστώτος στο Κόσοβο. Οι αντιδράσεις, βέβαια, ήταν μεγάλες με τους Σέρβους να κατηγορούν τον Αχτισάαρι ότι μεροληπτούσε υπέρ των Κοσοβάρων, και πολλούς ακόμη να μιλούν για παράβαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Οριστική λύση στο θέμα δε δόθηκε ποτέ, με το Κόσοβο να κηρύσσει την ανεξαρτησία του το 2008 και σειρά ζητημάτων να παραμένουν ακόμη ανοιχτά, όπως φανερώνει και η πρόσφατη πρόταση για ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, με την προσάρτηση της κοιλάδας του Πρέσεβο στο Κόσοβο ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση της Βόρειας Μητροβίτσας.

Με διαφορά 10 ετών, η νορβηγική επιτροπή θα μπορούσε να επαναλάβει βράβευση δίχως το πρόβλημα να επιλύεται; Σύμπτωση ή ενδεικτικό των επιλογών της επιτροπής των Νόμπελ; Ζητήσαμε την άποψη του καθηγητή Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη, Διεθνούς Πολιτικής, Κοσμήτορα Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου.

«Είναι γνωστό πως οι βραβεύσεις ειρήνης, γενικώς πως οι παρεμβάσεις του διεθνούς παράγοντα, προς την κατεύθυνση διευθέτησης κρίσεων ή επιβράβευσης από διευθετήσεις δεν αποδίδουν πάντοτε την πραγματικότητα μίας αληθούς επίλυσης των προβλημάτων, αλλά συνήθως συνδέονται με την ικανοποίηση των συμφερόντων του διεθνούς παράγοντα, σε διάφορες περιοχές, όπως ήταν και παλαιότερα στην περίπτωση της Κύπρου όπου ο διεθνής παράγοντας παρά για την επιβολή ενός σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού που απέρριψε ο κυπριακός ελληνισμός», επισημαίνει ο κ. Γιαλλουρίδης.

Μιλώντας για την περίπτωση της γιουγκοσλαβικής κρίσης και την επέμβαση του διεθνούς παράγοντας, ο καθηγητής τονίζει πως εκεί συνέβη το ίδιο, παρεμβαίνοντας «εις βάρος της Σερβίας και υπέρ των Κροατών και των Μουσουλμάνων», γεγονός που «δεν οδήγησε στη λύση του προβλήματος».

«Το ίδιο γίνεται και στην περίπτωση του μακεδονικού ζητήματος που είναι μία αμφιλεγόμενη ως προς την αίσια έκβασή της διαδικασία, του κατά πόσον αυτό που συμφωνήθηκε στις Πρέσπες αποτελεί μία δίκαιη και οριστική επίλυση του προβλήματος που υπάρχει μεταξύ του κρατιδίου των Σκοπίων και της Ελλάδας. Διότι το ζήτημα της Μακεδονίας είναι μία ιστορική παραδοχή, με την έννοια ότι την Ιστορία δεν μπορεί να τη διαγράψει η πολιτική. Και ιστορικά ο μακεδονικός χώρος είναι κομμάτι του ελληνικού έθνους και του ελληνικού πολιτισμού. Δεν μπορεί με μια απόφαση της οποιαδήποτε κυβέρνησης να απεμπολείται ο πολιτισμός μίας χώρας ή μιας περιοχής», αναφέρει.

Παρά τη φαινομενική διευθέτηση της κατάστασης, ο κ. Γιαλλουρίδης εκφράζει τις αμφιβολίες του για οριστική επίλυση. «Μπορεί να φαίνονται προς στιγμήν ότι έχουν διευθετηθεί και ο διεθνής παράγων είναι ικανοποιημένος, αλλά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι τα πράγματα έχουν τελειώσει. Οι συγκρουσιακές δομές ίσως και να ενισχύονται περισσότερα τώρα όπου η αίσθηση αδικίας από πλευράς Ελλάδας είναι πολύ πιο ισχυρές απ’ ό,τι στο παρελθόν και η διεκδίκηση της ικανοποίησης της ιστορικής δικαίωσης θα συνεχίζεται και από τους αληθινούς Μακεδόνες, τους Έλληνες, αλλά και από το ελληνικό έθνος», καταλήγει.

Πηγή:Sputniknews gr.