Tου Νίκου Κατσουρίδη
Ακόμα ένα βήμα ώστε να ανοίξει η πόρτα του Παγκόσμιου φρενοκομείου έχει κάνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ με την αποχώρηση της χώρας του από την διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Βήμα – βήμα η κυβέρνηση Τράμπ αποχωρεί ή καταγγέλλει σειρά διεθνών συμφωνιών σε διάφορα θέματα. Προκαλώντας προβλήματα και αποσταθεροποίηση σε κεφαλαιώδη θέματα όπως π.χ. το Διεθνές Εμπόριο, η Προστασία του Περιβάλλοντος, τα Πυρηνικά όπλα και ο κίνδυνος περαιτέρω διάδοσης τους. Παιγνίδια άκρως επικίνδυνα για ολόκληρο τον Πλανήτη Γη αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ. Μ΄ αυτές τις αποφάσεις του ενισχύει το κλίμα Ψυχρού Πολέμου που ήδη υπάρχει στον κόσμο και αποσταθεροποιεί ολόκληρες περιοχές δημιουργώντας προϋποθέσεις θερμών επεισοδίων έως περιφερειακών συγκρούσεων. Αυτή η πολιτική Τράμπ ευνοεί τυχοδιωκτικές πολιτικές όπως αυτή του καθεστώτος Ερτοάν. Σπρώχνει τον κόσμο σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών, με όλα τα αρνητικά επακόλουθα τόσον στην παγκόσμια οικονομία όσον και κύρια στις ζωές των ανθρώπων. Νέες εκατόμβες θυμάτων θα στοιβαχτούν στον παραλογισμό ενός ανεφάρμοστου στόχου. Αυτού της Παγκόσμιας κυριαρχίας.
Την ίδια ώρα προκαλεί σοβαρότατους τριγμούς και αναταράξεις στις ήδη υπάρχουσες λεπτές ισορροπίες και αμηχανία έως τεράστιες δυσκολίες σε στενούς συμμάχους του όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ευρωπαϊκή ΄Ένωση αλλά και άλλες ηγετικές δυτικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Προκαλεί ταυτόχρονα σε σημείο ανησυχίας άλλες παγκόσμιες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα. Στη δίνη του τυφώνα του όποιο προκαλεί και ο οποίος συνεχώς δυναμώνει θα εγκλωβιστούν μικρότερα κράτη, τόσον φιλικά προς τις ΗΠΑ, όπως το Ισραήλ, και η Σαουδική Αραβία, όσον και εχθρικά όπως το Ιράν και Συρία.
Βέβαια αυτές οι κινήσεις του ικανοποιούν ισχυρότατα μονοπώλια κολοσσούς αμερικανικών συμφερόντων, όπως είναι η βιομηχανία των όπλων αλλά και άλλες οι οποίες κερδοσκοπούν σε βάρος του περιβάλλοντος ή και της υγείας των ανθρώπων. Παρέχει προστατευτισμό σε αμερικανικές οικονομικές μονάδες, και δημιουργεί εμπόδια έως και αποκλεισμούς σε χώρες και εταιρείες που εξάγουν προς τις ΗΠΑ. Μια πολεμική οικονομική λογική, μια επιθετική εμπορική πολιτική σε βάρος αντιπάλων αλλά και συμμάχων, στην προσπάθεια του να εξυπηρετήσει τον βασικό του στόχο, την θεμελιακή πολιτική του θέση που συμπυκνώνεται στο σύνθημα Πρώτα η Αμερική (ΗΠΑ). Για να το πετύχει εκτός του ότι ανατρέπει διεθνές συνθήκες, πυροδοτεί συγκρούσεις και πολέμους, κτυπά αλύπητα εμπορικά και οικονομικά χώρες όπως το Μεξικό και η Κίνα αλλά να επιβάλλει όπου αποφασίσει κυρώσεις, αγνοεί και παρακάμπτει διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένη Έθνη και η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση. Αυτή η συμπεριφορά προκαλεί αντίποινα από άλλους πόλους ισχύος όπως είναι η Ρωσία, η Κίνα και άλλα κράτη. Στο δε κυκεώνα αυτής της αντιπαράθεσης, αυτής της προσπάθειας αναδιανομής σφαιρών επιρροής, πολιτικής και γεωστρατηγικής και οικονομικών αγορών, συνθλίβονται μικρότερα κράτη και οικονομίες. Δημιουργεί δε μια σοβαρότατη και επικίνδυνη αντίθεση ανάμεσα στην αναγκαία για την ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού πορεία της παγκοσμιοποίησης και της εθνικής ανάπτυξης των ΗΠΑ μέσον του προστατευτισμού και τις απαγορεύσεις σε βάρος τρίτων. Αν σε όλα τα πιο πάνω προστεθεί και η μονοκρατορική αντίληψη που έχει περι διοίκησης (βλέπε συνεχείς απολύσεις στενών συνεργατών του με την πρώτη διαφωνία) δημιουργεί αστάθεια, αβεβαιότητα αλλά και φόβο για τον τρόπο και το περιεχόμενο των αποφάσεων τις οποίες λαμβάνει.
Ήδη η απόφαση του Προέδρου Τράμπ για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έχει πυροδοτήσει την πρώτη ανάφλεξη στη γειτονιά μας. Κτύπημα των Ισραηλινών ενάντια στη Δαμασκό, εκτόξευση ρουκετών από Ιρανούς κατά Ισραήλ στα υψίπεδα Γκολάν και νέο κτύπημα από τους Ισραηλινούς. Η πολιτική ρητορική του Ντόναλτ Τράμπ συνεχίζεται, οι διαφορές αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις στην Εγγύς και Μέση Ανατολή συντάσσονται στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο, με την Τουρκία ως είθισται να το παίζει σε διπλό ταμπλό και την Ευρώπη για άλλη μια φορά να τρέχει δεύτερη και εξαντλημένη να περισώσει ότι περισώζεται.
Είναι άκρως ενδιαφέρον πότε επιτέλους η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση θα ορθώσει ανάστημα και θα εκφέρει λόγο και θα υλοποιήσει πράξεις αντάξιες αυτού που ευαγγελίζεται. Από την ώρα της εκλογής του ο Ντόναλτ Τράμπ έχει ανατρέψει σειρά στρατηγικούς σχεδιασμούς και πολιτικές της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης. Αν η τελευταία δεν μπορέσει ούτε τώρα, ούτε σ΄ αυτήν την κρίσιμη καμπή των εξελίξεων στα Ανατολικά της σύνορα να διαδραματίσει ρόλο ανεξάρτητης μεγάλης δύναμης, τότε οριστικά θα έχει απωλέσει τη δυνατότητα να είναι συνδιαμορφωτής της παγκόσμιας πολιτικής. Οι επιπτώσεις σε βάρος της θα είναι πολλαπλές και σοβαρές. Γιατί σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε ένα άλλο ακόμα πιο σοβαρό δίλημμα.
Τι θα πράξει αλήθεια η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση όταν αύριο, μεθαύριο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα υλοποιήσει το επόμενο του βήμα; Δηλαδή όταν θα πλήξει με αποφάσεις του τον επόμενο στόχο του, που είναι μια δύναμη πολύ υπερτερεί του Ιράν ; Γιατί ας μην υπάρχει αμφιβολία ο επόμενος στόχος της ηγεσίας των ΗΠΑ είναι η Κίνα. Ο Ντόναλτ Τράμπ αυτοηδονίζεται ότι υλοποιεί τους προεκλογικούς του στόχους. Αυτό μπορεί να του αποφέρει εσωτερικά κέρδη. Δημιουργεί όμως τεράστιες ζημιές για την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση και υπονομεύει τη διεθνή ασφάλεια. Θέτει σε κίνδυνο τις υπάρχουσες λεπτές ισορροπίες στο διεθνές πεδίο και πυροδοτεί νέα κύμματα τρομοκρατίας. Αν ο στόχος του είναι να επαναφέρει την παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία όπως ήταν επι εποχής του άληστου μνήμης Ρώσου ηγέτη Μπορίς Γιέλτσιν αυταπάταται. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Ούτε οι σημερινές ηγεσίες Ρωσίας και Κίνας θα το επιτρέψουν, ούτε οι υπάρχουσες ισορροπίες, ούτε το οικονομικό και στρατιωτικό ισοζύγιο στο κόσμο το επιτρέπει. Αν κάτι πετυχαίνει με τις πολιτικές του είναι να σπρώχνει τον κόσμο προς τον γκρεμό. Προς τον αφανισμό.
Και μέσα σε όλα αυτά η μικρή Κύπρος αναδεικνύει σύνδρομα γιγαντισμού και κινδυνεύει να γευτεί δηλητηριώδη φρούτα, τα οποία παρά τη γεωγραφική της θέσει έχει αποφύγει έως τώρα. Ο από μηχανής θεός ας βάλει το χέρι του πριν είναι πολύ αργά για τους πάντες.
